بیانیه شورای بازنشستگان ایران – صدای آسیب دیدگان باشیم!

با تاثرعمیق از درد و رنجی که مردم بر اثر سیلی ویرانگر در پهنه وسیعی ازجامعه متحمل شده و تعدادی نیز جان خودرا ازدست داده اند وهمچنین با درک و احترام به حس همدردی و انساندوستی که در این موارد سراسر جامعه را فرا میگیرد، باید گفت که کمک رسانی و امداد حضوری ، همچنین جمع آوری اقلام مورد نیاز از طرف مردم گرچه نشانه عمق نوعدوستی و همبستگی درجامعه است اما براستی وظیفه مردم نیست.
در جوامع امروزی آمادگی قبل از وقوع و واکنش سریع در کمک و امدادرسانی از طریق بکارگیری همه امکانات و ظرفیت ها و جبران مناسب خسارتها ، وظیفه دولت هاست.
اما در ایران برای چندمین بار طی سالهای اخیر مسؤلین دولتهای مختلف، بی کفایتی ، لاقیدی وعدم پاسخگویی خودرا در واکنش بموقع و مناسب ، با مدیریتی ناکارآمد و آشفته، نشان داده  و هر بار با سوء استفاده ازفضای اشتیاق برای مشارکت عمومی ، دست به سوی مردم دراز کرده اند.
مزدبگیران جامعه با کار و دسترنج خود و با دادن مالیات ها  وعوارض و هزینه از منابع عمومی، امکانات و زیرساخت های مادی و لجستیکی فراوانی را دراختیار دولت برای چنین روزهایی قرار داده اند. مردم با دادن بودجه و امکانات و اختیارات کامل به مسؤلین ، پیشاپیش مشارکت و همیاری خودشان را عملی کردند.
بنابراین بعداز وقوع اینگونه حوادث، بهره بردن از فضای شور و اشتیاق عمومی در یاری رساندن به آسیب دیدگان با فراخوان به حضور یا گشایش حساب های بانکی یا جمع آوری اقلام از زندگی مردم از طرف حکومت یا  اشخاص و فعالان اجتماعی  انتقال هزینه و تبعات بحران بر دوش مردم است.
مردمی که درحقیقت ارگانها، نهاد ها ، تجهیزات ، کارشناس ، پرسنل و بودجه از درآمدهای عمومی را دراختیار دولتی با امکانات وسیع  فنی و تکنیکی و مادی قرار داده اند، نمیتوانند هیچ قصوری در حفاظت از جان و مالشان را تحمل کنند.
دولت و همه ارگانهای ذیربط هم به دلیل وقوع این ابعاد از ویرانگری قبل از حادثه و هم برای اقدامات سریع و بموقع برای حفظ جان و مال مردم حین وقوع بحران و هم جبران خسارت به آسیب دیدگان پس از بحران ، مسؤلیت دارند.
واقعیت این است که اعمال اراده مستقیم مردم در صورتی میتوانند جایگزین مناسب بجای وظایف دولت باشد که خود مردم مرجع تصمیم گیری باشند و امکانات و ظرفیت ها و بودجه و منابع جامعه را دراختیار بگیرند. در غیر اینصورت به جمعیتی بزرگ تبدیل خواهند شد  که حکومت هم برای رهانیدن خود از زیر فشارهای تعرضی و هم   برای حل بحران هایش از آنان بهره برداری خواهد نمود.
بجای توسل به منابع مردم، باید دولتی را که با امکانات و بودجه و ستادهای بحرانش،‌ وظیفه صیانت از جان و مال آسیب دیدگان را بعهده دارد برای انجام وظایفش تحت نظارت وفشار قرار داد.
حضور و ارسال کمک‌ها  ، نه وظیفه مردم ، بلکه نشان دهنده قصورو کم کاری مسؤلین است.

شورای بازنشستگان ایران
۷ فروردین ۱۳۹۸

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)