آیا جمعیت ایران چهارده نفر است!

ترس، مماشات،امنیت شغلی،مصالح جناحی،منافع اقتصادی،خود زرنگ پنداری، توهم توطئه،مسئولیت گریزی،بیگانگی اجتماعی یا فروپاشی اخلاقی، کدامیک!

آیا خواست هایی که این چهارده انسان بی باک و شریف در بیانیه شان خطاب به مردم ایران طرح کرده اند، دغدغه مختص آن هاست!

آیا گناه کبیره این افراد این است که جوهر قلم شان به رنگین کمان قرمز و سبز و بنفش و فیروزه ای و… مزین نیست! یا فراموش کرده اند از فلان سازمان، جبهه و جریان و شورا یاد کنند تا کار و کاسبی برخی از رونق نیفتد!

کجایند دوره گردهای رسانه ای،سخنوران، فعالین حقوق بشری، جایزه بگیرها، فعالین ضد جنگ، روزنامه نگاران مستقل، علامه های روشن فکر و همه چیز دان ها، راستی از هنرمندان وطن پرست چه خبر!

در انتظار معجزه نشسته اند یا زمان ظهورشان فرا نرسیده!

سعدیا گرچه سخندان و مصالح گویی

به عمل کار برآید به سخندانی نیست

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)