“من نمی توانم نفس بکشم”، بعد از کشته شدن جورج فلوید بدست نیروی پلیس در آمریکا، به شعار توده ای و گسترده ای تبدیل شد. زمانی که پلیس زانوی خود را روی گردن جورج فلویدِ غیرمسلح و دستبند زده گذاشته بود، صدای “من نمی توانم نفس بکشم” از او شنیده شده تا جایی که دیگر نفس نکشید!

جنبش اعتراضی که بعد از قتل جورج فلوید به راه افتاد، با وجود ویروس کرونا به خیابانها کشیده شد، جنبشی که علیه نژادپرستی، تبعیض نژادی، خشونت پلیس و ناعدالتی آغاز شد و حالا تا اعتراضات سراسری به سیاستهای ضد انسانی دولت ترامپ کشیده شده است.

و اما جمهوری اسلامی با تلاش برای سوء استفاده تبلیغی از وقایع آمریکا، دولت آمریکا را محکوم کرده تا از خود چهره مدافع مردم معترض آمریکا نشان دهد، در حالی که این حکومت جنایتکار همواره دستِ تا آرنج در خون شهروندان ایرانی و افغانستانی آغشته کرده و فقط در شش ماه گذشته ۱۵۰۰ نفر در خیزش آبان، ۱۷۶ نفر در هواپیمای اوکراینی و حداقل ۲۳ نفر افغانستانی را در مرز ایران و افغانستان، به قتل رسانده است.

بدینوسیله ما، ضمن اعلام همبستگی با مردم حق خواه و معترض آمریکا و نیز مردم آزادیخواه و انساندوست سراسر جهان، هر گونه تبعیض و خشونت و جنایت را محکوم میکنیم و اعلام میداریم خواهان پایان یافتن سرکوب و کشتار انسانها در سراسر جهان و از جمله ایران هستیم و در رابطه با جامعه ایران، سرنگونی جمهوری اسلامی را اولین و مهمترین فاکتور برای رهایی مردم، می دانیم.

حکومتی که زانوی خود را روی گردن زن، کارگر و معلم و پرستار و دانشجو و بیکار و بازنشسته، آتئیست و رنگین کمانی، کودک، جوان، و روی گردن مهاجرین گذاشته و حق نفس کشیدن از انسانها را در سطح میلیونی سلب کرده، محکوم به سرنگونی است.

✊ به کارزار “من یک انسانم، من در ایران نمیتوانم نفس بکشم”، بپیوندید!

من یک زن هستم، من در ایران نمیتوانم نفس بکشم…
من یک کارگر هستم، من در ایران نمیتوانم نفس بکشم…
من یک آتئیست هستم، من در ایران نمیتوانم نفس بکشم…
من یک رنگین کمانی هستم ، من در ایران نمیتوانم نفس بکشم…
من یک دانشجو هستم، من در ایران نمیتوانم نفس بکشم…
من یک معلم هستم، من در ایران نمیتوانم نفس بکشم…
من یک پرستار هستم، من در ایران نمیتوانم نفس بکشم…
من یک جوان هستم، من در ایران نمیتوانم نفس بکشم…
من یک بیکار هستم، من در ایران نمیتوانم نفس بکشم…
من یک بازنشسته هستم، من در ایران نمیتوانم نفس بکشم…
من یک مهاجر هستم، من در ایران نمیتوانم نفس بکشم…
من از اعضای خانواده جانباختگان جنایات جمهوری اسلامی هستم، من در ایران نمیتوانم نفس بکشم…
من از اعضای خانواده زندانیان سیاسی هستم، من در ایران نمیتوانم نفس بکشم…

فراخوان انقلاب زنانه، پایان دادن به بساط تحقیر و ظلم و ستم و شکنجه و خشونت و جنایت و بی حقوقی میلیونها انسان و توقف چرخه انسان ستیزی و انسان کُشی است و برای تحقق این امر، شدت بخشیدن به مبارزه علیه جمهوری اسلامی در یک جدال طبقاتی و مستمر علیه این حکومت قاتلین و جلادان را ضروری میداند.

در همین راستا از همه انسانهای آزاده در ایران، همه زنان، جوانان، دانشجویان، کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان، بیکاران، رنگین کمانی ها، آتئیستها، مهاجران و همه خانواده های جانباختگان آبان ۹۸ و زمستان ۹۶ و اعتراضات سال ۸۸ و هواپیمای اوکراینی و کشته شدگان چهار دهه گذشته و نیز از خانواده های زندانیان سیاسی، دعوت میکند به این کارزار بپیوندند!

همچنین ما برای چهار دهه خشونت، جنایت و شکنجه های سازماندهی شده قانونی، دولتی و قضایی و در یک کلام حکومتی علیه انسانها در ایران اعلام دادخواهی و کیفرخواست کرده و خواهان محاکمه تک تک آمرین و عاملین بیش از چهار دهه خشونتها و جنایات علیه انسانها در ایران و ترورها در خارج کشور به دست عوامل این حکومت هستیم. مردم ایران و مهاجرین در ایران شایسته یک زندگی انسانی و یک جامعه آزاد و برابر و سکولار و عاری از خشونت هستند و برای تحقق همین آرمان، دست از تلاش و مبارزه بر نخواهند داشت. آبان ادامه دارد…

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)