مادران‌تنها کسانی هستندکه چیزی برای از دست دادن ندارند!

مادران میدان مایو سمبل خونخواهی و اجرای عدالت باقی ماندند. بعدازظهر ۳۰ آوریل ۱۹۷۷ چهارده زن شجاع در آرژانتین ترس را کنار گذاشتند و برغم دلهره اعضای خانواده خود، از خانه بیرون آمدند تا رو در روی حکومت دیکتاتوری بایستند. دیکتاتوری که فرزندان شان را ربوده بود.

آن روز نخستین روز از راهپیمایی هفتگی مادران «ناپدیدشدگان» آرژانتینی، علیه فرماندهان نظامی بود که کشتار سیستماتیک هزاران نفر را طراحی کرده بودند.

مانند سایر دیکتاتوری‌های نظامی در برزیل، شیلی و… شدیدترین سرکوب‌ها، کشتار وسیع، آدم‌ربایی و ناپدید شدن همیشگی معترضان در دوره‌ی دیکتاتوری نظامی آرژانتین به‌وقوع پیوست.

قریب به هزاران تن از معترضان که اکثریت آنان را فعالان سیاسی چپ، دانشجویان، اعضای اتحادیه‌های کارگری و فعالان فرهنگی تشکیل می‌دادند، بازداشت، شکنجه و سرانجام کشته شدند.

در تاریخ ۳۰ آوریل ۱۹۷۷، گروهی شامل ۱۴ تن از مادران تصمیم گرفتند تا در میدان مایو، مقابل کاخ ریاست جمهوری تجمع کنند و پیگیر پسران مفقود شده‌ی خود باشند. این مادران هر هفته، ابتدا بدون شعار و پلاکاردها در مایو تجمع می‌کردند و با دیگر خانواده‌هایی که فرزندان خود را از دست داده بودند، اعلام همبستگی می‌کردند.

تعقیب عاملان قتل عام در جنبش مادران آرژانتین

با سرکوب نظامی دولت و دستگیری مادران معترض، آنها به ‌صورت پراکنده در شهر حاضر می‌شدند و تنها تمایزشان، بستن دستمالی سفید بر روی دست و یا سرشان بود.

اکنون ۴دهه گذشته است. آنان بیش از ۲۰۰۰راهپیمایی راه انداختند، اما همچنان ادامه می‌دهند. روسریِ سفید این مادران، تبدیل شد به نمادی از رشادت و نبردی بی‌امان در جستجوی عدالت، و آنها تا حد زیادی در دستیابی به اهداف اولیه خود موفق بوده‌اند. از سال ۲۰۱۶، بیش از ۱۰۰۰نفر از شکنجه‌گران حکومت دیکتاتوری محاکمه شده و ۷۰۰ نفر از آنها به مجازات محکوم شده‌اند.

مادران مایو تا مادران‌خاوران تا مادران …

آن چه که در جنبش مادران‌میدان مایو دیدیم، در ایران نیز تاکنون در جنبش مادران خاوران دیده بودیم. مادرانی که بیش از سه دهه است همچنان دادخواه خون فرزندان‌شان هستند. فرزندانی که نه مزاری از آنان باقی مانده است و نه نشانی. جنبش دادخواهی مادران‌خاوران و همه مادران قتل عام ۶۷ از دل همه سرکوبها و قتل‌ها و شکنجه‌ها زنده بیرون آمد. جنبش دادخواهی در جریان قیام پیروزمند آبان ۹۸ چهره دیگری به خود گرفت.

اکنون مادران‌دادخواه آبان ۹۸ از میدان آزادی حرکت نویی را آغاز کردند. این بار مادران‌فراتر از دادخواهی بازگو کننده یک حقیقت‌اند. این دیکتاتوری باید سرنگون شود. بدون سرنگونی حکومت آدمکشان و عاملان قتل عام امکان اجرای عدالت وجود ندارد. [مادران شهیدان آبان ۹۸ در میدان آزادی؛ فریاد سرنگونی + کلیپ]

در دیکتاتوری مذهبی حاکم بر ایران بر خلاف دیکتاتوری‌های کلاسیک  همه روزنه‌ها و راه نفس‌ها بسته شده است. از این رو نتیجه گیری جنبش مادران‌دادخواه میدان آزادی، یک درک همگانی و مشترک در جامعه ایران است.