مدار صفر درجه روزنامه‌نگاری

روزنامه‌نگاری و خبرنگاری رسالت سنگینی است که بر دوش اهالی قلم سنگینی می‌کند. برخی با تلاش و متحمل شدن سختی زیاد، ‌می‌کوشند بارِ امانت را به درستی به سرمنزل مقصود برسانند و پیش وجدان خود روسفید باشند و برای نیل به این هدف، گاهی هزینه‌های بسیار سنگینی مثل زندان را متحمل می‌شوند یا به دلیل صراحت لهجه، ممنوع القلم می‌شوند یا اینکه جان شیرین خود را فدای آرمان‌های والای انسانی می‌کنند. البته برخی هم به بهانه فعالیت رسانه ای درپی پیشبرد اهداف گروهی خاص، قلم و رسالت خود را فدای عافیت طلبی این گروه کرده و قلم فروشی می کنند. ولی خبرنگارانی که جان و مال خود را در راه اندیشه والای انسانی می دهند کم نیستند در هر صورت آزادی بیان و  قلم و اندیشه موهبتی الهی است که در بیشتر جوامع توسعه نیافته، به دلیل اینکه تیغ تیز انتقاد خبرنگاران  برای اصلاح امور به سوی صاحبان قدرت نشانه می‌رود، این موهبت مغفول می‌ماند.
در حالی که آزادی مطبوعات، رکن چهارم دموکراسی است و در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در بخش مربوط به حقوق ملت، از حق آزادی بیان حمایت شده و آن را جزو حقوق اساسی افراد به شمار آورده است (بند ۲ اصل سوم). این اصل تایید بر این مطلب دارد که مطبوعات و نشریات به عنوان مصداق آزادی بیان مورد استفاده افراد است چرا که می‌تواند ابزار مناسبی برای رشد فرهنگی و ارشادی شهروندان جامعه باشد. در ماده‌ ۲ قانون مطبوعات آمده است: رسالتی که مطبوعات در نظام جمهوری اسلامی دارد، یکی؛ روشن ساختن افکار عمومی و بالا بردن سطح معلومات و دانش مردم و دیگری، پیشرفت اهدافی که در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بیان شده، مانند اجرای قسط و عدالت، توسعه‌ سیاسی، فرهنگی و … است. ولی متاسفانه برخی به دلیل برداشت های ناروا، این حق خبرنگاران را نادیده می‌گیرند.
با روی کار آمدن دولت اعتدال، امید از دست رفته اهالی رسانه زنده شده و  با استناد به سوگندی که روحانی، رئیس جمهور منتخب مردم در جلسه تحلیف یادکرد که از حقوق و آزادی افراد و اشخاص حقیقی و حقوقی دفاع کند، امیدواریم فضایی برای تنفس رسانه ای باز شود و اهالی قلم بتوانند بدون ترس از سانسور و حبس و تبعید به رسالت خود که همان اطلاع رسانی صحیح است مشغول باشند.