دهمین روز تحصن اعتراضی پناهجویان در دهلی نو با شعار”حقوق پناهندگی, حقوق بشر است؛با هم ایستاده ایم” ؛ با
صدور بیانیه ای پایان یافت .
پناهجویان معترض ضمن تاکید بر ادامه تحصن ؛ طبق بیانیه زیر خواهان پرسش فعالین حقوق بشر و انسانهای با وجدان از دلیل این رفتارهای دفتر کمیساریای عالی پناهندگان در دهلی ؛ با پناهندگان , شدند .
بسیار متاسفیم که در این روزهای حساس برای مردم سرزمین مان , به عنوان جزئی از جامعه ایران , به جای تمرکز بر مسائل و حوادث جاری داخل کشور , درگیر مسائل فرعی شده ایم .
در روزهایی که نسرین ستوده ها , عبدالفتاح سلطانی ها , رضا شهابی ها و بسیاری دیگر از هم وطنان مان در زندانهای جمهوری اسلامی ایران , در اسارت به سر می برند ؛ آرش صادقی ها در اعتصاب غذا برای رهایی از انفرادی به سر می برند ؛ جوانان این مرز و بوم پای سخنرانی این کاندیدا یا آن کاندیدا دستگیر می شوند ؛ ما اینجا چه می کنیم؟؟
بله , قرار نبود از ایران خارج شویم برای نجات جان مان
قرار نبود که از زندان به زندان پناه ببریم
قرار نبود که در بزرگترین دموکراسی دنیا , به طرزی ماهرانه دعوت به سکوت و رو به خاموشی رویم .
از بدو ورود به کشور هند علیرغم همه مشکلات حاصل از ورود به کشور جدید , به خصوص کشوری نظیر هندوستان ؛ به عنوان فعالانی در تبعید , و به عنوان سربازانی کوچک در نبرد و جنبش آزادی خواهی مردم ایران ؛ بوده ایم.
نه اینکه در ساحل نشسته شاد و خندان بودیم
که حتی در باتلاق کشور هند لحظه لحظه می سپردیم جان.
اما لحظه ای آرام نبوده و نیستیم.
اکنون هر یک از ما , پس از سالها بلاتکلیفی در کشور هند , به اتفاق برادران و خواهران افغان ؛ پس از طی مراحل مختلف قانونی برای پیگیری مشکلات شخصی مان دهمین روز تحصن خود در مقابل کمیساریای عالی پناهندگان در دهلی را سپری می کنیم .
دفتری که حاضر به شنیدن صحبتهای ما نیست .
ده روز در اینجا در دمای بالای ۴۵ درجه ایستاده ایم , فقط برای دریافت پاسخ این پرسش که ” آقایان / خانم های مسوول در درفتر کمیساریای عالی در دهلی , برنامه شما به عنوان یگانه سازمان حامی ما مهاجرین در هند که از مدارک شناسایی , پاسپورت , ویزا , حق زندگی , تحصیل , شغل , امکانات بهداشتی ؛ محروم هستیم ؛ چیست؟
توجه فرمایید
ده روز است پرسش ما در رابطه با پرونده شخصی مان بی نتیجه مانده است . یعنی ما به عنوان افرادی بالغ و عاقل این حق را نداریم که از وضعیت پرونده شخص خودمان در این دفتر و آینده خودمان در این کشور با خبر شویم !
می گویند محدودیت دارند و بر اساس سهمیه اندک , امکان انتقال به کشور دیگر هم امکان پذیر نمی باشد .
سوال اینست چرا در پاسخ به سازمانها و ارگانهایی که خواهان پرونده برخی از ما می شوند , پاسخهایی نامفهموم داده میشود .
نامه هایی در دست است که در آن از امکانات تحصیلی , امنیتی , حقوقی و پزشکی و شغلی و… صحبت کرده اند ؛ ادعایی که برای ما حاضرین در این کشور موجب حیرت است .
آیا چنین رفتارهایی موجب سوظن نمی شود؟
لازم است اینجا اشاره شود به مصاحبه آقای آنتونی گوترز , کمیسر عالی امور پناهندگان که در پایان سفرش در اوایل سال ۲۰۱۳ در دهلی , در مصاحبه ای با سایت ” هندو ” گفته بود :
“هند را به عنوان کشوری الگو در زمینه پناهندگی می بینم و … ! ”
این سوال مطرح است که آقای گوترز , شما چه تمهیداتی توسط دولت هند , برای پناهندگان , دیده اید که ما پناهندگان ساکن در این کشور از آن بیخبریم؟
آیا همانطور که در صحبتهایتان در این مصاحبه اشاره کرده اید , تنها عدم دیپورت پناهندگان توسط کشور هند را , دلیل کافی برای یک ” الگو” در زمینه پناهندگی می دانید؟
کشوری که بنا بر عدم امضای کنوانسیونهای بین المللی در زمینه پناهندگی حتی مجوز سفر شغلی را نمی تواند فراهم کند ! , به ازای هر روز از حضور پناهنده در این کشور , به هنگام خروج جریمه دریافت می کند , و در مدت حضور بدون قبول کوچکترین مسوولیتی در زمینه تحصیل , شغل و امنیت ؛ چگونه می تواند الگو باشد؟!
آقای کمیسر , افکار عمومی سراسر دنیا
بزرگترین دموکراسی جهان ( هندوستان ) و دفتر حفاظت از منافع و حقوق انسانی مهاجرین ( یو ان اچ سی آر ) , کمترین توجهی به شان و حقوق انسانی ما ندارند و حتی خود را ملزم به پاسخ به ابتدایی ترین , سوالات ما , نمی بینند .
چه کسی بررسی می کند این رفتارها را ؟
ما اعلام می کنیم که اتفاقاتی که در اینجا می افتد , خارج از تصور شما و فراتر از آمارهای شسته و رفته ای است که در اختیار شما و شماها قرار می گیرد.
ما امروز در دهمین روز این تحصن , تنها به ذکر کلیاتی پرداخته و شرح جزئیات را بسته به علاقه مخاطب , به آینده واگذار کردیم .
و در پایان از همه فعالین حقوق بشر , هم وطنان , دلسوزان و انسانهای با وجدان دعوت می کنیم طبق ایمیل و شماره های زیر خواهان پاسخگویی دفتر سازمان ملل در دهلی , به این نحوه رفتارشان شوند.
ایمیل دفتر کمیساریای عالی پناهندگان در دهلی:
تلفن دفتر کمیساریای عالی پناهندگان در دهلی:
۰۰۹۱۱۱۴۳۵۳۰۴۲۴
ضمنا ترجمه ایمیلهای شما به هر زبان ؛ توسط این دفتر امکان پذیر می باشد .
کمپین دفاع از حقوق پناهندگان در هند
http://refugeerights1.wordpress.com/
Refugeerights1@gmail.com
https://www.facebook.com/refugeerights
نظرات
این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.