رییس جمهور منتخب کدام خواسته های زنان را عملی خواهد کرد

رییس جهمور منتخب ایران در ۱۰۰ روز ابتدایی کارش،کدام بخش از مطالبات زنان را می تواند پاسخ دهد؟ آیا تمامی خواسته هایی که طیف های مختلف فکری زنان از رییس جمهور آینده دارند ؛ در ۱۰۰ روز حل شدنی است؟ برای پاسخ به این سوال ها دو نماینده حسن روحانی در دومین نشست هم اندیشی فعالان حوزه زنان روز سه شنبه در مرکز مطالعات زنان حضور پیدا می کنند و خطاب به حاضران می گویند:” به این جلسه آمده ایم تا با شنیدن صدای زنان ، برنامه ی ۱۰۰ روزه روحانی را برای رفع برخی از مطالبات زنان تدوین و اجرا کنیم.”

بیش از ۵۰ چهره از طیف های دانشگاهی گرفته تا فعالان محیط زیست، وکلا ، هنرمندان و خبرنگاران حوزه مسائل زنان در جلسه حضور دارند. دورتادور سالن بزرگ این مرکز مطالعاتی و تحقیقاتی از چهره های مختلف و با هر نوع پوششی پر شده است. گروهی با روسری و مانتو و گروهی با حجاب سفت و سخت. هر کدام خواسته خود را با ادبیات مخصوص خود به نمایندگان روحانی می گویند و پیشنهادهایی مطرح می کنند. از جمله برداشتن موانع قانونی و رفع تبعیض های قانونی علیه زنان، رفع محدودیت های ورود دختران به دانشگاهها و استادیوم ، برداشتن سهمیه بندی و تفکیک جنسیتی در دانشگاهها، رفع فیلترینگ سایت های زنان، اجازه فعالیت تشکل های غیر دولتی در این حوزه، بازگرداندن رشته مطالعات زنان به دانشگاهها، برداشتن نگاههای اطلاعاتی و امنیتی از روی فعالان این حوزه و فعالان ان جی اویی و حقوق بشری و از همه مهم تر دقت در انتخاب اعضای کابینه آینده و اینکه رییس دولت یازدهم در انتخاب وزرایش کسانی را وارد کابینه کند که نگاه ضد زن و مردسالارانه نداشته باشند. اما به راستی کدام یک از این پیشنهادها در دولت یازدهم و در ۱۰۰ روز آغاز به کار روحانی عملیاتی است؟

دومین نشست هم اندیشی زنان راهی برای هماهنگی بیشتر

شهیندخت مولاوردی،حقوق دان یکی از چهره هایی است که در برگزاری دومین نشست هم اندیشی زنان نقش دارد؛ او که به عنوان گرداننده این جلسه است از پیشینه نشست هم اندیشی می گوید:” نشست هم اندیشی زنان به ۴ سال قبل بر می گردد . همگرایی زنان برای طرح مطالبات در فضای انتخابات سال ۱۳۸۸ شکل گرفت . در این دوره یعنی انتخابات ریاست جمهوری ۲۴ خرداد ۱۳۹۲ نیز با شکل گیری اولین نشست هم اندیشی زنان که قبل از انتخابات ۱۳۹۲ برگزار شد یکسری از مطالبات و خواسته های زنان مطرح شد و حالا ما دور هم گرد آمده ایم تا بتوانیم این خواسته ها و مطالبات زنان را پیگیری کنیم. چون باید این درخواست ها باید به شکل عملیاتی تری مطرح شود تا شاید در آینده تحقق یابد.”

نوشین احمدی خراسانی، نویسنده و مسئول سایت مدرسه فمنیستی هم از دیگر فعالانی است که در شکل گیری دومین نشست نقش دارد. او نیز هدف از برگزاری و تداوم این دوره از نشست های هم اندیشی زنان را اینگونه عنوان می کند:”هدف از برگزاری نشست های این دوره از هم اندیشی بیشتر از آن که صرفا طرح خواسته هایمان باشد، می تواند هماهنگی بین بخش های مختلف جامعه زنان را دنبال کنددر حال حاضر برای ایجاد تغییر در وضعیت زنان، سه نیرو در جامعه زنان فعال است که اگر بتوانند با یکدیگر هماهنگ تر از گذشته عمل کنند؛ بهتر می توانند مسائل و خواسته های زنان را پیش ببرند.”

وی این سه نیروی تغییر را نام می برد:” زنان مدافع حقوق زنان در ساختار و جناح های حاکمیت،گروه ها و فعالان جنبش زنان در جامعه مدنی که به شکل متشکل و سازماندهی شده کار می کنند و بالاخره زنانی که در حوزه های گوناگون به طور روزمره و فردی برای تغییر تلاش می کنند.”

به باور مسئول این سایت فعال در حوزه زنان، تجربه گذشته به ما می گوید اگر این سه نیرو بتوانند هماهنگ تر عمل کنند و حداقل فعالیت های همدیگر را خنثی نکنند؛ شاید بهتر بتوانند در جهت تحقق خواسته های زنان کشور فعالیت کنند.

او منظورش از خنثی نکردن را بیشتر توضیح می دهد:” مثلا دو هفته پیش وقتی که ما در «مراسم جشن صعود تیم ملی فوتبال» برای حضور زنان در استادیوم آزادی، پشت در استادیوم تجمع کردیم، عده ای از خانم هایی که در ساختار حاکمیت هستند نیایند بگویند چرا تندروی می کنید، و یا وقتی زنانی که در ساختار حاکمیت بحث وزارت زنان را مطرح می کنند مایی که در جنبش زنان هستیم نیاییم بگوییم که وزارت زنان به درد نمی خورد. بنابراین اگر برای هماهنگی بین بخش های مختلف این سه نیروی خواهان تغییر، ضرورت قائل باشیم پس به جای آن که فعالیت های همدیگر را تخطئه کنیم، می توانیم با هم افزایی بیشتر حرکت کنیم، از همدیگر پشتیبانی و حمایت کنیم تا در نهایت بتوانیم دستاوردی داشته باشیم. چرا که واقعا وضعیت زنان و جنبش زنان با این بلاهایی که سرش آمده، در موقعیت ضعیفی قرار دارد به همین دلیل، این سه بخش می تواند با هماهنگی با یکدیگر به تقویت یکدیگر و نه تضعیف همدیگر بپردازد.”

برداشتن فشارهای عرصه عمومی روی زنان یکی از خواسته ها

شهلا اعزازی ، رییس گروه مطالعات زنان انجمن جامعه شناسی دانشگاه تهران هم در ای جلسه حضور دارد. او با لحن همیشگی اش ابتدا یک سوال را مطرح می کند:” من نمی دانم اختیارات رئیس جمهور چیست و وظیفه من هم نیست که بدانم. بنابراین من حرف خودم را می زنم و فکر می کنم کسانی که به آقای روحانی کمک می کنند وظیفه شان این است که بگویند این ها در حوزه اختیارات شان هست یا نیست. اما فراموش نکنیم که همه این ها که در اینجا مطرح شد خواسته های زنان است و به خصوص در این ۸ سال فشارهای بسیاری را به وجود آورده است. من می خواهم توجه ها را به این جلب کنم که واقعا چه اتفاق افتاده که زنان در ایران این همه مطالبه دارند که نمی دانند کدام را بیان کنند یعنی از مطالبات حقوقی گرفته تا مطالبات بی شمار در حوزه اجتماعی و سیاسی و…؟”

و حرف هایش را اینگونه ادامه می دهد:” به نظر من اصل مطالبات زنان از آنجا بر می خیزد که نظارت و کنترل کلی از طرف مردان بر زندگی زنان وجود دارد. نظارت و کنترل بر زنان را از ابتدا در حوزه خانواده دیده ایم، یعنی حق طلاق و حضانت و… که در حوزه خانوادگی برآمده از نظارت و کنترل مردان بر زندگی زنان بود. اما به تدریج با توجه به تحقیقات جامعه شناسی که انجام گرفته نشان می دهد که گویی مردان دیگر در حوزه خانوادگی آن نظارت و کنترل بر زنان را قبول ندارند. مثلا نتایج نظرسنجی ای نشان می دهد که ۹۶ درصد از زنان و مردان با چندهمسری مخالف هستند یا ۹۰ درصد مردم می گویند ما با صیغه مخالفیم. بنابراین نظارت و کنترلی که مردان بر زندگی زنان داشتند با توجه به تغییراتی که نگاه مردان و زنان درون خانواده رخ داده به نوعی بی اثر شده است. ”

به باور این استاد داشنگاه تحقیقات و نظرسنجی ها نشان می دهد که مردم جامعه ایران قدم به مدرنیته گذاشته اند و در حال ساختن خانواده ای مدرن هستند که با نظارت و کنترل بر زندگی زنان همخوانی ندارند. در این ۸ ساله به رغم همه تبلیغات برای زندگی سنتی، مردان در خانواده به اصطلاح وا داده اند و دیگر کاری به کار زنان ندارند . زنان بیرون می روند ، درس می خوانند، کار می کنند و حضور اجتماعی دارند. به همین دلیل دولت به عنوان «پدر بزرگ» گفت حالا که مردان در خانواده، زنان را کنترل نمی کنند، ما در عرصه عمومی و خیابان این زنان را کنترل کنیم و نگذاریم بروند دانشگاه، نگذاریم کار کنند، نگذاریم بروند خارج و نگذاریم حضور اجتماعی داشته باشند. در هر صورت آنها گویا در این ۸ ساله به این فکر افتاده بودند که اگر مردان نمی خواهند زنان خانوادؤ خودشان را کنترل کنند و در خانه بنشانند، دولت به عنوان «پدر و برادر بزرگ» آمد گفت که ما زنان را در عرصه عمومی کنترل می کنیم و همه اینها منتج به سیاست هایی مثل تفکیک جنسیتی، محدودیت ورود زنان به برخی از رشته ها در دانشگاه ها، محدودیت زنان برای ورود به عرصه های شغلی، فرستادن زنان به خانه و تشویق به فرزندآوری، ممانعت از خروح دختران مجرد و حتا به شکل احداث پارک های زنانه و… و در مجموع بیرون راندشان از عرصه عمومی شد.”

او مصرانه خواهان برداشتن فشارهایی است که در عرصه عمومی علیه زنان در این ۸ ساله به وجود آمده است.

رفع خرابکاری دولت احمدی نژاد در حوزه زنان

شهلا لاهیجی، مدیر انتشارات روشنگران نیز خواسته اش از دولت روحانی برداشتن همه موانعی است که در این هشت سال بر زنان ایجاد شده است:” وقتی زنان را از برخی از رشته های دانشگاهی و یا از حوزه اشتغال حذف می کنند به دلیل ترسی است که از حضور زنان وجود دارد. اولین پیشنهادی که می توان به دولت آینده کرد و قابل پذیرش است و مانع قانونی هم ندارد، برداشتن موانعی است که در این ۸ ساله برای زنان بوجود آمده از جمله ممنوعیت هایی که در رشته های دانشگاهی برای زنان ایجاد شده است؛ یا موانعی که سر راه اشتغال زنان شکل گرفته و یا مسئله تفکیک جنسیتی در دانشگاه ها و مکان های عمومی و… در حالی که بسیاری از این موانع ربطی به قوانین نداشته ولی از طریق دستگاه های اجرایی پیاده شده است. به همین دلیل اگر کمیسیونی تشکیل شود که این موانعی را که در این ۸ ساله دستگاه های اجرایی بر سر راه زنان گذاشته اند شناسایی و سپس لغو شوند می تواند قدم های اولیه خوبی برای تغییر وضعیت باشد.در واقع رفع خرابکاری دولت قبلی در حوزه زنان، اولین قدم هایی است که دولت جدید می تواند بردارد. برای همین به نظرم به عنوان اولین اقدام دولت جدید ما می توانیم از ایشان بخواهیم که در همین یکی دو ماه اول کارش، این مقررات سلیقه ای را که دولت قبلی بر سر راه زنان گذاشته است بردارد.”

برگرداندن رشته مطالعات زنان به دانشگاهها

ناهید توسلی،مدیر مسئول مجله نافه نیز از بازگرداندن رشته مطالعات زنان به دانشگاهها می گوید. رشته ای که علی رغم تلاشی که برای تصویبش انجام شد در دولت دهم حذف شد.

مرضیه آذرافزا که خود را فعال سیاسی در حزب مشارکت معرفی می کند از مشکلات راهبردی و استراتژیک سخن می گوید:” یکی از مشکلات استراتژیک این بوده است که گاهی ما، مسائل زنان را به سمت حوزه مسائل سیاسی و امنیتی کشانده ایم و عملا یکسری موانع را سر راه تحقق مطالبات و حقوق زنان به وجود آورده ایم. برای همین این که زنان فعال ما بتوانند تشخیص بدهند که در موقعیت ویژه ایران چه بایدها و نبایدهایی برای پیگیری مطالبات زنان وجود دارد مسئله مهمی است و عملا راه را باز می کند. مثلا ورود زنان به استادیوم ، من نمی خواهم بگویم درست است یا غلط، ولی می خواهم بگویم که همین درخواست را اگر فعالان زن بتوانند در چارچوب اولویت هایشان بیاورند و تحلیلی از شرایط و اوضاع داشته باشند می توانند پیش بروند ولی اگر این چارچوب ها و تحلیل های کلان را نداشته باشند، همین می شود که پیگیری حقوق زنان سخت می شود. بنابراین از یک طرف فعالان زن باید بتوانند تحلیل کلان و استراتژیک از موقعیت کنونی داشته باشند تا بتوانند درست پیش بروند و از طرف دیگر از دولت آینده هم این انتظار می رود که با برنامه های آموزشی و تبلیغاتی بخش بزرگی از جامعه زنان را که غیرفعال هستند، به حقوق خود آشنا کند و باعث جلب و افزایش مشارکت زنان در گروه های گوناگون به ویژه زنان خانه دار شود. ایجاد کارگاه های آموزشی و دو طرفه در آموزش و پرورش می تواند از جمله ی این حرکت ها باشد.”

آذر افزا می افزاید:” از دولت تدبیر و امید می خواهم که در جامعه مفاهیمی نظیر برابری، از بین بردن نگاه ارباب رعیتی در رابطه زناشویی و آموزش مشارکت های اجتماعی را ترویج دهد.”

مینو مرتاضی از فعالان ملی مذهبی که سالهاست در حوزه زنان کار کرده و در این رشته نیز تحصیلات دانشگاهی دارد؛می گوید:” اینجا جمع نشده ایم که لزوما مطالبات زنان را به دولت جدید بگوییم بلکه هم اندیشی زنان برای آن است که مسائل زنان را در عرصه عمومی و اجتماعی پیگیری کند. ما در گذشته هم برای مطالبات مان با قدرت چانه زنی می کردیم ولی هدف اصلی ما این است که مسائل را در عرصه عمومی پیگیری کنیم. خواسته ما این است که حداقلی از امنیت وجود داشته باشد که خود زنان و فعالان جنبش زنان بتوانند مطالبات شان را پیگیری کنند. ”

به اعتقاد مرتاضی مسئله اصلی ما این نیست که مطالبات مان را به گوش دولت و دولتمردان برسانیم که البته این کار را هم انجام داده ایم، بلکه مسئله ما این است که چقدر این دولت اجازه خواهد داد تا جنبش زنان در امنیت به فعالیت خود ادامه بدهد که همین ملاک و معیار اصلی محک زدن دولت آینده است و چگونگی نگاه اش به مسئله زنان را نشان می دهد».

فعالان زن و سایه سنگین محکومیت های قضایی و امنیتی

نرگس محمدی نایب رییس کانون مدافعان حقوق بشر نیز جنس خواسته اش از جنس امنیتی است. او که در سالهای بعد از انتخابات زندانی بود؛ می گوید:” اولین کار دولت برداشتن فضای امنیتی ای است که بر سر هر نوع فعالیتی از جمله فعالیت های جنبش زنان سایه افکنده است.تا وقتی این فضای امنیتی وجود دارد عملا نمی توانیم کاری را جدی پیگیری کنیم. یعنی یک کنشگر جنبش زنان، یک فعال حقوق بشر یا یک فعال حقوق کودک و… فعالیتی می کند اما دو روز بعد نمی داند آیا به شعبه ای احضار می شود یا نه؟ یا حتی اگر با مشکلات قضایی روبرو نشود، با مشکلات امنیتی روبرو می شود. در واقع بحث امنیتی بحث خیلی جدی است که حتی سخت تر و گسترده تر از محکومیت های قضایی عمل می کند و مانع هر گونه فعالیت در جامعه و عرصه عمومی می شود.”

همین بحث ها را منیژه حکمت،کارگردان ادامه می دهد و مورد اخیری که برای دختر بازیگرش پگاه آهنگرانی رخ داده را یادآوری می کند:” حرف زدن پگاه با روحانی در جلسه ای که چند روز پیش برگزار شد موجب احضار او شد. به پگاه گفتند که به راحتی پنج سال حکم برای او صادر می کنند و به قول خودشان او را به هلفدونی می اندازند.”

او می گوید:” من فکر می کنم اصلا ایده آلیست نباشیم و تکلیف خودمان را با خودمان مشخص کنیم تا چهار سال دیگر که سرخورده شدیم و خواستیم دوباره به آقای روحانی رای دهیم نگوییم وای چه اتفاقی افتاد؟ تکلیف مان را واقعاَ با خودمان روشن کنیم که در چه بستری داریم حرکت می کنیم، ببینیم چه ویرانه ای به جای مانده و به آقای روحانی رسیده؟ ما تا به اینجا رسیده ایم تلاطمات بسیاری را دیده ایم و همیشه هم در فشار بوده ایم حتا در زمان اصلاحات، ولی همیشه هم پای کار بودیم و پای اصول مان ایستاده ایم و هنوز هم هستیم. همین که الان باز هم خیلی ها را اینجا می بینم، پس مشخص است که ما زنان هنوز هستیم و ریشه های جامعه مدنی هنوز خشک نشده. برگ هایش را خشکاندند ولی ریشه هایش را من همینجا در این جلسه می بینیم و واقعاَ خوشحالم. اما در مورد مطالبات مان از آقای روحانی، ما تنها کاری که می خواهیم بکنند این است که این نگاه امنیتی را از بالای سر نهادهای مدنی و فرهنگی و فعالان حوزه های مختلف بردارد، آن وقت ما خودمان، بلدیم و به خوبی می دانیم چه کار کنیم و چگونه مسائل مان را پیش ببریم. چون ما مدام داریم تهدید می شویم آن هم بی دلیل، چون جرم مان این است که اول زن هستیم، دوم کنشگریم، سوم کار فرهنگی می کنیم، چهارم هم این که در جمهوری اسلامی زندگی می کنیم. باز هم در آخر می خواهم تاکید کنم که ایده آلیست نباشیم چون سرخوردگی دوباره، ما را نابود و ویران می کند و دوباره موج مهاجرت و هزاران بدبختی و آخرش هم از دل این سرخوردگی یک احمدی نژاد دیگر سربیرون خواهد زد.”

گلایه از سانسوری که حضور زن در فرهنگ را قلع و قمع می کند

مرضیه وفامهر، هنرمند دیگری است که از سانسور گلایه دارد:” سانسور به شکل گسترده ای مخصوصا در حوزه زنان اعمال می شود. ما قبول کرده ایم که فیزیک زنان در جامعه ما حذف شود، در سینما فیزیک زنانه نداریم، در موسیقی صدای زنانه نداریم ولی مسئله آن است که غیر از آن که فیزیک زنانه حذف می شود، خود طرح مسائل و مشکلات زنان هم حذف و سانسور می شود. حالا با توجه به چنین وضعیتی، خواسته ما این است که حداقل اگر فیزیک زنانه ما یعنی «فرم» را حذف می کنید، بگذارید «محتوا» را داشته باشیم. بگذارید زنانی که می خواهند در رابطه با مسائل زنان فیلم بسازند، یا داستان بنویسند کارشان را بکنند و دست از سرشان بردارید. الان در جامعه فمینیسم یک تابو و معضل شده است، یعنی ما نمی توانیم یک فیلم فمینیستی بسازیم. چون معنای این کلمه آنقدر برای مسئولان ناشناخته است و متاسفانه برخی از آنها آنقدر کم سواد هستند که اصلا نمی دانند این کلمه یعنی چی؟ نمی دانند همین فمینیسم چقدر می تواند کمک به حال مادران و خواهران و همسران خودشان باشد. در مجموع می خواهم بگویم که سانسور اینطور می آید قلع و قمع می کند که حتا اگر ما قبول می کنیم که در فرم ، سانسور شویم و فیزیک زنانه مان حذف شود ، در «محتوا و موضوع» هم اجازه نداریم، کارمان را بکنیم.

وزرای کابینه ای که ضد زن نباشند

اما یکی از خواسته هایی که مورد تایید گروه هم اندیشی زنان قرار می گیرد توسط مریم نورایی نژاد مطرح می شود. او خطاب به پروین داداندیش،نماینده روحانی در این جلسه می گوید:” شنیده ایم که قرار است وزیری پست وزارت ارشاد را بر عهده بگیرد که با چند همسری موافق است.”

و پیشنهاد می دهد که حداقل کاری که دولت روحانی می توانند انجام دهند دقت در انتخاب اعضای کابینه اش است و بررسی پیشنیه آنها که چقدر طرفدار برابری و حقوق برابر زن و مرد هستند.

در ادامه همین سخن بود که مینو مرتاضی ایده ایجاد کمپینی برای تایید اعضای کابینه روحانی از زاویه دفاع از حقوق زنان را اعلام می کند.

رفع فیلترینگ سایت های زنان

نمایندگان روحانی مدام تاکید می کنند که خواسته هایی از سوی زنان مطرح شود که قابلیت اجرایی و در حد توان رییس جمهور باشد. فریده غائب، روزنامه نگار که خود در سایتی قلم می زند که بارها طعه فیلتر را چیده است می گوید:” در حال حاضر چند سایت در حوزه زنان در داخل کشور فعالیت می کند که متأسفانه اکثرشان فیلتر هستند مثل سایت کانون زنان ایرانی، مدرسه فمینیستی، تغییر برای برابری. رفع فیلترینگ از سایت های زنان یکی از کارهای مثبتی است که دولت می تواند در رفع موانع موجود بر سر راه آگاهی زنان کشور، انجام بدهد.”

همچنین نوشین طریقی از دیگر روزنامه نگارانی است که خواسته رفع فیلترینگ را دارد و به این نکته اشاره می کند که اسم زن در اینترنت فیلتر است.

او همچنین از گشت های ارشاد و سخت گیری در مورد حجاب به عنوان موضوعات مهمی می داند که باعث شده که فضای حرکتی برای زنان در جامعه محدود شود.

رفع موانع قانونی در اولویت خواسته های زنان

در این نشست تعداد وکلا و حقوق دانان کم نیست که هر کدام وکیل چندین فعال زنان محبوس و محکوم هستند. از جمله فریده غیرت که با تاکید فراوان می گوید:” دیروز خبرنگاری از من پرسید که اگر در یک جمله بخواهید مطالبات زنان را بگویید چه می گویید؟ من گفتم «ایجاد زمینه مساعد برای تغییر قوانین تبعیض آمیز». و این حرف جدید و امروز ما نیست.” گیتی پور فاضل که خود حقوق دان است نیز تغییر قوانین تبعیض آمیز را از اولویت ها می داند:” قوانین موجود باید با محتوایی مدرن و انسانی و در شکلی امروزی در بیاید. چون قوانین موجود ریشه در عهد عتیق دارد و اصلا مناسب زندگی امروز زنان ایرانی نیست.”

لغو سهمیه بندی و تفکیک جنسیتی در دانشگاهها

تا مهر ماه زمان چندانی نمانده است و به تازگی کنکور برگزار شده است. بنابراین دولت روحانی با برداشتن موانعی که بر سر راه ورود دختران به دانشگاهها وجود دارد و ارمغان دولت احمدی نژاد است؛ می تواند یکی از ماندگارترین اقدامات در حوزه زنان را انجام دهد. این پیشنهاد توسط قاسم پور، وکیل دادگستری مطرح می شود. طرحی که به سلیقه دولت هشتم و نهم برای ورود دختران به دانشگاهها محدودیت ایجاد کرد.

شیرین صوراسرافیل ،نسیم یادگاری، خانم زمانی و البته تعداد دیگری از فعالان حوزه زنان از دولت روحانی بر اجازه و پیگیری فعالیت به تشکل های مدنی تاکید می کنند.

دومین نشست هم اندیشی زنان با حضور نمایندگانی از دولت تدبیر و امید که قرار بود دو ساعته باشد به بیش از سه ساعت رسید . حال باید دید این نمایندگان کدام بخش از صدای زنان به به گوش دولت جدید می رسانند و رییس دولت اینده کدام بخش اط مطالبات مطرح شده در این جلسه را در ۱۰۰ روز ابتدایی کارش پیگیری می کند.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)