لنین در ایستگاه فنلاندی
***********
برای یک مارکسیست هیچ شکی وجود ندارد که انقلاب بدون وجود وضع انقلابی ممکن نیست و تازه هر وضع انقلابی نیز به انقلاب نمی انجامد.
اما نشانه های وضع انقلابی بطور کلی کدامند؟
ما مسلماً اشتباه نخواهیم کرد اگر سه نشانه عمده زیرین را ذکر کنیم :
۱) طبقات فرمانروا امکان نداشته باشند فرمانروائی خود را به شکل تغییر نیافته حفظ کنند؛
بحران در میان “بالایی ها” یعنی بحران سیاست طبقه فرمانروا موجب پیدایش شکافی می شود که ناخرسندی و برآشفتگی طبقات ستمدیده در آن راه می یابد.
برای فراز آمدن انقلاب معمولا کافی نیست که “پایینی ها نخواهند” بر روال سابق زندگی کنند، بلکه علاوه بر آن لازم است که “بالایی ها هم نتوانند” بر روال سابق زندگی کنند.
۲) تشدید بیش از حد عادی فقر و بدبختی طبقات ستم زده.
۳) ترفیع قابل ملاحظه ناشی از علل پیش گفته فعالیت توده ها که در دوران ” آرام” به آرامی می گذارند غارتشان کنند ولی در ادوار طوفانی چه تحت تاثیر مجموع بحران و چه به وسیله خود “بالایی ها” به میدان عمل تاریخی مستقل کشانده می شود.
بدون این تغییرات عینی که نه فقط به اراده این یا آن گروه و حزب، بلکه به اراده این یا آن طبقه نیز بستگی ندارد، اصولا انقلاب غیرممکن است. ایجاد مجموع همین تغییرات عینی است که وضع انقلابی نامیده می شود …
از هر وضع انقلابی انقلاب پدید نمی آید، انقلاب فقط در نتیجه آنچنان وضعی پدید می آید که علاوه بر تغییرات عینی پیش گفته تغییر ذهنی نیز صورت گرفته باشد و این تغییر هم عبارت است از توان طبقه انقلابی برای انجام اقدامات انقلابی گسترده و به حد کافی قدرتمندی که بتوانند دستگاه دولت کهنه را که هرگز و حتی در دوران بحران نیز چنانچه آن را “نیندازند” خود “نخواهد افتاد”، کلا (یا جزئاً) در هم شکنند.
چنین است نظریه مارکسیستی درباره انقلاب.
The Collapse of the Second International
To the Marxist it is indisputable that a revolution is impossible without a revolutionary situation; furthermore, it is not every revolutionary situation that leads to revolution. What, generally speaking, are the symptoms of a revolutionary situation? We shall certainly not be mistaken if we indicate the following three major symptoms
when it is impossible for the ruling classes to maintain their rule without any change; when there is a crisis, in one form or another, among the “upper classes”, a crisis in the policy of the ruling class, leading to a fissure through which the discontent and indignation of the oppressed classes burst forth. For a revolution to take place, it is usually insufficient for “the lower classes not to want” to live in the old way; it is also necessary that “the upper classes should be unable” to rule in the old way
when the suffering and want of the oppressed classes have grown more acute than usual
when, as a consequence of the above causes, there is a considerable increase in the activity of the masses, who uncomplainingly allow themselves to be robbed in “peace time”, but, in turbulent times, are drawn both by all the circumstances of the crisis and by the “upper classes” themselves into independent historical action
Without these objective changes, which are independent of the will, not only of individual groups and parties but even of individual classes, a revolution, as a general rule, is impossible. The totality of all these objective changes is called a revolutionary situation
اندر باب بغرنجی و پیچیدگی های فرایند انقلابی
“تاریخ به شکل عمومی و تاریخ انقلاب ها به صورت اخص همواره پرمضمون تر، متنوع تر، جامع تر، زنده تر و فریبنده تر از آن است که حتی به ذهن بهترین احزاب و آگاه ترین پیش آھنگ ھای پیشروترین طبقات نیز برسد.
دلیل آن نیز واضح است، زیرا بهترین پیش آھنگ ها فقط ترجمان شعور و اراده و شور و تخیلات ده ھا ھزار نفرند, در حالیکه انقلاب را شعور و اراده و شور و تخیلات ده ھا میلیون نفری که حادترین مبارزه بین طبقات آن ھا را به تکان آورده است، در لحظاتی که کلیه ی استعدادھای بشری در حال اعتلا و شدت خاصی است، عملی می سازند.
از این جا دو نتیجه ی عملی بسیار مهم به دست می آید :
نخست آن که طبقه ی انقلابی برای اجرای وظیفه ی خود باید بتواند بدون کوچک ترین استثناء بر کلیه ی شکل ھا یا جهات فعالیت اجتماعی مسلط گردد, و پس از تصرف قدرت سیاسی آن چه را که قبل از این تصرف ناتمام گذارده بود به اتمام رساند و در این مورد گاه به مخاطرات بزرگ ھم تن در دھد
دوم آن که طبقه ی انقلابی باید برای تغییر و تبدیل بسیار سریع و ناگهانی یک شکل به شکل دیگر آماده باشد.
ھمه کس با این نکته موافق است که ارتشی که خود را برای تسلط بر انواع سلاح ھا و کلیه ی وسائل و شیوه ھائی که دشمن برای مبارزه در دست دارد یا ممکن است به دست آورد آماده نکند، رفتارش نابخردانه و حتی تبهکارانه است.
این امر در مورد سیاست بسی بیشتر صادق است تا در مورد امور جنگی.
در سیاست خیلی کمتر می توان از پیش اطلاع حاصل کرد که در فلان یا بهمان شرایط آتی چه وسیله ی مبارزه برای ما قابل به کار بردن و مفید خواهد بود.
اگر ما بر تمام وسائل مبارزه مسلط نباشیم و تغییراتی که مستقل از اراده ی ما در وضع طبقات دیگر روی می دھد آن چنان شکلی از فعالیت را در دستور روز قرار می دھد که ما به ویژه در آن ضعیف ھستیم، آن وقت ممکن است به شکستی عظیم,و حتی گاھی قطعی, دچار گردیم؛ ولی در صورت مسلط بودن بر کلیه ی وسائل مبارزه، چون ما نماینده ی منافع طبقه واقعا پیشرو و واقعا انقلابی ھستیم، حتی اگر اوضاع و احوال ھم به ما اجازه ندھد سلاحی را به کار بریم که بیش از ھمه برای دشمن خطرناک و سریع تر از ھمه ضربات مهلک بر وی وارد مینماید، باز یقینا پیروز خواهیم شد.”
“Left-Wing” Communism: An Infantile Disorder
History as a whole, and the history of revolutions in particular, is always richer in content, more varied, more multiform, more lively and ingenious than is imagined by even the best parties, the most class-conscious vanguards of the most advanced classes.
This can readily be understood, because even the finest of vanguards express the class-consciousness, will, passion and imagination of tens of thousands, whereas at moments of great upsurge and the exertion of all human capacities, revolutions are made by the class-consciousness, will, passion and imagination of tens of millions, spurred on by a most acute struggle of classes
Two very important practical conclusions follow from this
first, that in order to accomplish its task the revolutionary class must be able to master all forms or aspects of social activity without exception (completing after the capture of political power—sometimes at great risk and with very great danger—what it did not complete before the capture of power)
second, that the revolutionary class must be prepared for the most rapid and brusque replacement of one form by another
Lenin: A Study on the Unity of His Thought
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.