چرا طرفداران از اخراج بازیکن رقیب خوشحال می شوند؟

امید سعیدی  –
گزارشگر رادیو ورزش: ” و شادی بیش از ۷۰ هزار تماشاگر از تصمیم داور.” !!!
واقعا چرا ۷۰ هزار تماشگر باید از اینکه تیم رقیبش ده نفره می شود خوشحال شوند، آیا شکست دادن تیمی ده نفره با شرایط نابرابر از لحاظ تعداد نفرات جوانمردی است.
برای من که مدت هاست دیگر پیگیر بازی های فوتبال نیستم، نتیجه بازی اصلا فرقی نمی کرد تنها کنجکاوی باعث شد در حالی که در ماشین منتظر کسی بودم به شبکه رادیویی ورزش گوش دهم.
اما من نه منتقد ورزشی و نه طرفدار هیچ تیمی نیستم، من تنها از این ناراحتم که چرا ۷۰ هزار تماشگر زمین آزادی را با میدان جنگ میان گلادیاتورها اشتباه گرفته اند و از اینکه به هر شکلی رقیب را از میدان به در کنند ابایی ندارند.
برای ما که ادعای تمدنی عظیم و مدنیتی باستانی و فرهنگی غنی داریم وجود چنین نگاهی به رقیب بسیار خطرناک و نشاندهنده بیماری مضمن این جامعه است.
جامعه ای که ما هر صبح که از خواب بیدار می شویم به این فکر هستیم که به هر شکل رقیب خود را کنا بزنیم و خود با افتخار و غرور به خط پایان برسیم.
باز هم طنین گزارشگر رادیو در گوشم می پیچد که تلاش می کند گریه بازیکن سپاهان را برای شنونده رادیویی گزارش کند.
چرا اشک یک انسان باید باعث خوشحالی ۷۰ هزار نفر شود، آیا این نشاندهنده جامعه بیمار ما نیست؟؟؟
بحث بر سر فوتبال و یا بازیکن خاصی نیست، بلکه شکست آرمان های فرهنگی است که تنها نامی از آن باقی مانده.
نمی دانم کی و کجا راه را گم کردیم اما راهی که انتخاب کردیم پایانش شکست آرمان های انسانی است………….

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)