قزوین، شازده حسین، تعمیرگاه، سه شنبه بازار، جایگاه سوخت

در سال‌های اولیه دهه ۶۰، برخی از خانواده‌های زندانیان سیاسی اعدام‌شده که پیکر فرزندان‌شان را به آن‌ها تحویل نداده بودند، از کارگران و کارکنان تعمیرگاه‌های اطراف شازده حسین شنیده‌ بودند که پیکرهای زندانیان را در گودال‌های متعدد در آن مناطق دفن کرده‌اند. اخباری که دهان به دهان می‌چرخید به طور خاص به منطقه‌ای درخت‌کاری‌شده در حاشیه امامزاده اشاره داشت که یک محوطه حدود نیم‌هکتاری را در بر می‌گرفت.

خدیجه برهانی که در سال ۱۳۶۰ در قزوین، در حالی که ۱۲ ساله بود، به همراه مادرش به عنوان گروگان برای یافتن برادرش که از هواداران مجاهدین بود دستگیر شد و یک سال زندانی بود، چنین شهادت می‌دهد:
«یک بار در مهرماه سال ۶۰ که من در زندان چوبین‌در قزوین بودم، آمدند ۲۰ نفر رو بردند اعدام کردند که اسم یکی‌شان امیر(اصغر) میری‌ها بود. یک محلی کنار شازده حسین و بعد از قبرستان بود. آن‌طور که از خاطره بچگی‌ام به یاد می‌آورم منطقه تفریحی بود و تاب و سرسره و درخت زیاد داشت. این‌ها را همان‌جا برده بودند و با حالت عجله دفن کرده بودند. نگهبانی که آن دوره اونجا بود خبر آورده بود که یک‌دفعه دیدم یک ماشین کامیون یک سری جسد آورد دفن کرد. آن منطقه دیگراصلا وجود ندارد، اسفالتش کردند و بعد هم رویش ساختمان ساخته‌اند که اگر هم کسی می‌آمد بالای سر مزار بچه‌هاش به اسم فاتحه دیگر نتواند.»

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)