جنبش درخواست آزادی آقای بخشی و خانم قلیان

بازجوهای ساواک اذعان داشتند که نمایش دادگاه گلسرخی از تلویزیون، اشتباه بزرگی بود که دستگاه امنیتی مرتکب گردید. چرا؟ چون تا آن زمان، تمام سعی ساواک اثبات این موضوع به مخالفین و مردم بود که کسی نمی تواند در برابر ساواک مقاومت کند و از طرف دیگر نشان دادن ضعف و زبونی افرادی بود که می خواستند به نحوی به مقابله با رژیم بپردازند. اما سخنان قاطع و کوبنده گلسرخی در محکومیت حکومت و بخصوص مقایسه اقدامات مخالفین با نهضت امام حسین در صحرای کربلا ، از او قهرمانی افسانه ای ساخت که اسطوره او در تمام طول دوران انقلاب بازگو می شد.

دستگیری آقای بخشی و خانم قلیان، توسط وزارت اطلاعات اشتباهی بود که با آزاد کردن و افشاگری آنها در ارتباط با شکنجه در دوران زندانی وارد مرحله بعدی شد، و متعاقب آن سردرگمی حاکمان در واکنش به گفته های دستگیرشدگان، از برگزاری جلسه با آنها تا نهایتا رسیدن به این جمع بندی در درون حکومت که این دو نفر نه تنها شکنجه نشده اند، بلکه وزارت اطلاعات از آنها به جرم تهمت و افترا باید به دادگاه شکایت کند، و ادامه این خیمه شب بازی با نمایش اعترافات آنان از تلویزیون تکمیل شد، در حالیکه آنها آزاد بودند و می توانستند با استفاده از رسانه های اجتماعی توضیحات خود را به صورت سمعی و بصری به گوش مردم  برسانند. در اینجا بود که وزارت اطلاعات به خاطر آورد که مدعین او آزاد بوده و می توانند اظهارات دیگری هم بکنند، لذا با عجله و با یورش جمعی توسط ۱۷ پاترول اقدام به دستگیری آقای بخشی و مطابق همین دستگیری خانم قلیان کرد. 

حال وزارت اطلاعات مانده با لایه ازون سوراخ شده و نمی داند که با این دو نفر که در کمال سادگی تمامی اتوریته آن را به سخره گرفته اند چه بکند. اما آب رفته به جوی بازنمی گردد و این واقعه جنبش کارگری را از یک نقطه عطف مهم گذراند.

از این زمان جنبش کارگری وارد مرحله جدیدی از مبارزه شده که نه شکل صنفی، که سیاسی خواهد بود، چرا که کارگران می دانند از این به بعد با پلیس و دادگاه روبرو نیستند، و در مقابل آنها وزارت اطلاعات قرار دارد، و کارگران به زعم حکومت نه متقاضی حقوق خود که خواستار سرنگونی حکومت هستند. 

لذا وظیفه عاجل کلیه مخالفین سیاسی، اجتماعی، و حقوق بشری حکومت، فشار برای رهائی آقای بخشی و خانم قلیان در اسرع وقت با استفاده از فشارهای داخلی و خارجی است. دولت جمهوری اسلامی علیرغم این امر که می خواهد نشان بدهد در مقابل فشارهای داخلی و خارجی تسلیم نمی شود، بشدت حساس و شکننده است.

کمپین های رسانه ای، تظاهرات میدانی، و درخواست آزادی این دو نفر از مبنای شخصی و حقیقی خارج شده و یک جنبش اجتماعی گسترده است که پیروزی در آن، و اجبار حکومت به عقب نشینی، در آینده مبارزات ملت ایران با حکومت ظالم و فاسد جمهوری اسلامی نقش بزرگی ایفا خواهد کرد.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)