روز ۲۵ نوامبر سال ۱۹۶۰، سه خواهر آزادیخواه بر اثر شکنجه های ماموران سازمان امنیت رژیم دیکتاتوری دومینیکن به قتل رسیدند. در سال ۱۹۹۹ سازمان ملل متحد به درخواست مدافعان حقوق زنان امریکای لاتین، روز کشته شدن خواهران “میرابل” را به عنوان روز جهانی منع خشونت علیه زنان نام گذاری کرد. این روز در تقویم سازمان ملل قرار گرفت، تا از این طریق توجه دولت ها و افکار عمومی جهان را متوجه پدیده غیرانسانی اعمال خشونت علیه زنان کند و لزوم مبارزه برای منع خشونت را یادآور شود.
هم اکنون در بسیاری از کشورهای جهان، قوانین بر پایه برابری حقوق زنان و مردان بنا شده است و این دستاورد به خاطر سال ها مبارزات زنان علیه تبعیض و نابرابرهای جنیستی بوده است، هرچند نفوذ مذهب و مردسالاری در این کشورها نیز هم چنان سد راهی برای پیشبرد برابری است، ولی مبارزات خستگی ناپذیر زنان برای رفع هر گونه تبعیض، قدرت مذهب و مردسالاری را روز به روز در جهان کم رنگ تر می کند.
اما در کشور ما ایران، ۴۲ سال پیش حکومتی اسلامی که خود آمر و عامل تبعیض و خشونت دولتی علیه زنان است، توانست قدرت دولتی را به دست بگیرد و ساختار و قوانینی بر پایه مذهب و نابرابری و تبعیض جنسیتی بنا کند و ترویج کننده و حامی شریعت اسلامی و سنت های ضدانسانی، تبعیض آمیز و مرد سالارانه شود. حکومتی که قوانین ضد زن را از قبایل عصر جاهلیت اقتباس کرده و بر این جنایات نقاب قانونی و شرعی “دفاع از ناموس و حریم خانواده” زده است و در نتیجه ضرب و شتم، تحقیر و توهین، و تجاوز جنسی و کشتن زنان را حق مردان می داند.
جنایات هولناکی که فقط در سال جاری تحت عنوان نفرت انگیز “قتل ناموسی” شاهد آن بوده ایم و نحوه برخورد قانون و دستگاه قضائی جمهوری اسلامی با قاتلان مرد، یکبار دیگر این واقعیت را به اثبات رسانید که این حکومت و دستگاه قضائی آن خود مروج و مشوق قتل های نفرت انگیز ناموسی است.
به همین سبب کمپین تازه “توقف قتل های ناموسی در ایران” با اعلام رسمی موجودیت خود در روز ۶ آبان ۱۳۹۹، کار خود را آغاز کرده است و از همه انسان های آزاده درخواست همکاری و امضاء پتیشن کمپین را کرده اند.
حکومت اسلامی از همان روزهای نخست، ماهیت زن ستیزانه و خشونت زای خود را با اعدام، اخراج قضات زن از دادگستری و تصفیه هزاران زن دگراندیش از سازمان ها و ادارات دولتی و تفکیک جنسیتی به موازات آن اجرای احکام وحشیانه قصاص و سنگسار و اسیدپاشی بر سر و صورت زنان بی حجاب یا کم حجاب در خیابان ها به نمایش گذاشت. اما علیرغم جنایات و اعمال خشونت دولتی علیه زنان طی ۴۲ سال گذشته، دنیا شاهد حضور فعال و چشمگیر زنان ایران در تمامی عرصه های علمی، فرهنگی، هنری، سیاسی و غیره بوده است. زندان، شکنجه و اعدام هم نتوانسته است حرکت و مبارزه زنان ایران را برای کسب آزادی و حقوق انسانی متوقف سازد. هم اکنون دهها تن از زنان آزاده و شجاع ایران در زندان ها و شکنجه گاه های جمهوری اسلامی با احکام سنگین در اسارت حکومت اسلامی زن ستیزاند. مبارزه برای آزادی زنان و مردان زندانی، نخستین وظیفه مبرم تمام مدافعان حقوق بشر و کنشگران سیاسی و مدنی در داخل و خارج از کشور است.
در روز جهانی منع خشونت علیه زنان، ما نهادهای امضاء کننده این بیانیه ضمن اعلام انزجار خود نسبت به اعمال و رفتار و قوانین و مقررات خشونت زا و زن ستیز جمهوری اسلامی، از تمامی مردان ایرانی نیز درخواست می کنیم که خشنونت علیه زنان و تجاوز و توهین و تحقیر مادران، خواهران، همسران و دختران ایران را تجاوز به کرامت انسانی خود بپندارند و زنان ایران را در مبارزه برای الغای قوانین و ساختار زن ستیز و خشونت زای حکومت اسلامی تنها نگذارند. ما می گوییم هیچ جامعه ای نمی تواند به آزادی و دمکراسی دست یابد، مگر اینکه زنان آن جامعه نیز از حقوق برابر و آزادی و کرامت انسانی برخوردار شوند. امید که گروه های سیاسی ایران از گذشته ی خود درس گرفته باشند و این بار برای برپا کردن جامعه ای فارغ از تبعیض و خشونت، با مبارزات زنان علیه تبعیض جنسیتی نیز همصدا شوند و زنان ایران را تنها نگذارند.
لینک پتیشن کمپین “توقف قتل های ناموسی در ایران” برای امضاء:
https://forms.gle/c9J5ZHqS4o9yyzCq8
شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران
امضاء:
۱ – انجمن تئاتر ایران و آلمان ـ کلن
۲ – انجمن جمهوری خواهان آلمان و هلند
۳ – انجمن جمهوریخواهان ایران – پاریس
۴- انجمن حقوق بشر و دموکراسی برای ایران – هامبورگ
۵ – انجمن زنان ایرانی – مونترال
۶ – انجمن فرهنگی ایران و سوئیس – ژنو
۷ – بنیاد اسماعیل خویی
۸ – مادران پارک لاله ایران
۹ – مادران پارک لاله – دورتموند
۱۰- حامیان مادران پارک لاله – هامبورگ
۱۱- حامیان مادران پارک لاله – فرزنو
۱۲- شاخه زنان حزب آزادی و رفاه ایرانیان
۱۳- شبکه همبستگی ملی فرزنو – کالیفرنیا
۱۴- شبکه نه به جمهوری اسلامی – اسلو
۱۵- شبکه نه به جمهوری اسلامی – استکهلم
۱۶- شبکه نه به جمهوری اسلامی – پاریس
۱۷- شبکه نه به جمهوری اسلامی – لندن
۱۸- شبکه نه به جمهوری اسلامی – تورونتو
۱۹- شبکه نه به جمهوری اسلامی – مونترال
۲۰- شبکه نه به جمهوری اسلامی – لوس آنجلس
۲۱- شبکه نه به جمهوری اسلامی – جنوب کالیفرنیا
۲۲- فدراسیون اروپرس
۲۳- کانون مدافعان حقوق بشر کردستان
۲۴- کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران – هجا
۲۵- کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی – پاریس
۲۶- کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران – شیکاگو
۲۷- کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی
۲۸- مادران صلح مونترال
۲۹- نهاد «همه حقوق بشر، برای همه، در ایران»
۳۰- همبستگی برای حقوق بشر در ایران – کلگری
۳۱- همبستگی جمهوری خواهان ایران (هجا) – مونترال
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.