کرونا ویروس در حال تبدیل‌شدن به یک پاندمی یا بیماری همه‌گیر جهانی است و ایران، به یمن ناکارآمدی و فساد جمهوری اسلامی، به یکی از نقاط انتشار جدید این ویروس بدل شده است. در داخل کشور نیز روز به روز شمار مبتلایان و قربانیان فزونی می‌گیرد.
این در حالی است که مقامات جمهوری اسلامی، علاوه بر بی‌مسئولیتی اولیه‌شان، هنوز هم ارادهٔ محکمی در مقابله با گسترش این ویروس ندارد، و قصد دارد زندگی متعارف اقتصادی را مثل همیشه ادامه دهد؛ تصمیمی که زندگی و سلامت مردم را به خطر می‌اندازد. پر شدن دوبارهٔ خوابگاه‌ها، متروها، بازارها و تداوم کار کارگاه‌ها و کارخانه‌ها و ادارات، فقط به فاجعه‌ای فراگیر و کنترل‌ناپذیر، نه فقط در سطح ملی بلکه در سطح جهانی می‌انجامد.
چند ماه پیش، به دنبال قیام مردمی آبان، متنی نوشتیم با عنوان «حلقهٔ گمشده: اعتصاب عمومی». آن‌جا از اعتصاب عمومی به عنوان شرط به سرانجام رسیدن اعتراضات مردمی نوشتیم.
امروز اما اوضاع و احوال متفاوت از آبان و دی است. با وجود این، هنوز از هم می‌توان از لزوم اعتصاب سخن گفت: #اعتصاب_برای_زندگی در وضعیتی که حکومت توجهی به سلامت مردم ندارد و به تجویز راهکارهای فردی بسنده می‌کند.
در چنین شرایطی، حفاظت از جان مردم مسئولیتی جمعی و عمومی از جانب اقشار مختلف مردم می‌طلبد، و اعتصاب عمومی اساسی‌ترین جلوهٔ این مسئولیت‌پذیری عمومی است. در این شرایط، متن «حلقهٔ گمشده: اعتصاب عمومی» را بازنشر می‌کنیم، با آگاهی از این تفاوت بحرانی که امروز اعتصاب حلقهٔ تداوم زندگی انسانی جمعی است.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.