اخراج، پاداش پرستاران ایرانی در دوران کرونا
نظام ولایت فقیه در آستانه هفته سلامت و در حالی که پرستاران جزء عرصه‌ی فداکاران مبارزه با کرونا در ایران بودند، دست به اخراج پرستاران در برخی بیمارستانها زده است.
کرونا مرزی به رسمیت نشناخت وقتی که تصمیم گرفت وسعت پهناور زمین را در نوردد. نه دیوارهای ستبر مانع او شدند و نه سیم‌های خاردار. نه آبها و نه فلات‌ها.
کرونا یک شبیخون بود در زمانی که بشر پای را از زمین فراتر نهاده و سودای و گمان سکنی در دیگر کرات را در سر می‌پرواند. آنچه شبیخون بر آن استوار است عنصر غفلت است.
هجمه چنان سنگین بود که نمی‌شد تا ابد تسلیم آن و در غفلت ماند. نبرد بزرگ با کرونا آغاز شد. پزشکان و پرستاران و کادر درمانی هر کشور، سربازان پیاده و مقدم این جبهه نبرد بودند هرچند توسط دولت‌ها و مردم حمایت و پشتیبانی می‌شدند.
این روند طبیعی جنگ‌هاست. در جنگ‌ها فارغ از ماهیت آنها، سربازان خط مقدم نبرد، همواره گرامی داشته می‌شوند آنان هستند که در مقابل دشمن سینه سپر می‌کنند و مدافع و حافظ جان شهروندان آن کشور می‌شوند.
به همین خاطر کار آنها ستودنی است. ستایش‌ها را بر می‌انگیزد. به فراخور تقدیر می‌شوند. در جنگ پنهان کرونا نیز در اکثر کشورهای جهان چنین بود.
زحمات و جانفشانی پزشکان، پرستاران، کادر و پرسنل درمانی هر کشور، اشک‌ها را برانگیخت هنگامی که تصاویری از آنها ارائه می‌شد که جان خود را به خطر می‌اندازند تا بیماری را نجات دهند. ساعت‌ها و شبانه روزها را در بیمارستان سپری می‌کنند تا حیات انسانی را برگردانند بی‌آنکه به فکر خانواده خود باشند و البته این ستودنیست.
اما در کشوری که جان انسان‌ها در «درجه‌ی دوم اولویت» است معادلات متفاوت است. ایران تحت حاکمیت ولایت فقیه.
آمار قربانیان کرونا در بین پرسنل درمانی در ایران به بیش از ۱۱۰ نفر رسیده است. ۱۶۰۰ تن نیز به کرونا مبتلاء شده‌اند. به همراه پزشکان و دیگر پرسنل شرافتمند درمان، پرستاران نیز، فداکارانی هستند که نامهای بسیاری از آنها در بین این نام‌هاست.
اولین جانفشان شرافتمند، پرستار؛ نرجس خانعلی‌زاده در گیلان بود. بعد از او نیز سلسله فداکاری‌ها این قشر زحمت‌کش تا به امروز امتداد یافته و جان‌های بسیاری از پرستاران کشورمان فدای هموطنان‌شان شد.
این بی‌شک شایسته‌ی بالاترین تقدیرهاست. زبان آدمی قاصر از بیان قدردانی زحمات آنهاست. مردم ایران زحمات آنها را پاس داشتند در خانه، در محله، در بیمارستان در فضای مجازی و در هر کجا که می‌شد.
اما نظام ولایت فقیه با پرستاران چه کرد؛ اخراج از کار با نام تعدیل، پاسخ فداکاری و جانبازی پرستاران در جنگ با کرونا از جانب ولایت فقیه بود آنهم در آستانه‌ی زمانی که نظام ولایت فقیه بر آن نام هفته‌ی سلامت نهاده و سه‌شنبه ۲ اردیبهشت سال ۹۹ و دومین روز این هفته را به نام «پزشکان، پرستاران و خانواده نظام سلامت در مقابله با کرونا» نامگذاری کرده است.
وزارت بهداشت نظام شعار سال جاری را «حمایت همگانی از مدافعان سلامت» اعلام کرد و افزود «دو روز نخست را به قدردانی از فداکاری‌های بهورزان، پزشکان و پرستاران اختصاص داده است.»
اما این در حالی بود که وقتی فریاد پرستاران اخراجی نسبت به مسئولین نظام، در هفته‌های اخیر بلند شد معاون وزیر بهداشت نظام در پاسخ آنها گفت: «با همدیگر مدارا کنید».
نظام ولایت فقیه در شرایط کرونا و در حالی که هیچ یک از اقشار را در دوران کرونا حمایت نکرد و بسته کمکی به اقشار کم‌درآمد تعلق نداد، کاری که همه کشورها به جز نظام انجام دادند، در دورانی که باید بیشترین تقدیر را از پرستاران می‌کرد و در دورانی که با کمبود جدی نیروی درمانی مواجه است به بهانه کم‌شدن مراجعات به بیمارستانها اقدام به اخراج بیماران کرد.
افراد شاغل در بخشهای بیهوشی، پرستاری، بهیاری و اتاق عمل اولین قربانیان اخراج‌ها در نظام ولایت فقیه بودند.
محسن حاتمی، عضو هیات مدیره نظام پرستاری شیراز با اشاره به اخراج‌ها در بیمارستان‌های استان فارس گفته است: «برخی از پرستاران با ما تماس می‌گیرند و گریه می‌کنند. آنها پول اجاره خانه‌شان را هم ندارند اما اسفندماه با آنها تسویه کرده‌اند.»
وی افزوده است که پرستار یکی از بیمارستان‌های شیراز، بعد از اعتراض به رعایت‌نشدن ملزومات بهداشتی، اسم خودش را در فهرست تسویه حساب‌ها دیده است.
یک پرستار آی‌سی‌یو در یک بیمارستان در تهران می‌نویسد: «هفتم فروردین‌ماه به من گفتند فعلا مرخص هستم تا وقتی دوباره خبرم کنند.» شبیه همین پیام را به ۳۰ نفر دیگر از همکاران این پرستار نیز داده‌اند. اکثر کسانی که در چنین تعلیقی قرار گرفته‌اند، به امید آن که اوضاع موقت باشد، اعتراض نکرده‌اند.
یک پرستار که در بیمارستان میلاد تهران مشغول است گفت در این بیمارستان گفته شده که «فقط معادل هر روزی که سر کار می‌آیند، حقوق به آنها پرداخت می‌شود. یعنی آنها را روزمزد کرده‌اند.»
از ایلام خبر رسیده است که مطالبات پزشکان بیمارستان این شهر ۱۳ماه و مطالبات پرستاران آن ۷ماه است که پرداخت نشده است!
بیستم فروردین، محمد میرزا بیگی، رئیس سازمان نظام پرستاری در نامهای خطاب به وزیر بهداشت نظام پیرامون اخراج پرستاران نوشت: «چنین اتفاقی جای شگفتی است؛ آن هم در بیمارستان‌هایی که سال‌هاست از محل تلاش و کوشش پرستاران عزیز و به مدد تعرفه‌های سنگین و چندبرابری خدمات و مراقبت‌های سلامت؛ میلیاردها تومان سود و درآمد عاید سهامداران محترم و مسئولین این گونه بیمارستانها شده‌است.»
پاسخ معاون وزیر بهداشت نظام؛ ایرج حریرچی شگفت‌انگیز بود: «بخش خصوصی در تمام دنیا تابع ملاحظات اقتصادی خاص خودش است و در کل دنیا هم، بخشهای خصوصی زیادی نیروهای خود را تعدیل کردند… ما در این رابطه کار ویژه‌ای نداریم. تنها می‌توانیم به بیمارستان‌های خصوصی توصیه کنیم در دوره مشکلات با همدیگر مدارا کنید.»
شاید این گفته محمد شریفی‌مقدم، دبیرکل خانه پرستار چرایی اظهارات شگفت‌انگیز حریرچی را رمزگشایی کند «نباید فراموش کرد که تعداد زیادی از مسئولان و سیاستگذاران حوزه درمان، خودشان در هیات امنای بیمارستان‌های خصوصی حضور دارند.»
شریفی‌مقدم همچنین در روز ۲۵ فروردین به ایلنا گفته است «دولت با استخدام‌های ۸۹ روزه که این روزها نیز تعداد آن را افزایش داده است، بیشتر پرستاران را تحت فشار قرار داده است. قراردادهای ۸۹ روزه کار فاقد بیمه است. بیمارستان‌های علوم پزشکی صرف اینکه قرارداد را ۹۰ روزه نکند و مشمول حقوق و سایر مزایا نباشد، چنین قراردادی با پرستاران منعقد می‌کنند…. بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه‌های علوم پزشکی بارها همین اخراج‌ها و تعدیل‌ها را داشته‌اند.»
آنچه محرز است پیشتازان جبهه نبرد با کرونا در مضیقه‌ی معیشت قرار دارند. نظام در بزرگترین نبرد پزشکی نشان داد که هیچ اهمیتی برای کادر درمانی منجمله پرستاران قائل نیست.
به نظر می‌رسد دیگر هیچ امیدی نباشد که تا این نظام و این سیستم حکومت در ایران هست، انتظارات پرستاران و سایر اقشار که از یک حکومت معمول می‌رود، برآورده شود.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.