در برهه کنونی و جنگ ِ روسیه و اوکراین ، اقتصاد ناپایدار ِ جهانی و مصائب سیاسی ناشی از فروریخت دولت‌ها، وظیفه‌ی چپ انتخاب موضع سیاسی است که “ایدئالیستی باقی نماند و بتواند در انضمامی ترین وجه سویه رهایی بخش ِ خود را حفظ کند. متاسفانه چپ ایرانی در جایگاه نقد ِ “نه‌این نه‌آن” خود را ناخواسته در جبهه “ناتو” قرار می‌دهد، در حالی که با حضور نیروهای فاشیستی در شرق اوکراین و سرکوب سیاسی نیروهای چپ از دهه‌های قبل در شرق ِ اوکراین، موضع درست چپ باید دفاع ائتلافی موقت با نیروهای “رهایی بخش شرق” یعنی اهالی دونباس باشد.
قطعا این امر به معنای ِ دفاع از تهاجم روسیه به اوکراین نیست؛ اما در وضعیت گذار از جهان “تک قطبی” به رهبری ایالات متحده، و شکل‌گیری جهان پاکس‌امریکانا، با حضور قدرت‌های بزرگ منطقه‌ای، “چپ”باید در موضع ضعیفی که دارد از این گذار دفاع کرده و چشم امید به آینده چند قطبی جهان داشته باشد. در جهان چند قطبی که سرنوشت محتوم جهان است؛ امکان شکل گیری جنبش‌های چپ بسیار بسیار بیشتر است تا باقی ماندن در نظام “سلطه تک قطبی” که در وهله آخر حاضر است با دفاع از نیروهای فاشیستی، تا جای ممکن چپ را سرکوب کند و به‌خاطر “انباشت نئولیبرالی” تمام کره ارض را به کثافت بکشد.
درآخر، نگارنده قصد هیچ‌گونه توجیهی برای حمله روسیه به اوکراین ندارد اما دفاع ناخواسته ای که با گزاره”نه این نه آن ” از طرف نیروهای چپ مطرح می‌شود چیزی جز در خدمت بازتولید سلطه و دفاع ناخواسته از موضع “ناتو” نیست .
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.