مشارکت حداقلی مردم در انتخابات ۱۴۰۰ بار دیگر بحران مقبولیت مردمی جمهوری اسلامی را زیر سوال برده است. اتفاقی بی نظیر که بعد از انتخابات مجلس در دوسال قبل قابل پیش بینی بود.
سال هاست مخالفان جمهوری اسلامی انتخابات ایران از هر نوعی را تحریم کرده اند و اینک با مشارکت ۴۸درصدی مردم در ریاست جمهوری فاصله زیاد با نظم حاکمیت به چالش کشیده شده است.
چرا چنین اتفاقی افتاد؟ فقدان آزادی انتخابات؟ نظارت استصوابی؟ پروسه احراز صلاحیت ها توسط شورای نگهبان؟ وجود جریان قدرتمند مخالف جمهوری اسلامی و جریان سازی کمپین تحریم انتخابات؟
همه این ها می تواند سهمی از پاسخ باشد.اما پاسخ درست تر به مردم بر می گردد. مردم ایران خلا ناکارآمدی دولت و نهادهای حاکمیت را به شکل نرم به رخ حکومت کشیده اند.
در یک دهه گذشته عموما مردم مصیبت را به شکل شفافی لمس کردند. جامعه ای سرخورده از مناسبات قدرت و افزایش شکاف مردم-دولت، سوء مدیریت ها و سوء سیاست گذاری های اقتصادی که نتیجه اش در آبان۹۸ و در یک بحران عظیم اجتماعی تجلی کرد اعتماد سیاسی اش با حاکمیت را به حداقل خود در این چهل سال اخیر رساند.
مشارکت حداقلی در این انتخابات نه نتیجه کمپین تحریم انتخابات است نه حاصل هشتگ های رای بی رایِ فعالان سیاسی. بلکه از اراده خود مردمی نشات گرفته که فارغ از مناسبات سیاسی در فضای مجازی و خارج کشور تصمیم شان را می گیرند.
دوشنبه ۳۱ خرداد ۱۴۰۰
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.