به نقل از فیسبوک محمد مصطفایی: چند روز پیش جلساتی در دادگاه کیفری بین الملل در لاهه داشتم که چند نکته حائز اهمیت بود: ۱. در جلساتی که شرکت کردم به همراهم چند فعال حقوق بشر سوریه ای بودند و همه ما به دلیل وضعیت خاص سوریه بر پیگیری حنایت علیه بشریت علیه و جنایت جنگی بشار اسد تاکید کردیم ولی چون این کشور به اساسنانه دادگاه نپیوسته بود امکان تعقیب کیفری در آنجا وجود نداشت چه بسا که در مورد ایران هم وضع به همین منوال است. ۲. در رابطه با شورای امنیت و راهکارهای دیگر حول محور شکایت علیه یک دیکتاتور جنایتکار بحث شد که همه به دلیل سیاست های موجود به بن بست می رسید. ۳. حقوق بشر در اصل اخرین مرحله برای رسیدگی قضایی است و سیاست حرف اول را می زند به این دلیل که در مورد سوریه چین و روسیه اجازه دخالت دادگاه کیفری را نمی دهند و دلیل اصلی آن سیاسی است. پس روابط سیاسی دست جنایتکاران را برای جنایت بیشتر باز می گذارد. ۴. از مسول ثبت، دفتر دادستان و دادگاه پرسیدم که آیا آقای رضا پهلوی درخواست و یا شکایتی در این دادگاه ثبت کرده اند که همگی اظهار بی اطلاعی کردند و گفتند تاکنون درخواست و شکایتی از ایشان به دست ما نرسیده است. ۵. یک ایرانی به نام هیراد در دفتر قضات مشغول به کار است که اشتغال ایشان در انجا افتخاری برای کشورشان است. ۶. در دادگاه رییس جمهور سابق کنیا هم شرکت کردم که اتهام آقای بمبا یکی جنایت علیه بشریت بود و دیگری حنایت جنگی که نکته اینکه کنیا این اساسنامه را امضا کرده است ولی ایران و سوریه و حتی امریکا این اساسنامه دا امضا نکرده اند. در کل تجربه خوبی بود و به نظرم می بایست از این اهرم حقوق بشری به صورت مناسب استفاده کرد و دولت را مجبور کرد که اساسنامه را در مجلس به تصویب برساند چرا که ایران این اساسنامه را امضا کرده است و برای اجرایی شدن می بایست جتما در مجلس تصویب شود.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)

این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com