این مطلب جنبه ی تحلیلی ندارد و صرفا درد دلی شخصیست که همراه شده با انتخابات و درگیری های ترکیه.

قسمتی از متن را می نویسم و بقیه را می توانید در وبلاگم دنبال کنید:

“۵- ما در این دستگاه حذف همه گان چه نیازی داریم به تحلیل نظرات انتخاباتی؟ چه نیازی داریم یا از اساس چه توانایی ای داریم که با دیدن/ندیدن مناظره یا خواندن/نخواندن برنامه های کاندیداهایی که می خواهیم/نمی خواهیم بهشان رای بدهیم/ندهیم، تحلیلیواقعی از شرایط داشته باشیم؟؟!!

۶- با دیدن رذالت های روحانی و اطرافیانش و صداقت ساده لوحانه ی عارف و نیز برنامه های دقیق و میانه روانه ی این استاد دانشگاه؛ در صورت ائتلاف این دو به نفع روحانی، نسخه ی بنده ی بی خبر از همه جا تحریم رای و حضور در خیابان و ستادها و مناسبات جمعی خواهد بود. اما در صورت حضور عارف در انتخابات و ادامه ی همین روند نزدیک به دولت رفاهی برنامه های اقتصادیش، او را گزینه ای مناسب برای مردم ایران می دانم؛ گزینه ای واقعی برای مردمی واقعی. هر چه باشد او تنها کاندیدایی بود که در جُنگ طنز میزگرد، با اعتراض خود و پافشاریش بر عدم پاسخ گویی موجب قطع روند برنامه و تغییر آن شد. در هر حال تا ما حذف گرا و کنش گریز باشیم، حاکمیتی بهتر از این از بسته های تخم مرغ شانسی برایمان بیرون نخواهد پرید.”
این هم آدرس مطلب کامل در وبلاگ:

http://notesbyarzhang.blogspot.com/2013/06/blog-post.html

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)

این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com