ایران تب دارد این روزها

وطن درد دارد این روزها
و ما بس دلتنگ خانه مادری
سرزمین من سرزمین تو سرزمین ما
ایران در حبس خانگی ست این روزها
کجاست فرانسه؟
کجاست آلمان؟
کجاست انگلیس؟
کجا هستند کشورها و خبر نگارهای که چهل سال پیش برای نشستن معلوم قرن، خمینی منحوس برتخت حکومت، بوق و کرنا می‌کردند.
کجاست سوئد؟
کجاست هلند؟
کجا هستند تا بوق ها و کرناهای خفه شده شان را به صدا در آورند و از قتل عام جوانان، از نسل کشی لردگان از خیانت از اختلاس از کرمانشاهان و شیراز از تاراج یک فرهنگ از ایران، سخن بگویند؟
من اگر بنشینم تو اگر بنشینی چه کسی برخیزد چه کسی پنچه در پنچه این دشمن دون آویزد.
من اگر برخیزم تو اگر برخیزی همه برمی‌خیزند.
برخیز ایران برخیز هم وطن
برخیز که ایران آبستن فرزند مرگ و خون گشته.
تو که سر انگشت کوته فکری مغزت را هر چند سال به رنگی آغشته کردی. دیگربرخیز
تو که سفرهای رویایی هر ساله ات  را با خون جوانان وطن خوش رنگ تر کردی، امروز اینک زمان ریختن عرق شرم از پیشانیت می باشد.
پس برخیز
هم وطن، ایرانی، ای غربت نشین برخیز تا من و تو ما شویم.
چه کسی می‌خواهد من و تو ما نشویم، خانه اش ویران باد.
من اگر ما نشوم تنهایم
تو اگر ما نشوی خویشتنی
از کجا که من و تو شور یک پارچگی را در شرق باز بر پا نکنیم.
از کجا که من و تو مشت رسوایان را وا نکنیم.
به امید آزادی ایران سرزمین آریایی سرزمین تک تک ما ایرانیان 

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)