سال ۹۲، سال احیای دوباره وبلاگ‌نویسی در ایران

بارها و بارها در «یک پزشک»، نقبی به سال‌های طلایی وبلاگستان فارسی زده‌ام (+ و +) و از اینکه دیگر چنان جو و تعاملاتی را شاهد نیستیم، نالیده‌ام.

در این سال‌ها با اینکه وبلاگ خودم، بی‌وقفه فعالیت کرد و هیچگاه کارش متوقف نشد، اما روزانه هنگام مرور وبلاگ‌های شاخص ایرانی، همواره دریغی در ذهنم شکل می‌گیرد، دریغ و افسوس بابت اینکه حس می‌کنم جامعه آنلاین بزرگ ایران، امکان بالقوه ایجاد محیط آنلاینی زاینده‌تر و پویاتر از وضعیت فعلی را دارند.

متأسفانه با گذشت سال‌ها هنوز بسیار از دانشگاهیان و صاحبان فکر و ایده، از نوشتن و خودابرازی واهمه دارند.

این امر می‌تواند به خاطر مشکلات فرهنگی سنتی باشد که ما را تشویق می‌کنند، افکار خود را به صورت برهنه عرضه نکنیم یا به خاطر ترس از خوانده نشدن درست مطالبی که خلق آنها مستلزم صرف نیرو و وقت زیاد است.

به راستی در شرایط حاضر وبلاگی که مثلا دو سه پست ژرف در مورد مسائل مختلف در هر هفته بنویسد و کارش را تازه شروع کرده باشد، چه بختی برای خودنمایی خواهد داشت، آیا مطالبش در میان مطالب وبلاگ‌هایی با محتواهای سطحی دفن نخواهد شد؟ آیا ساز و کاری برای تشویق این دسته وبلاگ‌نویس‌ها وجود دارد؟ آیا اگر آنها به یاری بخت و اقبال، از سوی چند وبلاگ سرشناس حمایت نشوند، به تدریج دلسرد نخواهند شد.

یکی از افسانه‌هایی که متأسفانه بعد از اوج گرفتن شبکه‌های اجتماعی باورمان شده است، این است که محبوبیت شبکه‌های اجتماعی، باعث در سایه رفتن وبلاگ‌نویسی شده است. بر اساس این تصور، وقتی کاربران درمی‌یابند، با فعالیت بسیار کم، خیلی راحت می‌توانند چند صد دنبال‌کننده پیدا کنند و لایک و کامنت دریافت کنند، چرا دنبال کار دشوار وبلاگ‌نویسی بروند؟!

با این همه به گمان من، هنوز هم اگر کسی در صدد است یک شخصیت آنلاین تمام‌عیار برای خود تعریف کند و یک رسانه واقعی برای خودش دست و پا کند، باید روی وبلاگ‌نویسی تمرکز کند.

وبلاگ‌نویسی، خیلی وقت‌ها یک کلاس آموزشی رایگان است، کلاسی که به تدریج باعث می‌شود، جسارت نوشتن را پیدا کنید، از حالت فردی خجول به درآیید، مهارت‌های نوشتاری خود را افزایش بدهید، بتوانید مطالب طولانی را با زبان اصلی با سرعت بخوانید، حتی در نهایت امر، وبلاگ‌نویسی می‌تواند سود مالی هم دربرداشته باشد.

به شبکه‌های اجتماعی نگاه کنید، آنها تشنه مطالب جدید برای لینک دادن هستند، بعضی‌ها فکر می‌کنند که وبلاگ‌ها و شبکه‌های اجتماعی در تضاد با هم هستند، در صورتی که شبکه‌های اجتماعی می‌توانند ابزارهایی برای کمک به وبلاگ‌ها و بیشتر دیده شدن مطالبشان باشند. درست به همین خاطر است که معتبرترین سایت‌های خبری و وبلاگ‌ها، همه در شبکه‌های اجتماعی هم حضور دارند.

جالب است که روز به روز به تعداد شرکت‌هایی که وبلاگ دارند، افزوده می‌شود، در این وبلاگ‌ها معمولا اخباری به روز، با محتوایی خودمانی‌تر به مخاطب عرضه می‌شوند.

اگر بخواهیم با عدد و ارقام و صحبت کنیم، باید بگوییم که وبلاگ‌نویسی هنوز هم در جهان یک پدیده است. وبلاگ‌نویسی هرگز نمرده است. بنا بر آمارها رشد وبلاگ‏های تجاری از ۱۶ درصد در سال ۲۰۰۷ به ۲۹ درصد در سال ۲۰۰۹ و ۴۳ درصد در سال ۲۰۱۲ رسید.

همچنین طبق آمارها اقبال عمومی به وبلاگ‌نویسی نیز با رشد قابل ملاحظه‌ای روبرو بوده است. بر طبق بررسی صورت گرفته توسط NM Incite تعداد وبلاگ نویسان از ۳۶ میلیون در سال ۲۰۰۶ به بیش از ۱۸۱ میلیون در سال ۲۰۱۱ رسیده است.

بررسی آمارها نشان می دهد که در سطح جهانی بیش از ۱۸ درصد وبلاگ‌ها به وبلاگ نویسان حرفه‌ای و تمام وقت تعلق دارند و ۲۱ درصد وبلاگ‌ها نیز وبلاگ های شرکتی و متعلق به صاحبان مشاغل هستند که همانطور که اشاره شد رسانه‌های اجتماعی در شکل گیری این وضعیت نقش به سزایی ایفا کردند.

اما در ایران با وجود اینکه وبلاگ‌نویسی همگام با جریان جهانی رشد خود را حفظ کرده است، جو رکودی حکمفرما است. این رکود بیشتر از نظر محتوایی مشاهده می‌شود. بله! وبلاگ‌های حاوی مطالب کپی پیستی، عکس‌ها و محتوای تفریحی فراوان هستند، اما وبلاگ‌هایی که در آن نوشته‌های متفاوت و تأثیرگذار درج شوند که تاریخ مصرفشان مثل عمر گجت‌ها محدود نباشد، بسیار انگشت‌شمار هستند.

یکی از مشکلات جدی در این میان، شاید این باشد که در حال حاضر کاربران ایرانی، هیچ سرویس وبلاگ‌نویسی با کیفیت «در دسترسی» ندارند، با احترام به سرویس‌های وبلاگ‌نویسی رایگان مشهور فارسی، باید گفت که آنها به هر دلیل از نظر جلب کاربران تازه‌ای که می‌خواهند امکانات استاندارد و به‌روز وبلاگ‌نویسی داشته باشند، موفق نبوده‌اند.

بنابراین تصور می‌کنم، یکی از کارهایی از عهده توسعه‌دهندگان ایرانی برمی‌آید، این است که سرویس‌هایی تازه مرتبط با وبلاگ‌نویسی برپا کنند.

شخصا با کسانی برخورد داشته‌ام که با اینکه ایده و انگیزه کافی برای وبلاگ‌نویسی داشته‌اند، اما به خاطر راضی نبودن از امکانات سرویس‌های وبلاگ‌نویسی در دسترسی کنونی، مدتی روی ایجاد یک وبلاگ در فضا و دامنه اختصاصی تمرکز کرده‌اند و چون از نظر فنی، مهارت‌های لازم را نداشته‌اند، بعد از مدتی سرخورده، وبلاگ‌نویسی را رها کرده‌اند.

در این میان سرویس‌های تازه‌ای مثل بلاگ بیانblog.ir (به زودی مطلب جداگانه‌ای درباره blog.ir خواهم نوشت) که خدمات به روزتر و حرفه‌ای‌تری را ارائه می‌دهند، بتوانند شرایط را تغییر دهند.

بلاگ بیان فعلا ثبت‌نام‌های رایگان خود را محدود به دارندگان دعوتنامه کرده است.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)