بیش از چهار دهه حکومت ولایت فقیه در ایران، باعث نابودی همه جانبه در تمامی زمینه های قابل تصور شده است. از فروپاشی اقتصادی گرفته تا نابودی محیط زیست، فرهنگ، اخلاق و آموزش! از شعار “ما شما را به مقام آدمیت می رسانیم” که خمینی در روزهای اول انقلاب وعده داده بود؛ فقط کلمه “مقام”، آن هم برای خودی ها باقی مانده است.

کمبود بودجه کشور و دزدی های کلان مقام های حکومتی همواره دولت را مجبور ساخته که دست در جیب بانک مرکزی کند و بانک مرکزی هم به نوبه خود پول را از جیب مردم تامین کرده است.

وضع جریمه های متفاوت از جرایم قضایی برای حجاب گرفته تا عوارض ورود و خروج شهری و کشوری؛ و همچنین تعویق پرداخت معوقات کادر درمان، اینترن ها و رزیدنت های پزشکی، تعویق و کسر حقوق بازنشستگان و معلمان، بدهی میلیاردی بیمه ها به بیمارستان ها، دستکاری بازار ارز و ایجاد حباب در بازار سهام برای تزریق ورشکستگی به کاسبان و تولیدی‌های خرد، سو استفاده از اصل خصوصی سازی جهت رانت اقوام و دست و پا کردن شغل دوم برای کارمندهای رسمی سپاه و ارتش و سایر نهادهای دولتی همه و همه به ظاهر تلاشی برای جبران کسری بودجه حکومت بوده است که البته در نهایت به منافع شخصی بیشتر افراد سهیم در سفره انقلاب و افزایش نرخ اختلاس به ارقام نجومی تر انجامیده است.

به راستی سهم مردم در سفره عریض و طویل انقلاب! چیست؟ چرا مردم هر روز فقیر تر و یک دهک طرفدار حکومت روز به روز ثروتمند تر می شوند؟

درباره؛

معاون وزیر کشور رئیسی؛ مردم ایران خواهان تغییرات اساسی هستند!

آیا تحریم ها باعث مشکلات فعلی است؟

سال‌هاست مقامات حکومتی تاکید دارند که تحریم‌ها باعث فروپاشی اقتصادی و وضعیت بد معیشت مردم است. در حالیکه که پس از انقلاب ۵۷ تورم همواره سیر صعودی داشته و حکومت یکبار دلیل آن را جنگ توصیف می کرد و یک بار سازندگی پس از جنگ، یک بار نفوذ و بار دیگر درگیری با امریکا و اسرائیل! حال آنکه تحریم نفت ایران به طور جدی در فروردین سال ۹۱ توسط ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا آغاز شد، پیش از آن از سال ۷۳ امریکا تحریم های ایران را آغاز کرده بود.

حال پرسش اینجاست در آمد نفت تا آن روز صرف چه چیز شده است؟ با توجه به اینکه هیچ گاه صدور نفت توسط حاکمیت دچار وقفه جدی نشد و این حکومت همواره با غرور می گوید که با کارشکنی تحریم ها را دور زده است. سوال اینجاست که چرا معیشت مردم سیر قهقرایی دارد؟