اعتراض و اعتصاب عمومی پاسخ به گرانی و سیاست سرکوب رژیم است!

در پی افزایش ۳ برابری قیمت بنزین که ازسوی « شورای هماهنگی اقتصادی »، با تصمیم و مشارکت سران سه قوه و زیر نظر مستقیم خامنه ای گرفته شد، در بسیاری از شهرهای ایران اعتراضات خشم آلودی همراه با بستن خیابانها و مانع ایجاد کردن در مسیر حرکت وسائل نقلیه و متوقف کردن عبور و مرور از سوی توده های مردم انجام گرفته است. مردم معترض حتی با بستن جاده ها و راه های منتهی به شرکت ها و کارخانجات موجب تعطیلی این مراکز گردیدند. از جمله در محور کرج – تهران و حتی تعطیل گشتن مراکز خودروسازی ها و شرکت های بزرگ، بستن تمام راه های منتهی به عسلویه و پروژه های صنعتی پارس جنوبی و عدم حضور کارگران و کارکنان این مراکز صنعتی و متوقف ساختن فعالیت آنها وهمچنین بستن راه امیدیه و ماهشهر و بندر شاهپور ( بندر امام ) در خوزستان توسط مردم و جوانان منطقه و تعطیلی پتروشیمی ها نیز بخشی از اعتراضات و واکنش به تصمیم رهبری و شورای هماهنگی اقتصادی بوده است.  

خیزش آبان

گرانی بنزین نمونه آشکار سیاست تعرض فزاینده رژیم به سطح زندگی و معیشت حداقلی مردم است. این سیاست در حالی اجرا می گردد که سرمایه داران حاکم می خواهند درآمد چپاولگری، ثروت اندوزی و افزایش سیاست نظامی گری در داخل و خارج از کشور را از سفره و گردۀ کارگران و زحمتکشان جامعه مهیا نمایند. استیصال و ورشکستگی جمهوری اسلامی در مقابل بحران های اقتصادی ـ سیاسی کنونی، سران رژیم را مصمم نموده است که برای تداوم حیات ننگین خود سیاست ریاضت اقتصادی را تا غارت هست و نیست مردم ادامه دهد و با اتکا به نیروی سرکوب خود، کنترل جامعه را با کشتار و بگیر و ببند و هر شیوۀ ممکن در دست داشته باشد، تا آنجا که با قطع هرگونه ارتباطات و فیلترینگ اینترنت و تکنولوژی مرتبط با آن، حق آزادی ارتباطات را از مردم سلب نموده است. غافل از آنکه این ترفندهای سرکوبگرانه و لشکر کشی مقابل مردم و گسیل چکمه پوشان به خیابان ها هرگز قادر به خاموش کردن فریاد خشم و اعتراض توده های محروم به جان آمده از فقر و گرسنگی و بیکاری، نخواهد بود. بحران اقتصادی و سیاسی حاکم راه حل قانونی ندارد و عمق ریشه های فساد و طفیلی گری تار و پود سرمایه داری متحجر جمهوری اسلامی  را به انحطاط کشانده است. توسل به نسخه های تسکین دهندۀ سرمایه داری نئولیبرال زیر پوشش طرح های صندوق بین المللی ِ پول و بانک جهانی، گزینش راه حل حاکمان برای نجات از احتضار است به قیمت خانه خرابی و مستمند سازی گسترده اکثریت زحمتکش جامعه.  

رهایی محرومان از این بساط ظالمانه و نکبت بار کنونی در گرو ِراه حل انقلابی ِ گسترش اعتراضات و اعتصابات سراسری متشکل و آگاهانه توده های زحمتکش جامعه، مبارزه متشکل و سازمان یافته کارگران آگاه و نیروهای انقلابی و ایستادگی در مقابل سیاست ریاضت اقتصادی و سیاست سرکوب است. 

                                        زندگی شایسته حق ماست، خیابان از آن ماست! 

                                                           زنده باد آزادی 

                                                 کارگران انقلابی متحد ایران  

                                              ruwo.iran@gmail.com 

                                                       آبان ماه ۱۳۵٨

این اعلامیه در روزهای اول خیزش آبان در ایران انتشار یافت ولی تازه به دست ما رسید. تحریریۀ سایت آذرخش

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)