کولبری نماد استثمار، ستمگری و تحقیر انسان،باید از صحنه این جامعه پاک شود

مدت نسبتا طولانی است که رسانه های داخل ایران از انعکاس اخبار مربوط به کشتار کولبران در مرزها خودداری می کنند.

طی ماههای اخیر، مردم شهرهای مرزی صدای اعتراض خود را در دفاع از زحمتکشان کولبر بلند کردند. کاسبکاران و دکانداران خرده پا در این شهرها به حمایت از کولبران مراکز کسب و کار خود را تعطیل کردند. نهادهای دفاع از حقوق بشر در خارج کشور، جمهوری اسلامی را به خاطر کشتار کولبران و فراهم کردن شرایطی که بخش وسیعی از مردم بیکار و تهیدست را ناچار از انتخاب چنین “شغلی” کرده است، محکوم کردند.

رژیم در مقابل این فشارها، در ابتدا برای آرام کردن مردم معترض از زبان مسئولین محلی وعده هائی داد. اما مطابق معمول همه وعده ها به فراموشی سپرده شدند. کشتار، سرگردنه گیری پاسداران و نیروهای انتظامی در مرزها ادامه یافت. بطوریکه تقریبا هیچ روزی نیست که زحمتکشی در این مصاف مرگ و زندگی برای کسب درآمد بخور و نمیر به خاک و خون نیفتاد.

روز گذشته بعد از مدتها سکوت، ایلنا خبرگزاری کار جمهوری اسلامی در این زمینه گزارشی انتشار را داد که در آن به گوشه هائی از واقعیات مربوط به فقر و بیکاری در کردستان و رنج کولبران اشاراتی داشت. در گزارش ایلنا آمده است:” بسیاری از ساکنین مناطق مرزی در استانهای کردستان، کرمانشاه و آذربایجان غربی برای تامین هزینه‌ی حداقل مایحتاج اولیه‌ی زندگی، به امر کولبری روی آورده‌اند. کاری بس دشوار و پرخطر. بسیاری از مردم از پیر تا جوان گرفته، ۱۳ تا ۷۰ ساله برآن شده‌اند تا برای امرار معاش دل به خطر و تن به بار سنگین بسپارند. عبور از رشته کوه‌های صعب‌العبور، سرما، مین‌های منتظر، رودخانه‌های خروشان” و در اینجا ایلنا عمدا فراموش می کند که ادامه بدهد: و باج بگیران و نیروهای مسلح رژیم دست به ماشه در کمین. ایلنا در زمینه آمار کولبران رقمی ارائه می دهد که اگر چه کمتر از میزان واقعی است، اما در همین حد هم، معیاری برای ارزیابی از ابعاد فاجعه آمیز این مسئله را به دست می دهد. در گزارش آمده است:

“بالغ بر هشتاد هزار نفر به کولبری مشغول اند. با درنظر گرفتن بعد خانوار، نزدیک به چهارصدهزار نفر(عضو خانواده‌ی کولبران) و چند میلیون کسبه، صنف و بازاری تحت تاثیر مستقیم و غیرمستقیم کولبری قرار دارند.شمار کسانی که جان خود را برای تامین یک زندگی بخور و نمیر در کوره راههای مرزی از دست داده اند در سال های اخیر مرتب رو به افزایش بوده است. این آمار در سال ۱۳۹۵ ، ۱۵۴نفر بود.”

کولبری با همه دشواری ها و خطراتی که دارد، برای مردمی که هیچ ممر معاشی ندارند، ”‌شغل‌” به حساب می آید و توده وسیعی از مردم منطقه به آن روی آورده اند. شدت بیکاری و تنگدستی، مردم این منطقه ناچار کرده است کرده است تا طیف وسیعی از آنان اعم از زن و مرد و جوان و پیر و حتی نوجوانان به این کار سخت و خطرناک رو بیاورند و هر روز بر شمارشان افزوده می شود. در میان خیل کولبران، زنانی دیده می شوند که سرپرستی خانواده را بعهده دارند و چاره ای جز این نداشته اند که این کار شاق را به عنوان ”‌شغل‌”برگزیند.

اگر چه بدوش کشیدن محموله های سنگین بمدت چند ساعت در مسیری کوهستانی، بسیار سخت، دشوار، نفس گیر و پر خطر است، اما مخاطره آمیزتر از هر چیز ریسک عبور از مسیر پایگاه ها و رو در رویی با نیروهای انتظامی رژیم است. اینان که اصلی ترین کارشان اذیت و آزار مردم و بویژه کولبران و باج خواهی و باجگیری و غارت اموال کاسبکاران مرزی است، خیلی وقت ها بی هیچ بهانه ای و صرفاً به منظور به تمکین واداشتن زحمتکشان کولبر و برای بالابردن نرخ باجگیری های شان، کولبران و کاسبکاران مرزی را به گلوله می بندند و به قتل می رسانند. آنها حتی به کولبرانی هم که کارت عبور از مرز و اجازه حمل کالا را دارند، تعرض می کنند و تا کنون قربانیانی هم از آنان گرفته اند.

جنایتکارانی که به کار مرزبانی گماشته می شوند و در پایگاه ها و مسیر تردد کاروانچیان استقرار می یابند، از آنجایی که باید سهم سلسله مراتب بالاتر خود را هم پرداخت کنند، در طول مدتی که به این کار گمارده می شوند، آنی از جریمه گرفتن و باج ستانی از کاسبکاران تهیدست مرزی و غارت اجناس آنان غافل نیستند.

اما امروز زحمتکشان کولبر و دیگر بخشهای طبقه کارگر در کردستان تنها نیستند. پژواک رنج و مظلومیت آنها را در جنبش عظیم و سرتاسری دیماه گذشته شنیدیم. در اعتصاب رانندگان کامیون، در اعتصاب سراسری کارگران راه آهن، و در دهها اعتصاب و اعتراض کارگری که روزانه در جریان است، این همنوائی را می شنویم.

کارگران و زحمتکشان کردستان، بخشی از جنبش های حق طلبانه رو به رشد سراسری هستند که امروز به وسعت همه ایران در جریان است. این جنبشها که توان آنرا دارند تا مهر خود را بر تحولات سیاسی آتی در این کشور و حتی در کل منطقه بکوبد. مردم زحمتکش و ستمدیده کردستان، که طی ۴  دهه گذشته با سربلندی پرچم مقاومت در برابر سلطه رژیم اسلامی را بر افراشته نگهداشته اند، امروز با مشاهده آنچه که در بخشهای دیگر ایران می گذرد، امید به پیروزی در دلهایشان بارور می شود.

دیری نخواهد پائید که کولبری این نماد استثمار، ستمگری و تحقیر انسان، همراه با این رژیم و با نظامی که مدافع آن است، از صحنه زندگی این جامعه پاک خواهد شد. 

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)