با وجود اینکه فضایی برای ابراز افکار و نظرات مردم را فراهم کرده‌است، تقریبا همه اشکال خشونت آنلاین از جمله آزار و اذیت، داکسینگ، فحاشی، قلدری، پورن انتقامی، تهمت زنی و انتشار اکاذیب، متاسفانه بر روی زنان تاثیر منفی به جای می‌گذارد. در این مقاله قصد داریم به طور دقیق‌تر تاثیرات جهانی خشونت آنلاین بر روی زنان را بررسی کنیم.
در این نظرسنجی، زنانی از ۵۱کشور پر جمعیت جهان انتخاب شدند تا در مورد تجاربشان از دنیای مجازی با ما به اشتراک بگذارند. هدف از این نظرسنجی، بررسی تاکتیک‌ها و رویکردهای خشونت علیه زنان و تاثیرات آن بوده است. نزدیک به ۴۰% از شرکت کنندگان در این نظرسنجی، تجربه آزار و اذیت اینترنتی داشتند. اغلب آنها (۸۵%) شاهد آزار و اذیت یا نوع دیگری از خشونت‌های آنلاین بوده‌اند.
گزارشات اخیر نشان می‌دهد که شیوع کرونا به وضوح منجر به افزایش خشونت علیه زنان را شده است. خشونت علیه زنان نه تنها پیامدهای ناگواری بر روی زندگی شخصی و حرفه‌ای قربانی به جای می‌گذارد، بلکه شاهدان آن را نیز شوکه می‌کند.
تحقیقات نشان داده که ۳۲% از زنان پس از مشاهده آزار و اذیت، از کامنت‌گذاری صرفنظر می‌کنند، این در حالی است که ۳۰% از آنها حتی حضور خود در دنیای مجازی را نیز کاهش می‌دهند. از این بین ۲۰% نیز به کلی از فضای مجازی دوری می‌کنند. در تحقیقاتی که توسط سازمان داده و جامعه صورت گرفته، ۴۱% از زنان بین ۱۵ تا ۲۹ سال برای حفظ خود از آزار و اذیت، به خودسانسوری روی می‌آورند.
زنان سرشناس بیشتر هدف این قبیل حملات قرار می‌گیرند. بنا به گزارش بنیاد رسانه بین‌المللی زنان، ۷۰% از خبرنگاران زن تجربه خشونت آنلاین داشته‌اند. یک سوم خبرنگاران زن به دلیل خشونت آنلاینی که علیه آنها صورت گرفته از حرفه خود کناره گیری کرده‌اند.
در گزارشی از واحد اطلاعات اکونومیست، این فرضیه مطرح شده که در کشورهای دارای نرخ خشونت آنلاین بالا، میزان نابرابری جنسیتی نیز بالا است.
از این رو پلتفرمهای تجاری و اجتماعی آنلاین باید برای کاهش خشونت‌ها چاره‌ای بیاندیشند. با اینکه اقدامات انفرادی نیز می‌تواند در کاهش موقتی این رفتارها موثر باشد اما برای ریشه کن کردن آن باید از سرمایه‌گذاران و شرکت‌های تولید کننده فناوری کمک گرفت.
خشونت آنلاین علیه زنان خبرنگار روز به روز در حال افزایش است. این اتفاق بر روی زندگی شخصی و حرفه‌ای آنها تاثیر شدیدی به جای می‌گذارد. در واقع هدف اصلی از این حملات تحقیر، کم ارزش کردن و سرافکنده کردن خبرنگاران است؛ از این طریق می‌توان آنها را ترسانده، ساکت کرد و تا در نهایت مجبور به عقب نشینی شوند. از بین بردن اعتبار حرفه‌ای، زیر سوال بردن مطالب خبرنگار و در نتیجه از بین بردن اعتماد خوانندگان، همگی منجر به سرد شدن آنها و دوری از مباحث سیاسی و اجتماعی می‌شود. از طرف دیگر در اغلب موارد این رفتارها هیچ پیامدی برای مهاجم به همراه ندارد. خودسانسوری در میان خبرنگاران حق عمومی مردم را نیز ضایع می‌کند چرا که با خاموش شدن خبرنگاران، کمتر کسی در مورد واقعیت‌ها سخن خواهد گفت.
با انتشار ویروس کرونا اغلب خبرنگاران برای ادامه فعالیت‌های خود به اینترنت متکی شدند و این امر منجر به افزایش شدید خشونت‌های آنلاین علیه خبرنگاران زن شده است. شبکه‌های اجتماعی و پلتفرمهای خبری هنوز نتوانسته‌اند راه حل مناسبی برای مقابله با خشونت علیه زنان پیدا کنند و همین امر منجر به افزایش هرچه بیشتر حملات شده‌است.
این حملات اشکال مختلفی دارد اما متداولترین انواع آن به شرح زیر است:
• حملات شبکه‌ای: در برخی موارد خشونت برنامه‌ریزی شده و به صورت هماهنگ صورت می‌گیرد. ممکن است در این قبیل حملات، عوامل دولتی یا سیاسی نیز دست داشته باشند. زن ستیزی نیز می‌تواند یکی دیگر از عوامل حملات گروهی باشد.
• زن ستیزی: یکی از اصلی‌ترین مشخصه‌های مهاجمان در خشونت علیه زنان، زن ستیزی است. در برخی جوامع این امر به قدری شایع شده که خشونت علیه زنان را به یک رفتار روتین وار تبدیل کرده‌است.
• شیوع پیدا می‌کند: برخی مواقع مهاجمان علاوه بر خود شخص، به اعضای خانواده، دوستان و حتی شاهدان نیز حمله می‌کنند.
• شخصی بودن: در برخی موارد انگیزه مهاجم کاملا شخصی است. اولین پیام دریافتی قربانی و آخرین پیامی که قبل از خواب میبیند، تهدیداتی است که از سوی مهاجم برایش ارسال شده است. در اغلب موارد این قبیل پیام‌های تهدید آمیز، به شدت شهوانی هستند.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.