کمتر روزی است در این اواخر که خبری از حادثه در تاسیسات صنعتی و یا نظامی ایران به گوش نرسد. چنین حوادثی به خودی خود واجد معنایی نمی‌بود اگر مسئله اتمی ایران در دستور کار کشورهای بزرگ قرار نداشت. اینکه وزیر امور خارجه امریکا با خونسردی تمام اعلام می‌کند زمان گریز ساخت بمب اتم در ایران با ادامه وضع موجود فقط چند هفته است، بسیار ترسناک است. آیا حوادث اخیر در تاسیسات صنعتی-نظامی ایران مربوط به تست کردن امنیت فضای آسمان ایران برای یک برنامه مهم دیگری است؟ آیا در کنترل گرفتن سامانه آژیر خطر تهران توسط اسرائیل بخشی از یک برنامه بزرگتر است؟ قبلا در نوشته‌ای اشاره کردم چرا هسته‌ای شدن ایران الزاما به یک مسابقه تسلیحاتی در منطقه منجر نمی‌شود. آیا کشورهای غربی می‌توانند اسرائیل و کشورهای عرب منطقه را متقاعد کنند که یک ایران دارای بمب هسته‌ای را بپذیرند به شرط آنکه ایران برنامه‌های جاه‌طلبانه منطقه‌ای خود را کنار بگذارد؟ اشتباه مهلکی است اگر دستگاه سیاست خارجی بایدن بر این تصور باشد که اگر ایران صاحب بمب اتمی شود، احساس امنیتی خواهد کرد که او را از تعقیب برنامه‌های منطقه‌ای خود در حمایت از گروه‌های نیابتی بی‌نیاز می‌کند. آیا بایدن تبدیل به کارتر دیگری خواهد شد که در زمان او ایران به سلاح هسته‌ای دست پیدا می‌کند؟

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)