آیا از بدن تان شرمگین هستید؟ این مقاله برای شماست!

بسیاری افراد ممکن است از بخشی از بدن خود راضی نباشند یا مایل باشند آن بخش را تغییر دهند یا اصلاح کنند. مثلا ً خیلی ها دوست دارند قدی بلندتر داشته باشند، برخی بینی قلمی تر یا سایز ظریف تری را برای خودشان آرزو دارند. برخی از شکل دندان هایشان رضایت کافی ندارند و برخی پوست شان را به قدر کافی صاف و بدون لک نمی بینند.
مهم است بدانیم که این نارضایتی در زمینه ای شکل می گیرد که در آن نوع خاصی از بدن، توسط رسانه ها ، صنعت زیبایی و حتی پزشکی به عنوان « استاندارد» و « نرمال» معرفی می شود به طور مثال، تصویری که صنعت زیبایی از پوست نرمال ارایه میدهد پوست بدون مو ، صاف، نرم، روشن، درخشنده، بدون لک یا جوش، یکدست و بدون چروک یا فرورفتگی است. رسانه ها نه تنها مجریان و بازیگران شان را برای حضور در جلوی دوربین «گریم» می کنند بلکه حتی مهمانان برنامه های خبری و تاک شوها نیز نمیتوانند بدون گریم جلوی دوربین ظاهر شوند. به همین دلیل، آنچه ما در قاب تلویزیون و سینما، روی جلد مجلات و در شبکه های اجتماعی می بینیم عکس های رتوش شده ای هستند که در آنها سایز و رنگ و ویژگیهای طبیعی بدن ها به شیوه ای تغییر می یابد تا به این «استاندارد» زیبایی نزدیک شوند. مواجه شدن مداوم با این تصاویر غیرواقعی، ذهن خیلی از ما را نیز ناخودآگاه به تکاپو وا میدارد تا در زندگی واقعی مان با انواع کرم ها و ماسک ها و جراحی و لیزر و … و… آنچه را که درصورت یا بدنمان «نقص» می پنداریم ، بپوشانیم یا ترمیم کنیم.
در واقع این «استاندارد زیبایی» یک دروغ همگانی است که افراد جامعه با همدستی یکدیگر در تداوم آن شریکند. چرا که هرکسی فکر میکند فقط بدن یا صورت خودش است که کامل نیست و بقیه مردم چنین دغدغه هایی ندارند. لذا تلاش می کند صورت و ظاهرش را که طبیعتا ً با آن «تصویر ایده آل» فاصله دارد تغییر دهد و خودش را به آنچه «استاندارد» می پندارد نزدیک کند( در حالی که شاید نداند آن «بقیه» نیز با همین دغدغه ها دست به گریبانند!).

از مردم بپرسید که وقتی هنگام دوش گرفتن در آینه حمام به صورت یا بدن شان می نگرند، آیا خودشان را کاملا ً زیبا و بدون نقص ارزیابی می کنند؟ پاسخ ۹۸ درصد مردم منفی است. جالب است بدانید برخی از زیباترین ستاره های سینما نیز نارضایتی از صورت و بدن شان را تجربه میکنند . شکیرا چندی پیش در مصاحبه ای گفت که درباره تصویر بدنش نگرانی هایی دارد که بخاطر آن با روانشناس صحبت میکند. بیانسه نیز اظهارنظر مشابهی داشته است. «آن هاثوی» بدن خودش را منبع شرم نامیده و اسکارلت یوهانسون گفته که از شکل پاهایش متنفر است! رید اوینگ به جراحی پلاستیک معتاد است و رابرت پتینسون بارها بابت زشت بودنش عذرخواهی کرده است!!
این احساس برخی افراد مشهور است نسبت به ظاهرشان! افرادی که از دید بسیاری از ما سمبل بدن ها و صورت های زیبا و بدون نقص هستند. میتوان نتیجه گرفت که بسیاری افراد خودشان را از نظرظاهری کامل نمی بینند و این پدیده بیش از آنچه پنداشته می شود عمومیت دارد. شاید یک دلیل این عمومیت، رواج و تسلط صنعت زیبایی است که همواره به افراد تلقین میکند که نقصی در آنها وجود دارد یا حداقل بدن، صورت یا پوست و موی آنها «می تواند از چیزی که هست بهتر شود». بیهوده نیست که این صنعت، صاحب عظیم ترین سرمایه در سراسر دنیاست.
از طرفی مهم است بدانیم وقتی بدن ها و صورت های متنوع، با رنگ و سایزهای گوناگون، در رسانه ها ( سینما و مجلات و تبلیغات و ..) بازتاب نمی یابند، این تنوع و گوناگونی به مردم نشان داده نمی شود. هر قدر شما کمتر افراد چاق، کوتاه قد، دارای پوست آکنه دار یا پر چین و چروک، دارای غبغب، بدون آرایش، رنگین پوست یا نشسته بر ویلچر را در تلویزیون، سریال ها و مجلات ببینید، بیشتر ممکن است که این ویژگی ها به نظرتان عیب و نقص بیایند. اگر خودتان صاحب یکی از این ویژگی ها باشید و کسی شبیه به خودتان را در رسانه ها و تبلیغات و … نبینید به تدریج آن ویژگی برای شما تبدیل به منبع شرم می شود و بیشتر ممکن است حس کنید که بدن و ظاهر شما ایرادی دارد.
متاسفانه بسیاری از رسانه ها به دلایل متعدد از جمله منفعت جویی ، خود را ملزم نمی دانند که این گوناگونی ها را انعکاس دهند. بنابراین، اصل اول برای رسیدن به رضایت از ظاهرمان این است که رسانه، تبلیغات و شبکه های اجتماعی را ملاک تعریف مان از ظاهر «زیبا» و «بهنجار» قرار ندهیم. چرا که تصاویر دروغین ارایه شده توسط آنان، حتی مشهورترین مدل ها و بازیگران هالیوود را هم دچار درگیری ذهنی با ظاهر و اندام شان می کند!

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)