چندکوتاه سروده از:طاهر آهنگری (شاعرمعاصرکرد)مهاباد
ترجمه:خالد بایزیدی (دلیر) ونکوور-کانادا
من!
اشک کوه را
دیدم:
آنگاه که
باران
قامت شهیدرا
می شست…
……………………………………………….
………………………………………………
حنده ات!
تنها پرچمی است
که آهنگ جنگ را
خاتمه می دهد
…………………………………………….
……………………………………………..
بی نام ونشان بود
عشق ام
همچون غم واندوه پیشمرگه ای
درسنگری غریب…
…………………………………………..
…………………………………………..
که عصرمی شود
دلتنگی ام
به ابربدل می شود
نفس هایت رعدو
طپش طپش قلب مان نیز
باران
………………………………………….
…………………………………………
هوا!
تهی ازنفس و
خیابان
دست دردست دلتنگی
وبارش تنهایی
………………………………………..
…………………………………………
خوا!
سوره ی
سکوت…را
بازنویسی می کند
برروی تخته سنگی
به زبان«انفال»
……………………………………………
…………………………………………..
زندانی تو
لبریز است
ازمن
……………………………………….
………………………………………
بعد ازپایان جنگ
بدنبالم مگرد
آخرنامه ای برایم
نوشته بودی:
که دردلم ای…
……………………………………
……………………………………..
درجنگ
هیچ کس برنده نیست
هرگلوله ای
بیشتراز دو دل را
ازطپش
باز می دارد
………………………………………
………………………………………
کاشکی!
همه ی جنگ جویان
شاعرمی بودند
آنگاه…
هرگز! قطره خونی
جاری نمی شد
………………………………………………
……………………………………………
جنگ!
پیری یادم داد
ازاین روست که اکنون
می دانم:
ازچه پدرم
سرسطرپیری ام است
………………………………………..
……………………………………….
اکنون
منتظرآن نامه ام
که هرگز!
نتوانسته ام بنگارم اش
………………………………………..
………………………………………….
جلودیدگانم
هرگز!
گم نمی شوی
شب مهتاب
دوربین مخفی من است
…………………………………………..
…………………………………………..
اشغالم کن
بگذار
بادستهای تو
تاریخ جنگ
عوض شود
………………………………………..
………………………………………..
هرپوکی ام ازسیگار
غم ات رابیشتر
قاطی خون ام می کند
من بمیرم
توشهیدمی شوی
…………………………………….
……………………………………
اگر!
پرواز
آرزوشود
آتش…
به زانومی افتد
……………………………………..
…………………………………..
جای همه ی اسیران
اسیرمی شوم
بگذار…..Un
تنها بامن
معاوضه کند
…………………………………
………………………………..
آغوش ات را
سنگرکن
تا جنگ جهانی چهارم
بدون شهیدوزخمی
خاتمه پیداکند
……………………………..
…………………………….
نمی توانم!
اشغال ات کنم
به گام های رودخانه
می اندیشم
……………………………
…………………………..
دردستهایم ای
پیشه ام
رازونیاز است
……………………………………
………………………………………
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.