خیزش انقلابی پیشروان جامعه

نگاهی به رویدادهای اخیر .
(مطالب مرتبط)

خیزش بزرگ اما نه قیام .
(یک پیروزی بزرگ در مقابل حاکمیت ارتجاعی ایران) .

برای قیام و سرنگونی و جابجایی یک حکومت ، لنین سه اصل را قرار میدهد :
_ مردم حکومت را نخواهند .۱
_ حکومت قادر به حاکمیت نباشد .۲
_ مردم جهت سرنگونی رژیم بپا خیزند .۳

در معادلۀ فوق دو اصل اول مهم است ولی کافی نیست .
بعد از حدود چهل سال از حاکمیت حکومت اسلامی در ایران و برای اولین بار در شهرهای مختلف صفی از جوانان رادیکال و قشر پیشرو جامعه با شعار سرنگونی حکومت پا به میدان گذاشت .
این واقعه هشدار بزرگی به حکومت سیاه بود . بعد از ۵ روز تلاش ، مردم به معنای وسیع و لازم به صحنه نیامدند . حکومت هم از لاک وحشت خود بیرون خزید و در مقابل این خیزش یک گام به عقب نهاد و اعتراضات مردم را قبول کرد و گامی هم به جلو که مقابله به مثل خواهد کرد و عده ای را هم دستگیر نمود .

توده های مردم یعنی نیروی اصلی قیام ، آنانی که حکومت را نمیخواهند در این واقعه نظاره گر صحنه بودند . یعنی پاسیف . سکوت روزهای اولیۀ حکومت و هشدار بعدی آن و سکوت مردم ، معنا دار بود و بیان این واقعیت هست که این معادله هنوز در این شرایط و این روز به معنای قیام و سرنگونی نیست . بلکه مرحلۀ اول جنبش است .
حرکت قشر پیشرو جامعه و این خیزش مهم و جدی در گام اول خود و بدون حضور مردم اگر چه تنها ماند اما یک پیروزی بزرگ در مقابل حاکمیت ارتجاعی بود . یک خیزش بزرگ بود اما نه قیام .

پیروز باد مبارزات حق طلبانۀ مردم ایران
مرگ بر رژیم سیاه اسلامی ایران
زنده باد سوسیالیسم

بهروز شادیمقدم
۱.۱.۲۰۱۸

http://hadait.blogfa.com/

حکومت سرکوبگر اسلامی در تنگنا قرار گرفته است

جنبش اعتراضی نسل جوان و پیشرو ایران دامنۀ وسیع تری پیدا کرد . درگیری و خشونت هم به آن اضافه شد . این نسل و مبارزه اش با نسل های قبلی و نسل اصلاح طلبان متفاوت است و اصلاح طلبی را نمیشناسد . شعارش مرگ بر دیکتاتوری و سرنگونی حکومت اسلامی است .

حکومت در بن بست سختی قرار گرفته است . ادامۀ این اعتراضات و گسترش آن جنبش آزادیخواهی را تقویت خواهد کرد و معادلۀ سیاسی و توازن قوا را در ایران را به نفع مردم و در موضع ضعف قرار گرفتن حاکمیت تغییر خواهد داد . یعنی موقعیتی مناسب . ناتوانی حکومت درقبال جنبش .

با ادامۀ این حرکت های اعتراضی یا سرکوب یا کوتاه آمدن در مقابل این اعتراضات تنها راه انتخاب رژیم است .

کوتاه آمدن ، جنبش مردمی و گسترده را به میدان خواهد آورد و سرکوب هم همینطور . حکومت سرکوبگر اسلامی در تنگنا قرار گرفته است .

درگیری و شدت عمل و گسترش و خشونت حرکت های اعتراضی اخیر گامی دیگر و عملی فراتر بود از این مبارزه .

دشمن را گام به گام باید به عقب برد . تا آنجا که دیگر قادر به حاکمیت نباشد .

هر چه گسترده تر باد مبارزات حق طلبانۀ مردم ایران .
سرنگون باد رژیم سیاه اسلامی ایران .
زنده باد سوسیالیسم .

بهروز شادیمقدم
۲.۱.۲۰۱۸

http://hadait.blogfa.com/

رشد جنبش آزادیخواهی و شکست اصلاح طلبان در مبارزات اخیر .

بپا خاستن قشر پیشرو و رادیکال جامعه و براه افتادن امواج انقلابی اخیر با شعار مرگ بر دیکتاتوری و حکومت آخوندی لرزه بر اندام حکومت سیاه اسلامی انداخت و بعد از حدود چهل سال برای اولین بار و به طور جدی سرنگونی رژیم را در جامعۀ ایران و در صحنۀ سیاسی در دستور کار گذاشت .

در این حرکت ها از اصلاح طلبان و لیبرالیسم موجود در جامعه خبری نبود . خواست و شعار تظاهر کنندگان سرنگونی و تغییر نظام بود .

حکومتیان در اثر شوک وارده بر آنان و در این واقعه چند روزی به حال اغماء رفتند . اصلاح طلبان موجود در جامعه هم که تا کنون میدان دار مبارزه بودند وحشت زده به سوراخ هایشان خزیدند و سران اصلاح طلب درون رژیم پشت حاکمیت قرار گرفتند و این رویداد ها را محکوم کردند و سپر بلای دشمن شدند .

مبارزۀ رادیکال و سازش ناپذیر کنونی اصلاح طلبان و لیبرالیسم آنان را از صحنه و گردونۀ سیاسی این دوره پرتاب کرد و بدامن رژیم انداخت . لیبرالیسم یعنی اصلاح طلبی بزرگترین خطری است که مبارزات و حرکات رادیکال و پیشرو را تهدید میکند . اصلاح طلبان که هم مدافع حکومت اند و هم نقش حامی مردم را داشتند ، مبارزات اخیر و جنبۀ رادیکال آن راه را بر آنان بست و اصلاح طلبی را در جای واقعی خود گذاشت . در کنار ارتجاع و حاکمیت.

حرکت پیشرو و خلاف جریان ریشه در صف بندی جدید مبارزاتی و انشقاق طبقاتی دارد .
پراکندگی و عدم سازماندهی ونبودن رهبری و جای خالی طرح شعارهای سیاسی در جایی گزینی رژیم از نقاط ضعف این خیزش بزرگ بود . نقطه قوت اصلی این اعتراضات طرح شعار مرگ بر دیکتاتوری حکومت و سرنگونی آن بود و شعار نترسید نترسید این صف انقلابی و سرنگونی طلب خطاب به مردم ستمدیده که هنوز بالفعل و در عمل به این صف ملحق نشده اند ، شعاری اصلی و ضروری در مبارزۀ طبقاتی کنونی یعنی براه انداختن جنبش سراسری جهت سرنگونی این رژیم سیاه .
گسترده ترباد مبارزات حق طلبانۀ مردم ایران

بهروز شادیمقدم
۴.۱.۲۰۱۸

http://hadait.blogfa.com/

در این مرحله ،جنبش آزادیخواهی و سرنگون طلبی فرصت و موقعیت مناسبی را از دست داد .

“مارکس درس های تمام انقلاب ها را در زمینۀ قیام مسلحانه در این سخنان دانتون ، بزرگ ترین استاد تاکتیک انقلاب در تاریخ تلخیص کرده است .” اندرز شخص غایب – لنین “تهور، تهور و باز هم تهور”

سد ارتجاعی حاکمیت سیاه اسلامی بر ایران با سیلاب های ناگهانی و خروشان مبارزات اخیر ترک برداشت و حکومت را وحشت زده و دست پاچه و در مانده کرد . مبارزه و تلاش آوانکاردهای انقلاب و این صف پیشرو در اولین حرکت خود بی نتیجه ماند . توده های ستمدیده که جان به لبشان رسیده و خواهان سرنگونی رژیم اند به ندای ملحق شدنشان به مبارزین در صحنه جواب ندادند . صف پیشرو بدون حضور این مردم تنها ماند . عدم شرکت توده ها به دشمن نیرو و انرژی بخشید . سرکوب حرکت های اعتراضی آغاز کرد . در این مرحله ، جنبش آزادیخواهی و سرنگون طلبی فرصت و موقعیت مناسبی را از دست داد .

در صورت توده ای شدن این تظاهرات و حرکات اعتراضی حکومت بنا به موقعیت ضعیفی که داشت و به آن تحمیل شده بود ، نمیتوانست و قادر نبود به سرکوب توده ها متوصل شود . چون سرکوب چنین صفی یعنی خود را به کام مرگ بردن .

در ابتدای این حرکات انقلابی معترضین با تکرار شعار ” نترسید نترسید ، ما همه با هم هستیم .” مردم را دعوت به صف خود میکردند . با عدم ملحق شدن توده های مردم به آنان شعاری در نکوهش و سرزنش آنان سر دادند و آنها را “بی غیرت ها” خواندند .

شجاعت و تهور در مبارزه و مراحل آن جایگاهی خاص و گاه تعیین کننده ای دارد . تهور در مبارزۀ طبقاتی اکتسابی نیست . خصلتی طبقاتی است .

در جا به جایی قدرت در قیام ۵۷ ، در اقشار میانی جامعه ایران تجزیه رخ داد و لایه هایی از این قشر در حاکمیت و منافع آن سهیم شدند . بخشی از شرکت کنندگان در مراسم تظاهرات به طرفداری از حکومت اینها هستند و قسمت اعظم این اقشار در موقعیتی روز به روز ضعیف تر قرار گرفت . در کنار طبقۀ کارگر و دهقانان ، دیگر محرومان و ستمدیدگان جامعه را این اقشار میانی تشکیل میدهند .

به میدان آوردن و آمدن این اقشار در مبارزه با نظام حاکم کار اراده گرایانه و ساده ای نیست . ترس و وحشت و تزلزل و احتیاط آنها در مقابل دشمن سرکوبگر بیشتر از منفعت های آنان است . فقط طبقه ای پیشرو که منافع آنان را تصویر کند و در پیشاپیش مبارزه قرار داشته باشد و یا یک جریان سیاسی قدرتمند قادر خواهد بود این اقشار را با خود همراه کند و آنان را به میدان مبارزه بکشاند . این مسئله در تاریخ بارها اتفاق افتاده است . چه به صورت مثبت و چه در حالت منفی آن .

در جریان انقلاب اکتبر در روسیه و مبارزات طبقۀ کارگر به اتکای حزب بلشویک این امر صورت گرفت و در قیام ۵۷ هم ارتجاع پان اسلامیستی توانست این اقشار را به نفع خود به میدان آورد .
در کشاکش مبارزۀ طبقاتی آینده این امر را طبقۀ کارگر به عهده خواهد داشت .
آزادی و رهایی محرومان و ستمدیدگان و طبقات و اقشار زجر کشیدۀ جامعه تنها در گرو به میدان آمدن طبقۀ کارگر و حزبی پیشرو او و با بر پایی حکومت کارگری ممکن خواهد بود .
بهروز شادیمقدم
۷.۱.۲۰۱۸

http://hadait.blogfa.com/

مطالب مرتب
رشد جنبش آزادیخواهی و شکست اصلاح طلبان در مبارزات اخیر
حکومت سرکوبگر اسلامی در تنگنا قرار گرفته است
خیزش بزرگ اما نه قیام
اکتبر ۱۹۱۷
اکتبر ۱۹۱۷
hadait.blogfa.com

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)