بازخوانی مواضع رهبر کنونی نظام در مقابله با همه‌گیری کرونا آموزنده است. من معمولا از آوردن نام او در نوشته‌هایم اجتناب می‌کنم زیرا تکرار نام این فروافتاده نیز موجب شرمساری است. داستانی است مربوط به آیه‌ای در قران مسلمانان که اذ قال ابراهیم ربی الذی یحیی و یمیت قال انی احیی و امیت -زمانی که ابراهیم گفت رب من کسی است که زنده می‌کند و می‌میراند، گفت منم که زنده می‌کنم و می‌میرانم- و او انگار برای اثبات گفته خود دو شخص را حاضر کرد و یکی را کشت و دیگری را آزاد ساخت. گویی رهبر کنونی نظام را با او نسبتی است زمانی که دستور داد ورود واکسن کرونا به ایران ممنوع است، و اکنون ورود آن را آزاد کرده. گویی استدلال می‌کند مرگ و زندگی ساکنین سرزمین ایران در دستان اوست، اوست که زنده می‌کند و می‌میراند. او به احتمال زیاد می‌دانست شیوه درست مقابله با این همه‌گیری چیست اما- فکذّب و عصی، ثم ادبر یسعی، فحشر فنادی، فقال انا ربکم‌الاعلی.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)