با توجه به گسترش جامعه ال‌جی‌بی‌تی و برقراری ارتباط افراد این جامعه با یکدیگر چه به شکل حضوری و یا به شکل آنلاین، ضروری و مهم است که در مورد مسئله آزار و خشونت جنسی، تجاوز و بحث رضایت آگاهی رسانی بیش‌تری صورت گیرد.از شما دعوت می‌کنیم این نکات را بخوانید، اگر نکته‌ای به نظرتان باید اضافه شود برای ما بنویسید.
آزار جنسی هر کلام، عمل و رفتاری است که بدون رضایت فرد دیگر و با سمت و سوی جنسی با وی صورت گیرد.
آزار جنسی و تجاوز جنسی، ربطی به شهوت فرد ندارد بلکه روشی برای اعمال قدرت و غالبا برا تحقیر و شکستن فرد مورد تجاوز به کار می رود.
آزار جنسی و خشونت جنسی امری مربوط به افراد و اعضای یک جامعه خاص نیست.
آزار جنسی منطقه جغرافیایی ندارد و ایران و آمریکا و اوگانداو … همه با این معضل و صدمات ناشی از آن روبرو هستند.
آزار جنسی معمولا در یک مناسبات قدرت ناعادلانه شکل گرفته و ادامه می یابد.
آزار جنسی دارای ابعاد گوناگون هم از لحاظ شدت آزارگری و هم به لحاظ آسیب به قربانی نیز هست، به همین دلیل بایستی در هر مورد از روایت گری به طور مشخص، بین آزار جنسی کلامی ، آزار جنسی از طریق لمس بدن دیگری، آزارجنسی در رفتار تحقیرآمیز و همچنین خشونت جنسی و یا تجاوز جنسی تفکیک قائل شد.
این امر ربطی به میزان آسیب به فرد آزاردیده ندارد و فرد بسته به شرایط خود، میزان برخورداری از حمایت و حتی زمان مورد آسیب قرارگرفتن و موقعیتش، می‌تواند با شدت و حدت متفاوت صدمه ببیند.
پیگیری یک پرونده آسیب جنسی، نیازمند دانش کافی و تجربه در این زمینه است. هر خطایی در طی این روند می تواند صدمات جدی به طرفین و همچنین به دیگر افراد مرتبط با ماجرا وارد کند.
با آزارگر جنسی و یا قربانیان آن نمی توان با فحاشی و توهین روبرو شد. اصل مقابله با آزارگری، پرهیز از آزار کلامی در گفتگوهای مربوط به آزار جنسی نیز هست.
در بازگویی روایت آزار جنسی، حفظ امانت بسیار مهم است و هرگونه کاهش یا افزایشی بر روایت، جز حذف اطلاعات شخصی غیر ضرور و به دلایل امنیتی، با هر هدفی باعث بی‌اعتمادی و ناباوری جامعه و به زیان فرد آسیب دیده است.
حمایت از فرد آزار دیده، پایان ماجرا نیست، قدم بعدی تحقیق و بررسی روایت از جهات گوناگون است و گام بعدی در صورت محرز شدن آزار، تلاش برای امنیت فرد آزار دیده و پاسخگو کردن آزارگر است.
این پاسخگویی یا مجازات، بسته به میزان جرم، و عکس العمل فرد آزارگر، قطعا متفاوت است و بایستی فضای سازنده برای کسانی که ابراز پشیمانی کرده و برای ترمیم خسارت حرکت می کنند، ایجاد کرد.
نام بردن از فرد آزارگر نیز بایستی با پیروی از اصل ایجاد امکان تداوم زندگی اجتماعی متهم و بازگشت او به یک روند سالم صورت گیرد. یعنی در مراحل اولیه و قبل از موضعگیری فرد آزارگر، بایستی با علنی کردن نام به جز مواردی که خطر جدی و فوری بقیه جامعه را تهدید می کند، با احتیاط رفتار کرد.
مقابله با آزار جنسی، نباید تنها به مواقعی که روایتی را می شنویم محدود شود، مقابله با آزار جنسی یعنی آگاهی دادن حول این موضوع در هر جمعی که هستیم و ایجاد حساسیت نسبت به روند و پترن های آزارگری است.
مقابله با آزارگری همیشه با اتکا به انسانیت اطرافیانمان ممکن نیست، بلکه بایستی قواعد بازدارنده و تنبیهی را نیز در مجموعه فعالیت‌مان اجرا کنیم. بایستی آیین نامه‌های جدی مقابله با آزار جنسی را تدوین و اجرا کنیم.
نمی‌توان برای برابری جنسیتی و حقوق بشر گروه‌های اجتماعی مبارزه کرد ولی به آزار جنسی در میان گروه‌های خودی بی‌تفاوت بود.
امر مبارزه با آزار جنسی، امری هر روزه و در همه جاست. سیاست عدم تحمل هرگونه آزار(تحمل صفر در مقابل خشونت) بایستی سیاست هر گروه مدعی حقوق بشری باشد.
تمام این نکات می تواند در موردهای مشخص دستخوش تغییر شود. به همین دلیل هر بار با یک روایت آزار روبرو می شویم، بایستی به دقت آن را بررسی کرده و قدم های جدی و متناسب را برداریم.
یک اصل اما همیشه ثابت است: دفاع از قربانی آزار جنسی، راستی آزمایی روایت و یافتن حقیقت، مقابله با آزارگر و جلوگیری از تکرار آن.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.