پیش به سوی تحصن و تجمع سراسری

ای که دستت میرسد کاری بکن             پیش از آن، کز تو نیاید هیچ کار

ملتِ دردمند ایران! همانگونه که آگاهید، شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان، با صدور فراخوانی از معلمان و بازنشستگان سراسر کشور، دعوت کرده است که برای اعتراض به عدم توجه حاکمیت به مطالباتشان، در روزهای نهم، دهم و یازدهم بهمن، دست به اعتصاب و تجمع بزنند. در این روزگار سخت که تمامی، دولتمردانِ جمهوری اعدام اسلامی، اندیشه ای جز انباشتن کیسه‌های خود، و صدور ایدئولوژی شان را ندارند، اگر هنوز پایندگیِ ایران برایمان اهمیت دارد و اگر براستی نمیخواهیم ملتمان رو به انقراض برود،‌ بیایید نسبت به دانش و فضیلت بی اعتنا نباشیم. 

ستمی که طی چهل و سه سال حاکمیت جهل بر ما رفته است، داستانی ست پُر آب چشم. همه ما مردمِ ایران، پُر از دردیم. دردهایی مشترک. از قدرت و شوکت سرزمینمان دیگر نشانی نیست. از فراوانی و آبادانی اثری نمانده است. هیچ روزنه امیدی به آینده نیست. معلمان، نویسندگان، شاعران، اندیشمندان و آزادی خواهان را در بند کرده اند. بسیاری از فرزندانِ این سرزمین را بر دار کرده اند. آب را بر ما بسته اند، نانِ خودمان را از ما دریغ میدارند. ثروت کشور را به تاراج برده اند. دیگر نشانی از رود هایِ پُر آب و دشتهای سر سبز نیست. در این سرزمین چاپلوسان و نان به نرخ روز خورها وکیل و وزیر شده اند و زمام امور را به دست گرفته اند. بی سوادی در میانشان بیداد میکند. آنان با علم و دانش بیگانه اند. آنان آنقدر پُستِ وزارت فرهنگ را پَست می شمارند که تنها هنر وزیرِ فرهنگشان شرکت در راهپیمایی اربعین است. 

در تمامی این سالها حاکمیت توانسته با اعمال زور و فشار، از حضور اجباری معلمان، فرهنگیان و دانش آموزان به نفع خود در نماش قدرت دهه زجر، سوء استفاده کند. این بار وظیفه ماست که همگام با فرهنگیان، دردِ مشترکمان را فریاد زده و برای رسیدن به حقوق پامال شده مان، همراهِ هم باشیم.  

پاینده ایران

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)