همجنسگرایی و آبروداری کور

بخشی از پاسخ آرش نراقی  پژوهشگر حوزه دین و عرفان را در رابطه با همجنسگرایی و آبروداری کور در جوامع اسلامی را بخوانید:

ما نباید از دختران و پسران نوجوانمان که تازه با هویت جنسی خود آشنا می‌شوند و آن را از تمایلات جنسی دوستان و همکلاسی‌های خود متفاوت می‌یابند، توقع زیادی داشته باشیم. کنار آمدن با این امر خصوصاً برای یک نوجوان که از حمایت و راهنمایی فکری و عاطفی اجتماع و خصوصاً خانواده محروم است؛ بار عظیمی است.

وقتی شما از اقلیت‌های نژادی هستید، مثلاً سیاهپوست هستید، در یک خانواده سیاهپوست به دنیا می‌آیید، همه می‌دانند که سیاهپوست هستید و از حمایت‌های جامعه سیاهپوستان برخوردارید. حداقل آن است که خانواده شما حامی شماست.

وقتی شما از اقلیت‌های مذهبی هستید در خانه‌ای پرورده می‌شوید که همه هم کیش شما هستند، و جامعه‌ای مذهبی در پیرامون شماست که از شما به شیوه‌های مختلف حمایت و حفاظت می‌کند.

اما یک نوجوان همجنسگرا با وضعیت بسیار دشواری روبروست.

اوّلا بر پیشانی او ننوشته‌اند که همجنسگراست؛

ثانیاً خود او هم بدرستی نمی‌تواند به پای خود سر از هویت خود درآورد و آن را بپذیرد؛

ثالثاً از چتر حمایتی خانواده و اجتماع هم یکسره محروم است.

بنابراین، فرزندان همجنسگرای ما یک باره در آستانه بلوغ خود با بحرانی روبرو می‌شوند که تمام هویت و هستی‌شان را به مخاطره می‌اندازد بدون آنکه به درستی آن را بفهمند یا دانش و مهارت کافی برای کنار آمدن با آن بحران را داشته باشند. به همین دلیل است که آمار خودکشی در میان نوجوانان همجنسگرا بالاست. حتّی مردان و زنان همجنسگرای بزرگسال هم در بسیاری موارد نمی‌توانند با این بحران‌های عمیق کنار بیایند و دست به اقدامات خودویرانگر می‌زنند.

بنابراین، نباید از این نوجوانان توقع داشت که به تنهایی بار سنگین کشف خود، پشت سر نهادن بحران و رویارویی با حجم عظیم خشونت‌ها و تحقیرهای اجتماعی را بردوش بکشند و یک تنه از این مصاف سالم به درآیند. این وظیفه معلمان اخلاقی و مدیران اجتماعی و سیاسی ماست که سطح دانش خود را در این امور ارتقا دهند و جامعه را با پیچیدگی‌های وضعیت اقلیت‌های جنسی آشنا کنند و خصوصاً به خانواده بیاموزند که چگونه فرزندان همجنسگرای خود را در کوران بحران‌ها راهنمایی کنند و مانع از آن شوند که افراد هوس‌ران و فاسد از فرزندان نوجوانشان سوءاستفاده کنند.

این مهم است که اقلیت‌های جنسی یکدیگر را بیابند و در غالب انواع نهادهای اجتماعی، فرهنگی، و سیاسی متشکل شوند و با تشکیل گروه‌های حمایتی بکوشند که میزان آگاهی، حس اعتماد به نفس و حس کرامت‌مندی را خصوصاً در میان نوجوانان همجنسگرا تقویت کنند و به ایشان بیاموزند که چگونه می‌توانند علی رغم شرایط دشوار اجتماعی زندگیی فضیلت‌مند و اخلاقی متناسب با کرامت انسانی خود را سامان بخشند.

در عین حال، به نظرم مهم است که اقلیت‌های جنسی در عمل و در متن زندگی اخلاقی و توأم با متانت خود به جامعه نشان دهند که برخلاف تصوّرات نادرست رایج، همجنسگرایی به معنای هرزه گردی و لاابالی گری نیست. درهرحال، تغییر باورهای ریشه‌دار یک جامعه مستلزم شجاعت فکری و اخلاقی توأم با شکیبایی است، و گاه چندین نسل کار فرهنگی، اجتماعی، و سیاسی مستمر می‌طلبد.

منبع: اسلام و مسئله همجنسگرایی، آرش نراقی

دانلود فایل کامل از وب‌سایت آقای نراقی

#مرکز_مشاوره_رنگین_کمانی را در دیگر شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید.

پیامک در تلگرام

کانال تلگرام

اینستاگرام

فیس بوک

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)