هر روز می‌تواند روز مادر باشد اما هیچ روزی هم نمی‌تواند!
علیه اسلام سیاسی و برای مسائل انسانی
بردیا موسوی
🔸 روز مادر در ایران، روز بیستم جمادی الثانیه و تولد فاطمه دختر پیامبر اسلام است که بر اساس روایات شیعه گفته می‌شود در سن ۹ سالگی ازدواج کرده و دست‌کم ۴ کودک را طی ۴ سال باردار بوده و به دنیا آورده است. بر اساس برخی روایات شیعه گفته شده که فاطمه در سن ۱۸ سالگی طی یک نزاع انتخاب جانشینی برای قدرت به نفع همسرش کشته می‌شود. فقهای شریعت شیعه فاطمه را مرجع علومی بی انتها می‌دانند و برای ما مشخص نمی‌کنند که چگونه کودکی همسرشده که همه دوران پیش از بالغ شدن را باردار و در حال زایمان بوده است وقت کرده که دانشمندی سرشناس نیز بشود.
🔸 از فقهای شیعه در ردیف کردن دروغ های تاریخی و توصیف ابرانسانی از یک کودک، انتظار چندانی نیست. علی شریعتی یکی از نوگرایان دینی هم که هنوز کتابهایش خوانندگان بسیاری دارد، با وجود تحصیل در غرب و آشنایی با افکار مدرن غربی در کتابش «فاطمه فاطمه است» به استقبال شخصیت او می‌رود. شاید هیچ شبه روشنفکری را مانند علی شریعتی در ایران معاصر پیدا نکنید که با افکار پریشان و آشوب در معنا و مفهوم، از ترکیب علوم مختلف انسانی در هم به علاوه مذهب شیعه معجونی از شرارت، سفسطه و چرندیات غیر علمی بر سر کاغذها آوار کرده باشد. او در طول تمام این کتاب که در ستایش یک ابر کودک نوشته شده است، ضمن اشاره به پیشینه‌ی اعراب در زنده به گور کردن دختران، به سراغ هاجر همسر ابراهیم پیامبر می‌رود و از او پلی مکتبی تا فاطمه می‌زند و در جایی به افتخار دفن شدن هاجر در کعبه اشاره می‌کند و می‌گوید: «آری در این مکتب اینچنین انقلاب می‌کنند.»
🔸 این یادداشت برای نقد علی شریعتی نیست که اساسا او را شایسته نقد حتی نمی‌دانم. او بیشتر یک کلاه‌بردار تاریخی مذهبی است و صرفا وقتی درباره‌ی کلاه‌برداری از علم و تاریخ این کشور فلاکت زده حرف می‌زنیم ناچاریم یادی از خائنان بی دانش و مواجب آن نیز بکنیم.
🔸روز مادر در بسیاری از کشورها تجلیل نقش و گرامیداشت تقدس برای باروری ست. به همین کراهت و زشتی. وقتی به طور خاص از فاطمه حرف می‌زنیم از یک قربانی خشونت و کودک همسری حرف می‌زنیم. مخالفان ما ممکن است به استدلالی پوشالی از ظرفیت زمانه و حق دخیل ببندند که باید گفت حقوق انسانی ظرف زمانی برای پذیرش مسئوولیت ندارد. به ویژه که اگر از تاریخ به عنوان ابزاری ایدوئولوژیک علیه زنان زنده اکنون در سال ۲۰۲۲ استفاده شود. ما درباره اخلاق حرف نمی‌زنیم که نسبی‌گرایی آن را به بحث بگذاریم و فستیوال رفع مسئوولیت راه بیاندازیم. نامگذاری روز مادر و روز دختر در ایران، حقوق جنسی و جنسیتی زنان در ایران را نشانه گرفتند و طی ۴۳ سال گذشته با انواع قوانین غیرانسانی و شیعی سیاسی، زن و دختر ایرانی را در همه عرصه‌ها از زندگی حذف کردند. برای بقای خود به تجلیل نقش مادری روی آوردند و آنچنان این موضوع را برجسته و مقدس کردند که نه تنها اکنون فقط بحث حقوق مطرح نیست که حتی مناسبات اجتماعی شهروندان را نسبت به بسیاری از مفاهیم از نظر علم روانشناسی به مخاطره انداخته است.
🔸اکنون می‌دانیم که مادر بودن مقدس نیست. این یک نقش اجباری با تمام نیروهای حمایت کننده شر و تاریکی برای آزار بیشتر زنان و حذف آنان از زندگی اجتماعی در ایران است. روز مادر روزی نکبت‌بار و یادآور هزاران کودک همسران دختر است که بی‌آنکه فرصتی برای کودکی یا رویاپردازی و دست یافتن به رفاه و فرصت‌های آموزشی داشته باشند به عنوان مرجعی برای خدمت به مردان مذهبی احضار می‌شوند.
🔸جدای از دیدگاه مذهبی حاکم، روز انگ شده به عنوان مادر برای بسیاری از زنان روز دردناکی است. بسیاری که ممکن است نابارور باشند تمام این روز که با هیاهوی تجاری در جهان و ایران برگزار می‌شود رنج می‌کشند. بسیاری دیگر از زنانی که از طرف مادرانشان طرد شده‌اند یا مادرانی که از سمت کودکان خود این تجربه را گذرانده‌اند روز مادر روز تلخ و ناگواری ست.
تنها یک نقطه تمرکز وجود دارد. حمایت و مراقبت و همچنین تامین اجتماعی و حقوقی تمام کسانی که در یک جغرافیا خودشان تصمیم گرفته‌اند مادر باشند. تجاری سازی روز مادر آن را از معنا تهی و مسخ می‌کند. لازم نیست همه ما اکتیویست باشیم اما شهروند دارای مسئولیت اجتماعی که هستیم. همین کافی ست که نسبت به برگزاری و حمایت چنین روزی در ایران که برآمده از اسلام است سرباز بزنیم. این روز و همه روزها همچنین باید روزی برای اندیشیدن به این موضوع باشد که اگر کسی در ایران مادر می‌شود چه بر سرش می‌آید؟ مادران به حمایت‌های روانی، حقوقی و اجتماعی در بستری که به شدت ضد زنان و کودکان است نیاز دارند. مناسبات تشریفاتی و تجاری، علیه زنان عمل می‌کند.
روزگار نمایش به پایان رسیده است؛ آیا توانایی شنیدن سکوت های اجباری را دارید؟
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.