زینب جلالیان قدیمی ترین زندانی سیاسی زن در زندان یزد

سازمان حقوق بشری هه‌نگاو گزارش داد که زندانی سیاسی زینب جلالیان وارد پانزدهمین سال زندان خود شد، با  این وجود در زندان مخوف و فراموش شده یزد از حق ملاقات و مرخصی محروم است.

زینب جلالیان که به دلیل مقاومت در برابر زندانبانان خامنه‌ای از شهری به شهر دیگر تبعید شده است، اکنون پانزده سال از زندگی اش را در زندان سپری کرده است و در بیشتر این زمان‌ها از حق اولیه یک زندانی مثل حق ملاقات یا درمان محروم بوده است.

یکی از نزدیکان زینب جلالیان در این مورد گفت: زینب جلالیان از ۱۹ آبان ۱۳۹۹ به طور غیرقانونی از زندان مرکزی کرمانشاه به زندان مرکزی یزد منتقل شده و از آن زمان تاکنون که ۱۸ ماه می‌گذرد، هیچ یک از اعضای خانواده موفق به ملاقات با وی نشده و بارها درخواست خانواده جلالیان برای ملاقات با او توسط نهادهای امنیتی رد شده و همین منجر به نگرانی آنها شده است». [فیلم استمداد مادر زینب جلالیان: ۱۵سال است دخترم را ندیدم]

همین منبع در مورد فشار نیروهای امنیتی به خانواده جلالیان گفت: «نهادهای امنیتی به خانواده جلالیان گفته‌اند تنها در صورتی می‌توانند با زینب ملاقات کنند که وی کتباً اظهار پشیمانی نموده و به آنچه ما می‌خواهیم اعتراف کند».

لازم به یادآوری است که در اعتراض به آن چه که بر زندانی سیاسی زینب جلالیان رفته است، مادر او «گزل حاجی زاده» سال گذشته با انتشار ویدئویی از نهادهای حقوق بشری خواسته بودکه به وضعیت زینب جلالیان اعتراض کنند. اما نهادهای امنیتی واطلاعاتی این مادر سالخورده را همراه با دو نفر از نزدیکانش بازداشت و تحت فشار و بازجویی قرار دادند.

مادر زینب جلالیان در این ویدئو گفته بود: «الان ۱۵ سال است که دخترم را ندیده‌ام. او از حق ملاقات با خانواده و داشتن وکیل محروم است. تقاضای کمک دارم…. من دیگر پیر شده‌ام. به عنوان یک مادر دوست دارم دخترم را ببینم. از سازمان‌ها و مدافعان حقوق بشری تقاضای کمک دارم».

درباره؛

دانشجویان بسیجی هم سیاست کلان خامنه ای را به تمسخر گرفتند!

زینب جلایان کیست؟

زینب جلالیان متولد سال ۱۳۶۱ در روستای «دیم قشلاق» شهرستان ماکو در استان آذربایجان غربی است. او اسفند ماه ۱۳۸۶ در کرمانشاه بازداشت شد و پس از ماهها نگهداری در سلول انفرادی اداره اطلاعات این شهر و تحمل شکنجه‌های شدید جسمی و روحی، توسط دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» و «محاربه» به اعدام محکوم شد.

این حکم ظالمانه  پس از تایید در دادگاه تجدیدنظر در سال ۱۳۹۰ با یک درجه تخفیف به حبس ابد تبدیل شد. پس از آن زینب به زندان خوی در استان آذربایجان غربی انتقال یافت. وی طی این سال‌ها در زندان به بیماری‌های متعددی از جمله اختلال در بینایی، ناخنک چشم و برفک دهان و کرونا مبتلا شده است.

این زندانی سیاسی در سال گذشته بارها در زندان‌های مختلف جابجا شده است. ابتدا از زندان خوی به زندان قرچک ورامین وسپس به زندان کرمان منتقل شد. او درحالی که در اعتصاب غذا بسر می برد به این زندان  منتقل شد و حالش به وخامت گرائید.

جابجایی در زندان‌ های مختلف

وی اول مهرماه ۹۹ پس از تحمل سه مال سلول انفرادی درحالیکه وضعیت جسمی اش بشدت وخیم بود از زندان کرمان به زندان کرمانشاه منتقل شد. بعد از گذشت بیش از یک ماه تحمل حبس در زندان کرمانشاه، در ۲۰ آبان ۹۹ به زندان یزد منتقل شده است.

او درحالی که به شدت رنجور شده است همچنان در زندان یزد تحت فشار و شکنجه است تا به همکاری با وزارت اطلاعات تن بدهد.

اگر چه فشارهای بسیار زیادی از جمله شکنجه و محرومیت از درمان و احتمال از دست دادن بینایی چشمانش را او را تهدید می‌کند  اما حاضر به همکاری با وزارت اطلاعات و دیکتاتوری حاکم نشده است.

وقتی شکنجه‌ام می کنند جسورتر می شوم

زینب جلالیان در پیامی به مناسبت روز جهانی زن گفت:

«ای ستمگران، نظاره‌گر بودید و هستید، دیدید نمی‌شود با قتل‌عام، شکنجه و زندانی کردن ما زنان، جلوی حق خواهی ما را بگیرید. وقتی یک زن جوهرش با آزادی سرشته شده باشد، هیچ ظلم و زوری نمی‌تواند او را به زانو در بیاورد.

من زمانی به این حقیقت پی‌بردم که در چنگال ستمگران جمهوری اسلامی بودم. لباسهای مرا بر روی تنم پاره کردند، چشم‌هایم را بستند، دست و پایم را با زنجیر به تخت آهنی بستند و شکنجه وحشتناک مرا شروع کردند. باور کنید هر وقت ستمگران، ظلم و شکنجه را بر من بیشتر می‌کنند، من جسورتر و مقاوم‌تر می‌شوم».