مقدمه
نگاه ما کمونیستهای مدافع حداکثر ازادی، برابری، رفاه و دمکراسی واقعی به مقوله “رای گیری و حق انتخاب”، ضمن ضدیت با همه انواع حکومتهای فاشیستی، استبدادی و ایدئولوژیک، مشخصا با دو نوع خوانش از “حق انتخاب” مرزبندی قاطع دارد. نخست با سنت و قرائت ضددمکراتیک و استالینیستی از سوسیالیسم و دوم با دمکراسی لیبرالی – نیابتی رایج در کشورهای غربی.
در نظامات استالینیستی که عمدتا مبتنی بر سیستم تک حزبی هستند “حق رای همگانی” جاده یکطرفه ای است که عموم مردم – و در خیلی از موارد به اجبار – باید به پای صندوقهای رای بیایند تا با بیش از نود درصد آراء به نامزدهای تعیین شده از سوی حزب و ایدئولوژی حاکم رای دهند. در چنین حکومتهایی اگر هم “حق انتخاب کردن” وجود داشته باشد به هیچوجه “حق انتخاب شدن” وجود ندارد. از اینرو سخن گفتن از “انتخابات” در چنین سیستم هایی به جوک شبیه است. اما در دمکراسیهای لیبرالی – خواه از نوع پارلمانی، خواه از نوع ریاستی- ظاهرا همه احزاب، تشکلها و گرایشات سیاسی و حتی فعالین منفرد “آزاد” هستند که خود را در معرض انتخابِ مردم قرار دهند. اما این نوع از “برابر حقوقی شهروندان” صرفا روی کاغذ و قوانین انتخاباتی است، چرا که علی القاعده، پیروز انتخابات فرد یا نیرویی است که اولا دارای بنیه مالی و لجستیکی فراوان است و ثانیا مدیا و رسانه های اصلی و کلان را که نقش مهندسی افکار را بازی میکنند، با خود دارند. فقط در شرایط استثنایی یعنی موقعیت سیاسی مشخص که وزن جنبش های اجتماعی مترقی و چپ افزایش می یابد، این معادله ممکن است درهم شکسته شود و افراد یا نیروهای مترقی و چپ نه به مددِ سرمایه و رسانه، بلکه با حمایت جنبشهای کارگری و توده ای ممکن است از سد سکندر انتخابات رد شوند و بر رقبای دست راستی خود پیروز گردند. اما میدانیم که حتی در صورت پیروزی نیز قرار نیست این منتخبین مردمی، در پارلمان و دولت، کار چندانی از پیش ببرند، زیرا ساختارهای متناسبات سیاسی اجتماعی اقتصادی به آنها چینین اجازه ای نمیدهد. به همین خاطر است که ما چاره اصلی کار و مشکلات کشورها و جهان را انقلاب اجتماعی و استقرار عالی ترین نوع دمکراسی شورایی و مشارکتی مبتنی بر حداکثر آزادی و برابری میدانیم.
اما اوضاع در ایرانِ تحت حاکمیت رژیم اسلامی سرمایه داری به ویژه در مورد “انتخابات ریاست جمهوری” چگونه است؟
ادامه مطلب در لینک زیر:
آرش کمانگر : نمایشی در سیزده پرده ! نگاهى آمارى به ۴۲ سال ” انتخابات ” ریاست جمهورى در ایران
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.