در دهه اخیر، شاهد تحولات شگرفی در زمینه تکنولوژی بودیم. بخش اعظم این تحولات به دلیل پیاده سازی شبکه‌های اجتماعی بوده است. روز به روز ارتباط زندگی آنلاین و آفلاین باهم بیشتر می‌شود، به زبان ساده‌تر، امروزه این دو کاملا با هم درآمیخته اند. این پدیده به جایی رسیده که فعالیت‌های آنلاین افراد، دارای نتایج فیزیکی (خوب یا بد) است.
یکی از مهم‌ترین عناصری که در این حیطه تحت تاثیر قرار گرفته، ارتباطات و اشتراک گذاری اطلاعات است. منتشر کردن یک مطلب در فضای مجازی، دیگر به معنی صحبت کردن با افراد هم فکر و مشتاق دست‌جین شده، نبوده و بیشتر به داد زدن در استادیوم پر از جمعیت شباهت دارد. این امر منجر به ظهور برخی خطرات، مثل زورگویی اینترنتی، کلاهبرداری، فیشینگ هدفمند و مهندسی اجتماعی گشته است. با وجود اینکه هوشیاری در زمینه مشکلات مربوط به حریم خصوصی در حال افزایش است، اما هنوز بسیاری از شهروندان اینترنتی حتی نتوانسته‌اند دانش پایه حریم خصوصی را هم درک کرده و به اهمیت موضوع پی ببرند.
هر قدر افراد در اشتراک گذاری داده‌های خود دقت به خرج داده و مخاطبان خود را با اطمینان انتخاب کنند، بازهم احتمال بروز داکسینگ برای آنها وجود دارد. اگر فرد (خلافکار) انگیزه بالایی برای جمع‌آوری اطلاعات در مورد مخاطب خود داشته باشد ممکن است به اطلاعات موجود در صفحات عمومی بسنده نکند و به بازار سیاه روی آورد. در این سری مقالات قصد داریم به دو پیامد مهم اشتراک گذاری داده ها (به صورت اختیاری یا تصادفی) در فضای عمومی یعنی داکسینگ و فروش اطلاعات شخصی کاربران در دارک وب اشاره کرده و رابطه بین این دو را باهم بررسی کنیم. علاوه بر این، تاثیر این دو پدیده بر روی زندگی روزمره و چالش‌هایی که برای کاربران به همراه دارند را هم زیر ذره بین قرار خواهیم داد.
داکسینگ چیست؟
داکسینگ در آغاز به معنی افشا کردن هویت شخصی بوده که قصد داشته در اینترنت ناشناس بماند یا فقط او را با نام مستعارش بشناسند. به مرور زمان معنای این کلمه توسعه داده شده و کاربرد جدیدی یافته است.
داکسینگ به نوعی از زورگویی اینترنتی گفته می شود که در آن فردی اطلاعات خصوصی فرد دیگری را بدون اجازه او به صورت عمومی منتشر می‌کند. هدف از این کار سرافکنده کردن، رنجاندن یا به خطر انداختن جان قربانی است. این اتفاق می‌تواند با یکی از موارد زیر رخ دهد:
• انتشار عکس یا ویدیو
• انتشار بخشی از مکاتبات خصوصی
• آدرس محل سکونت، شماره تماس، ایمیل یا هرگونه اطلاعات شخصی دیگر
• محل اشتغال یا جزئیات کاری دیگر
• سابقه کیفری، اطلاعات پزشکی یا مالی
به مواردی که در آن اطلاعات قربانی به طور عمومی در دسترس قرار دارد، اما فرد آزار دهنده آنها را جمع‌آوری می‌کند و به شکل یک گزارش منتشر می‌کند نیز داکسینگ گفته می‌شود. به خصوص اگر در چنین مواردی عموم مردم به نشان دادن خشونت علیه قربانی تحریک شوند.
برای مثال اگر فردی نظر خود را در مورد موضوعی ارائه دهد و فرد دیگری در زیر آن پست، شماره تماس او را نوشته و از دیگران خواسته که نیمه شب با او تماس بگیرند و او را تهدید کنند.
چرا داکسینگ خطرناک است؟
بر خلاف دنیای واقعی، اطلاعات در دنیای دیجیتالی به سرعت پخش می‌شوند. مهم‌تر اینکه، وقتی این اطلاعات منتشر شد، دیگر نمی‌توان آن را متوقف یا حذف کرد. به همین علت داکسینگ به شدت خطرناک است.
اصلی‌ترین هدف در داکسینگ، ایجاد حس ترس، تنش، سرافکندگی و درماندگی است. برای مثال تصور کنید با فردی در توییتر بحثتان شده، ناگهان او آدرس خانه شما را منتشر کرده و از دیگران می‌خواهد به شما آسیب برسانند. مطمئنا در چنین حالتی اولین حسی که به شما انتقال می‌یابد، اضطراب است. حتی ممکن است اعضای خانواده شما نیز تهدید شوند. تهدید واقعی زمانی است که کسی واقعا تصمیم به عملی کردن تهدید هایش داشته باشد، یعنی امنیت فیزیکی شما تهدید می‌شود. این حالت بیشتر از آنچه که فکر کنید رخ می‌دهد.
آزار دهنده علاوه بر اینکه اطلاعات شما را در فضای مجازی منتشر می‌کند، آنها را به صورت هدفمند برای اعضای خانواده، آشنایان، دوستان صمیمی و حتی کارفرمای شما هم ارسال می‌کند (به خصوص در مواردی که اطلاعات باعث آبروریزی فرد شود). در صورت بروز این حالت، روابط فرد با عزیزانش دچار مشکل خواهد شد، بلکه ممکن است بر روی آینده شغلی او نیز تاثیر زیادی داشته باشد.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.