سندرم خود فریبکارپنداری

سندرم imposter که می‌توان آن را خود فریبکارپنداری ترجمه کرد. الگویی روان‌شناختی است که طی آن فرد به موفقیت‌های خود مشکوک است و ترس مداومی دارد که به‌عنوان فردی فریبکار که شایسته‌ی موفقیت‌هایش نبوده، شناخته شود و حتی با وجود شواهد و مدارکی که شایستگی او را ثابت می‌کنند، همچنان معتقد است که در حال فریب دادن دیگران است و لیاقت موفقیت‌های به‌دست‌آمده را ندارد.
افراد مبتلا به سندرم خود فریبکارپنداری، اغلب دلیل موفقیت‌های خود را شانس می‌دانند و یا فریب دیگران از طریق متقاعد کردنشان که باهوش‌تر از آن چیزی که واقعاً می‌باشند، هستند.
جالب است بدانید در ابتدا این سندرم در زنان موفق مشاهده شد اما بعدها با تکمیل شدن تحقیقات؛ محققان دریافتند که در هردو گروهِ مردان و زنان احتمال بروز این سندرم به یک اندازه وجود دارد. اگرچه به‌طور کل گروه‌های اقلیت اجتماعی بیشتر در معرض بروز سندرم خود فریبکارپنداری یاImposter Syndrome هستند.

سندرم خود فریبکارپنداری یک تجربه‌ی درونی برای فرد است که با افکاری مانند من نباید شکست بخورم، احساس یک متقلب را دارم، من فقط خوش‌شانس هستم! همراه است و می‌تواند با مشکلاتی همچون اضطراب، استرس یا افسردگی همراه باشد.
فرد دارای این سندرم از ترس آشکار شدن “فریبکاری‌اش” بیش‌ازحد، کار و تلاش می‌کند تا آن کمبودی که تنها تصور می‌کند نسبت به همکارانش دارد را جبران کند. او از تعریف و تمجید شنیدن آشفته می‌شود زیرا تصور می‌کند لیاقتش را ندارد. همچنین موفقیت‌های خود را به‌حساب شانس و اقبال می‌گذارد وازنشان دادن هرگونه احساس موفقیت، اعتمادبه‌نفس خودداری می‌کند زیرا می‌ترسد در صورت نشان دادن احساس موفقیت و اعتمادبه‌نفس توسط اطرافیان خود پس‌زده شد.
اگر تصور می‌کنید که علائم مربوط به این سندرم را دارید، بدانید که تنها نیستید و افراد خیلی زیادی حداقل یک بار در عمر خود این احساسات را تجربه می‌کنند. نکته مهم در این است که بپذیرید مشکلی وجود دارد که سلامت روان شما را به خطر انداخته و برای رسیدگی به این مشکل به فرد متخصص در حوزه روان مراجعه کنید.

راههای ارتباط با ما:

پیامک در تلگرام

کانال تلگرام

اینستاگرام

فیس بوک

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)