اعتراض مردم بر سر بازگشایی مدارس و الزام حضور دانش‌آموزان در مدراس در شرایط کرونایی و در برابر سیاست نظام، عقب‌نشینی حکومت را در پی داشت. امری که بار دیگر به مردم نشان داد اگر در مقابل حکومت بایستند می‌توانند به خواسته‌های خود برسند.
عدم حضور روحانی در جشن شروع سال تحصیلی جدید
بعد از آنکه روحانی بر اثر فشار مافیای مدارس غیرانتفاعی و به یکباره اعلام کرد که مدارس در ۱۵ شهریور ۱۳۹۹ باز خواهد شد، این اقدام آنقدر زیر علامت سوال بود که خود روحانی حاضر نشد در جشن شروع سال تحصیلی جدید در جمع دانش‌آموزان حضور پیدا کند و به سخنرانی آنلاین بسنده کرد.
وطن امروز درباره سیاست دوگانه نظام و عدم حضور روحانی در جشن شروع سال تحصیلی جدید نوشت: «والدین دانش‌آموزان می‌گویند چه‌طور ممکن است نگران رفتن فرزندان‌مان به مدرسه نباشیم در حالی که شخص روحانی خودش برای نواختن زنگ آغاز سال جدید تحصیلی، حاضر نشد به جمع دانش‌آموزان بیاید.»
این اقدام، این پیام رو به مردم مخابره کرد که خطر کماکان در انتظار دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان است.
احتمال امنیتی‌شدن سیاست بازگشایی مدارس
ابعاد خطر فراتر از موضوع بهداشتی و سلامت جان دانش‌آموزان و خانواده‌های آنها بود و می‌رفت تا بعد امنیتی به خود بگیرد.
در مجلس نظام در روز ۱۶ شهریور وقتی قالیباف در مقابل اعتراض تعدادی از اعضای مجلس نظام بر سر بازگشایی مدارس قرار گرفت به روشنی از صحبت و اعتراض آنها جلوگیری کرد و اجازه صحبت به آنها نداد.
نظام به روشنی درک کرده است که هرگونه شکاف در بالای هرم قدرت در نظام، اعتراض در کف خیابان و توسط مردم را به دنبال دارد بنابراین نباید به آن مجال بروز داد.
کمتر از ۱۰ درصد دانش‌آموزان به مدرسه رفتند
اما پاسخ مردم به این سیاست ضدمردمی آشکار و قاطع بود و سریع نیز مخابره شد. بسیاری از دانش‌آموزان از حضور در مدارس خودداری کردند و نشان دادند حاضر به تمکین در مقابل سیاست نظام نیستند.
وطن امروز نوشت: «بیم ابتلا به ویروس کرونا باعث شد طی ۲-۳ روز اخیر کمتر از ۱۰درصد دانش‌آموزان به مدرسه بروند. در روزهای اخیر بخشی از معلمان نیز از حضور در مدرسه امتناع کردند.»
این در حالی است که روحانی در آماده‌سازی فریبکارانه برای بازگشایی مدارس که می‌دانست اعتراض مردم را در پی خواهد داشت و برای آنکه سود مافیای مدارس غیرانتفاعی سران نظام را برآورده کند، به روشنی اعلام کرد: «به نظر من همه موافقن کسی مخالف نیست که…»
اما در شبکه‌های اجتماعی هشتگ‌هایی نظیر #نه_به_بازگشایی_مدارس و #نه_به_شروع_سال_تحصیلی در اعتراض به بازگشایی مدارس به راه افتاد.
روزنامه همشهری نیز در این باره نوشت: «چالشی که از روزهای گذشته آغاز شده بود، بالا گرفت، تعداد زیادی از والدین گفتند فرزندانشان را در شرایط کرونا به مدرسه نمی‌فرستند.»
نتایج محتمل
نتیجه از پیش قابل پیش‌بینی بود. ویدئوی منتشره از یک مدرسه در تهران در روز اول بازگشایی مدارس و دانش‌آموزی که تلوتلوخوران در حیاط مدرسه و پیش چشم سایر دانش‌آموزان نقش بر زمین شد، گویاست.
همچنین خبری از فوت یک دانش‌آموز در مدرسه امام علی در منطقه ۱۸ تهران منتشر شد.
بازگشایی مدارس یا نسل‌کشی؟
کار تا بدانجا پیش رفت که حتی در درون نظام به روشنی صحبت از نسل‌کشی در مورد سیاست بازگشایی مدارس می‌شود.
روزنامه رسالت با رعایت احتیاط و حفظ «اوجب واجبات» نظام نوشت: «شاید این مسئله نباید گفته شود اما بازگشایی مدارس به‌صورت فیزیکی نسل‌کشی است، به‌ویژه برای قشر فقیر جامعه…»
سیاست «نسل‌کشی» امری بود که نظام و روحانی تمامی تلاش خود را انجام دادند تا آن را پیش ببرند اما به سد سدید اعتراض مردم ایران برخورد کرده و مجبور به عقب‌نشینی شدند.
ایستادگی و اعتراضات مردم نتیجه داد
نتیجه نیز هر چند کاملا مطلوب نبود اما به فاصله ۲ روز از شروع سال تحصیلی، نظام از حضور اجباری دانش‌آموزان در مدارس عقب نشست و وزیر آموزش و پرورش نظام در ۱۷ شهریور اعلام کرد «حضور دانش‌آموزان در مدارس الزامی نیست».
از سوی دیگر محمد طالب‌پور، رئیس بیمارستان سینا اعلام کرد: «کودکان ناقل‌های بسیار خوبی هستند و ویروس را بدون اینکه خودشان مبتلا شوند، منتقل می‌کنند و این موضوع به افزایش شیوع ویروس کمک می‌کند.»
وی افزود: «حضور دانش‌آموزان، بیش از اینکه برای خود کودکان خطرناک باشد، برای والدین آنها پرخطر خواهد بود و باعث چرخش این ویروس از طریق بچه‌ها بین خانواده‌های مختلف می‌شود.»
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.