اگر رویکرد جامعه جهانی در محدود ساختن برنامه هسته‌ای ایران بر این مبنا قرار گرفته باشد که هر توافق هسته‌ای الزاما باید منتج به توافقاتی در زمینه‌های کلی‌تر دیگری مانند برنامه موشکی ایران، سیاست منطقه‌ای این کشور و یا مسایل مربوط به حقوق بشر شود، نشان می‌دهد جامعه جهانی تا چه میزان خام‌اندیش و ساده‌لوح و ناآگاه است. از حدود ده سالی که برنامه هسته‌ای ایران در کانون توجه بین‌المللی قرار گرفته، نوشتم که این برنامه سفره پهنی است که تمام طرفها از آن منتفع می‌شوند، و به ویژه این برنامه حایز اهمیت اساسی برای ایران است. اما چه منافعی از برنامه هسته‌ای برای طرف ایرانی متصور است؟ پاسخ بسیار روشن و واضح است. این برنامه پوششی است تا برنامه‌های موشکی، گسترش عمق نفوذ و سازماندهی نیروهای رادیکال اسلامی در منطقه و مسایل مربوط به حقوق بشر بتواند ادامه پیدا کند. اکنون نظام حاکم بر ایران با هیچ انتقاد یا چالش جدی در قبال رفتار وحشتناکش با مردم روبرو نیست،‌ هیچ فشاری را در قبال آدم‌ربایی نیروهای مخالف یا ترور آنها در کشورهای بر خود احساس نمی‌کند، هیچ پاسخگویی در قبال برنامه موشکی که اکنون اروپا را در برد خود دارد، تقبل نمی‌کند، و تمام اینها به سبب اهمیت برنامه هسته‌ای ایران است که اجازه نمی‌دهد آنها به عنوان پرونده‌های گشوده روی میز و در اولویت قرار گیرند. از طرف دیگر، همراهی چین و روسیه با جامعه جهانی صرفا در محدود ساختن برنامه هسته‌ای ایران است و اگر امریکا و کشورهای اروپایی بخواهند این پرونده را به مسایل دیگر ایران گره بزنند فورا با مخالفت چین و روسیه مواجه می‌شوند. علت آن است که هم چین و هم روسیه از سفره برنامه اتمی منتفع می‌شوند. امریکا و کشورهای اروپایی نیز از این سفره منافع خود را حاصل می‌کنند. به این ترتیب، به نظر نمی‌رسد با توجه به تنظمیات سیاسی حال حاضر، به این زودی شاهد گشایشی در گره برنامه هسته‌ای ایران باشیم.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)