به میر حسین می گویی توبه کند ؟

توبه کند؟
درست شنیده ایم؟
گفته ای توبه کند؟
توبه؟
به یک “فرد انقلابی” می گویی توبه کند؟
به نام ِناب ِ سیاست می گویی توبه کند؟
به او که در “آستانه” ها ایستاده است، می گویی توبه کند؟
به آخرین بازمانده از راست قامتان تاریخ می گویی توبه کند؟
به صدای بی صدایان می گویی توبه کند؟
به “لکنت ِ زبان ِ مردم” می گویی توبه کند؟
به زخم ِ ملتهب ِ صورت ها و جان ها می گویی توبه کند؟
به عصیان می گویی توبه کند؟
به جرثومۀ شرافت می گویی توبه کند؟
به کابوس رجاله گان می گویی توبه کند؟
به اشارۀ انگشت ِ فقدان مردم می گویی توبه کند؟
به او که روز تولدش نه هفتم مهر ماه که “روز آشنایی” با ماست، می گویی توبه کند؟
به جسمانیت ِ مادی ِ مقاوت ِ همۀ افتادگان تاریخ می گویی توبه کند؟
به او که وعده داد” برادران! خویشتنداری کنید، پایان همه چیز نزدیک است”، می گویی توبه کند؟
به کوتاه ترین سایه می گویی توبه کند؟
به تنها صورتی که می گوید”نکش!”، می گویی توبه کند؟
به نقطه کانونی ِ رستاخیز ِ تن های گداختۀ نیمروز ِ آزادی می گویی توبه کند؟
به درخت می گویی توبه کند؟
به بی تابی ِ صدای دختران شهر می گویی توبه کند؟
به رگ ِ گردن می گویی توبه کند؟
به او که از زهدان مردم آمد، می گویی توبه کند؟
به “میر حسین”، “میر حسین”، “میر حسین” می گویی توبه کند؟
به برملا کننده وحشت ِ جبونانۀ “قفل” ها می گویی توبه کند؟
به او که برای گشودن هیچ دری، “کلید” نداشت، می گویی توبه کند؟
به هسته، به کرانه، به ذات، می گویی توبه کند؟
توبه کند؟
نه حضرت آقا!
توبه نمی کند
تا “نا اهلان و نا محرمان” هستند، او توبه نخواهد کرد
تا آفتاب از تابش بر کنگرۀ تن های به هم پیوسته تاریخ فرودستان می تابد، توبه نخواهد کرد
تا مقاومت هست، توبه نخواهد کرد
تا سوژه های انقلاب “بچه گربه” نشده اند، توبه نخواهد کرد
نه جناب کلید دار!
توبه نخواهد کرد
تا “فلسطین” هست، “میر حسین” توبه نخواهد کرد