روایتی تکاندهنده از زندگی تلخ بیماران مبتلا به ایدز درحاکمیت ولایت فقیه
حکومت و جنایت در حق بیماران
بیماران مبتلا به ایدز یا مبتلایان به ویروس اچ آی وی، شرایط دردناک و تکاندهنده ای در حاکمیت دارند. آنها در هجوم مرگبار کرونا فراموش شده‌اند. گاه روایات تلخی از وضعیت این بیماران گزارش می‌شود که شنیدن آن غیر قابل تصور است. تاکنون وزارت بهداشت هیچ گام اساسی در این راستا برنداشته است و بخش زیادی از رنج و حرمانی که بیماران مبتلا به اچ ای وی متحمل می‌شوند، ناشی از بی عملی حکومت است.
آمار بیماران مبتلا به ویروس اچ آی وی یا ایدز
برخی پزشکان آمار بیماران مبتلا به این ویروس را در سطح کشور ۴۳ هزار نفر که شناسایی شده‌اند، اعلام می‌کنند. اما به گفته جهان میری نژاد یکی دیگر از پزشکان متخصص در مصاحبه با همشهری می‌گوید «نزدیک به ۶۰ هزار بیمار مبتلا به اچ‌آی‌وی در کشور وجود دارد که تنها ۴۳ هزار نفرشان شناسایی شده و حدود ۱۵ هزار نفر تحت درمان هستند؛ در حالیکه تعداد قابل توجهی نه شناسایی شده‌اند و نه درمان می‌شوند».
درباره؛ مبتلا شدن مردم چنارمحمودی بیشتر بخوانید
بیان این آمار نشان‌دهنده این است که وزارت بهداشت حکومت در این رابطه هیچ اقدامی نکرده است و چه بسا آمار بالایی از مبتلایان وجود داشته باشد، که هنوز شناسایی نشده‌اند. به عنوان نمونه آمار در استان های محروم و ستمدیده، مانند سیستان و بلوچستان فاجعه بارتر‌است. به گفته یکی از پزشکان متخصص در این مورد که در رسانه حکومتی ایسنا درج گردیده «در استان سیستان و بلوچستان تاکنون ۳۲ درصد مبتلایان به ایدز شناسایی شده و ۶۸ درصد این افراد از بیماری خود بی اطلاع هستند».
این فاجعه زیان‌باری است که وزارت بهداشت برای شناسایی مبتلایان دست به اقدام نمی‌زند و این باعث می‌شود که به دلیل مسری بودن این بیماری، تعداد زیادی دیگر از هموطنان بیگناه به این بیماری مبتلا شوند. [۹ هزار زندانی در ایران به ایدز و هپاتیت سی مبتلا هستند]
وضعیت روحی بیماران مبتلا به ایدز
بیماران مبتلا به این ویروس با مشقت های فراوانی مواجه هستند. مراکز درمانی حکومت یا از درمان شان خودداری می‌کنند و یا رفتارهای نامناسبی با آنها دارند. این رفتارهای ضدانسانی باعث بالارفتن میزان اضطراب و افسردگی آنان می‌گردد و خیلی از این بیماران به دلیل همین رفتارهای ناشایست از مراجعه خودداری کرده و یا با تأخیر مراجعه می‌کنند که منجر به تشدید بیماری و در نهایت مرگ زودهنگامی را برای این افراد به همراه می‌آورد.
فعالان حوزه این بیماری از وزارت بهداشت حکومت درخواست کمک می‌کنند، اما وزارت بهداشت هم بنا به نوشته روزنامه همشهری آنها را به مراکز سلامت احاله می‌دهد. در حالیکه این مراکز با بیماران با انواع تبعیض‌ها و رفتارهای توهین آمیز برخورد می‌کنند.
وحید جهان میری نژاد از پزشکان فعال در این حوزه می‌گوید؛ «بسیاری از این بیماران با موضوع انگ و تبعیض مواجهند و نتیجه همین تبعیض‌ها منجر به رفتارهای نامناسب با این افراد در مراکز درمانی شده است. این بیماران برای گرفتن برخی از خدمات درمانی، بنا بر اصول اخلاقی و انسانی باید بیماری‌شان را اعلام کنند، اما اعلام همین موضوع، منجر به برخوردهای نامناسب با این افراد می‌شود». عجب روزگار سیاهی برای مردم درسلطنت ولایت فقیه ایجاد شده است.
به گفته جهان میری نژاد «کافی است وزارت بهداشت بخش نامه هایی به مراکز درمانی بدهند تا آنها ملزم به پذیرش این بیماران باشند» اما دریغ از دادن حتی یک بخشنامه که جزء وظایف آن محسوب می‌شود.
روایت های تلخ از رفتارهای نامناسب با بیماران
شاعری رئیس انجمن ایدز ایران در مصاحبه با همشهری می‌گوید «این بیماران حتی نمی‌توانند بیمه عمر شوند. سازمان تأمین اجتماعی از این کار خودداری می‌کند. اگر این افراد از محل کارشان اخراج شوند، هیچ‌کس از آنها حمایت نمی‌کند. بزرگ‌ترین مشکل آنها، مشکلات قانونی است».
البته مشکلات قانونی فرع قضیه است. مشکل اصلی حکومت فاسدی است که هرگز به سلامتی مردم وقعی نمی‌نهد و همچنان که ورود خامنه‌ای به موضوع کرونا تا کنون مرگ نزدیک به پانصد هزار تن از مردم بیگناه ایران را به دنبال داشته است.
عاطفه سهرابی یکی دیگر از مدیران در این باره می‌گوید «بیماران مبتلا به اچ‌آی‌وی (ایدز)، دچار ناراحتی‌های کبد و کلیه و … شده و زمانی که درگیر این بیماری‌ها می‌شوند… آنقدر رفتارهای تبعیض‌آمیز می‌بینند که پشیمان می‌شوند».
برخی رفتارهای ناشایست با بیماران در مراکز دولتی
محمد ۵۴ ساله: آنقدر از نظر روحی ما را تحت فشار قرار می‌دهند که کمتر کسی متوجه عمق ماجرا می‌شود. بیشتر مشاغل، آزمایش منفی ایدز می‌خواهند و اگر مثبت باشید، کارفرما استخدام نمی‌کند. بنابراین تأمین هزینه‌های درمان هم برای ما خیلی سخت است.
آمنه ۴۲ ساله: چند ماهی است که داروهای ما را عوض کرده‌اند و وقتی اعتراض می‌کنیم، می‌گویند خیلی کار خوبی کردی و بیماری خوبی داری، اعتراض هم می‌کنی؟! وقتی مسئول چنین پاسخی به ما می‌دهد، ما دیگر چه توقعی می‌توانیم داشته باشیم که خدمات دیگری به ما ارائه دهند؟
مرجان ۴۸ ساله: وقتی متوجه ابتلایم شدم، ۷ ماهه باردار بودم. وقتی به پزشک مراجعه کردم، با رفتار توهین‌آمیزی به من گفت که تو در نهایت می‌میری، چرا بچه‌دار شدی؟!
امین ۳۸ ساله: وقتی برای گرفتن خدمات درمانی فرزندانم به این مراکز مراجعه می‌کنیم، به محض اینکه متوجه بیماری ما می‌شوند، از ارائه خدمات خودداری می‌کنند.
اینها نمونه های اندکی از وضعیت بیمارانی است که در حکومت مرگ و نیستی مشاهده می‌شود. [برادران افکاری؛ ۴۵۰ روز از آخرین دیدار با آفتاب گذشت! + ویدئو]
هرکجای این میهن در تب دردی یا چند درد می‌سوزد. مردمی که چهل سال با این حکومت همه سختی ها و مشقت های زندگی را تحمل می‌کنند . پس حق مردم ایران است که برای برچیدن بساط این حکومت که تنها سیه روزی را نصیب شان کرده، دست به هر اقدامی بزنند.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.