درآمد:
یادداشت زیر را یکی از پزشکان کشورمان که در سالهای انقلاب و جنگ هشت ساله همواره در صف نخست خدمت به مردم کوشیده و عمر و جوانی خود را برای بهبود سلامت و بهداشت جامعه صرف کرده است، برای اخبار روز ارسال داشته. برای اینکه آیندگان نگویند از فراموشانند و خاموش نشستند.امیدواریم در شرایط بحرانی کنونی جامعه پزشکان کشور که خود در بحران همه گیری کرونا و بی مبالاتی مسئولین، صدمات فراوان دیده؛ ساکت و ناظر کشتار و سرکوب مردم محروم کشورمان نباشند و به هر وسیله به یاری مردم محروم خوزستان شتافته و از مطالبات بر حق مردم شریف ایران حمایت نمایند.
شرم بر ما باد، در چنین شرایط بحرانی، که همه کشور و حتی استان های سرسبز شمال از جمله گلستان، با بی آبی مواجه است و مادران، پاسخگوی عطش فرزندانشان نیستند، تشنه طلبان را در پاسخ فریاد العطش به گلوله ببندیم. کجاست آن غیرت که برای حفظ هر وجب از خاک و ناموس خوزستان، جان ها رفت و دمی برنیامد. افسوس آن عزیزانی که برای حفظ و حراست از همین مردمان، به خوزستان شتافتند و در برابر صدامیان، جهان آرا ها را یاور شدند. نیستند تا ببینند با خود چه می کنیم.
همان عزیزانی که با نام شهید، جانباز، و آزاده از آنها نام می بریم و بدان ها می بالیم، شهیدان همین مردم و همین آب و خاک بودند و بی شک بر ما نمی بخشند.
اخبار شوم سرکوب شما، آب و خواب را بر همه مردم ایران حرام کرده، همچنان که شما آب را بر خوزستانیان عزیز، استان زندگی بخش همه ما حرام کرده اید. کجایند لوله های نفت، آن طلای سیاه که از خوزستان، از محله های همین تشنه لبان، همچون شیره جان، به جان همه ایران زندگی می بخشند.
تانک های سوار بر کامیون های غول پیکر شما، به جای تانکرهای آب، برای کدامین جنگ عازم خوزستانند؟ این برادران ماست که کشته می شوند، هموطنان ما، بیگانه نیستند.
این فریاد العطـش که از کودکی در عزای لب تشـنگان با گوش ما آشناسـت، از حلقوم مادران وطـن ما بر می خیزد، این در عزای کیست؟ این کودکان مایند که از تشنگی در این دنیای کرونایی، که آب بیشترین نیاز جان است، جان می دهند.
آقای رئیس جمهور، بیائید شجاعانه از کوتاهی هایتان، از مردم عذر بخواهید و بخشش طلب کنید و بیش از این، اسباب زمینه چینی معاندین و آرزومندان تجزیه کشور، سعودی های فرصت طلب را فراهم نیاوریم. خوزستان و مردمانش، همیشه پاره میهن ما و تن ما و منشأ حیات ما بوده و خواهند بود. ملت ایران برای حفظ و حراست از همین خطه و مردمانش، بیش از یک میلیون کشته و زخمی و ویرانگی های بسیار داده است. فریاد تشنه لبان، با گلوله نه، با آب آرام می گیرد.
این حاصل خطای شماست جناب رئیس جمهور.
به آرزوی آرامش و صلح، آب و آزادی برای خوزستان ایران.
دکتر هاشم موسوی
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.