اوین؛ فرار از مخوف ترین زندان امنیتی جهان (قسمت اول)
فرار از بدنام ترین زندان سیاسی جهان، اوین
در دامنه کوهپایه‌های البرز جنوبی در شمال تهران، بدنامترین و مخوفترین زندان سیاسی جهان، اوین قرار دارد.
زندان اوین
این زندان در نیم قرن گذشته، در دو دیکتاتوری شاه و شیخ، قربانگاه هزاران تن از مجاهدان و مبارزان راه آزادی بوده است.
سلول‌‌ها، بند‌ها و حتی تپه های اوین، شاهد جنایات بیشماری علیه پاکترین و رشیدترین فرزندان ایران بوده است.
یکی از بندهای مخوف این زندان فوق امنیتی، ساختمانی بتونی و پیچ در پیچ است که ۴۰۰ سلول انفرادی را در خود جای داده است.
درباره؛ اوین بیشتر بخوانید
شکنجه‌گاهی که شکنجه‌گران با وقاحتی بی‌حد و حصر آنرا «آسایشگاه» می‌نامند.
۱۴خرداد ۱۳۶۷ هنگام غروب، سه زندانی سیاسی، در کمال ناباوری با پشت سرگذاشتن همه موانع امنیتی، از زندان اوین فرار کردند.
آنها نزدیک به دو ماه روی طرح فرار کار کرده بودند.
اوایل فروردین ۱۳۶۷ سلول انفرادی آسایشگاه
سه زندانی سیاسی مجاهد، نصرالله بخشایی، اسدالله بنی‌هاشمی و حسن فارسی
آنها در یکی از سلول های طبقه سوم بند فوق امنیتی آسایشگاه با هم آشنا می‌شوند.
این اولین ملاقات آنان بود.
نصرالله بخشایی
نصرالله متولد گلپایگان، در بهمن ۱۳۶۴، درحال انجام یک مأموریت در تهران دستگیر شده بود.
اسدالله بنی هاشمی
اسدالله معروف به همایون از سمنان، او از سال ۶۵ دومین دور زندانش را پشت‌سر می‌گذاشت.
حسن فارسی
حسن اهل تهران، خرداد سال۶۰ دستگیر و ۶ سال را در زندان های اوین، قزلحصار وگوهردشت گذرانده بود. او در خرداد ۶۶ آزاد و مجددا در دی ماه همان سال در حال انجام یک مأموریت در تهران دستگیر شده بود.
تصمیم برای فرار از زندان و موانع
چند روزی بیشتر طول نکشید که طرح فرار کلید خورد
با بررسی وضعیت سلول و دیوارهای بتونی، به این نتیجه می‌رسند که تنها راه فرار، پنجره است.
اما دسترسی به پنجره و سپس عبور از حفاظ فلزی پشت آن، در نگاه اول غیر ممکن به نظر می‌رسد.
آنها ۵ مانع جدی مقابل خود داشتند:
اول: پنجره
دوم: بریدن حفاظ فلزی پشت پنجره
سوم: پایین آمدن از طبقه سوم تا سطح زمین
چهارم: عبور از دو دیوار بلندی که بالای آن سیم خاردارست
و پنجم: برج نگهبانی فعال بین دو دیوار اول و دوم
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.