درباره ی دردسر ترانه ی شاهین نجفی و محسن نامجو:

 

می خواهم خیلی کوتاه توضیح دهم که چرا از نظر من فمینیست ها نباید به آهنگ جدید شاهین نجفی واکنش نشان دهند.

اول اینکه نقش یک فمینیست نقش «مبصر» نیست.
ما هنوز در جهانی زندگی می کنیم که ساختاری مردسالار دارد. فمینیسم تلاشیست برای بر هم زدن نظم ناعادلانه ی موجود و طرح ریختن نظمی تازه که در آن هردو جنس شرایط زندگی بهتری داشته باشند. فمینیسم بعد از افشای نظم موجود که دو قرنیست بدان مشغول است بیشتر حرکتیست ایجابی برای خلق؛ خلق جهانی جدید، زنانی جدید و مردانی جدید. خلق زنی که در فرهنگ مردسالار به حاشیه رانده یا نیست و نابود شده یا هرگز نبوده است.
اما از اینجا و آنجا گهگاه آنچه می شنویم به جای دگرگونی و خلق تنها غرولندهای کسانیست که سپری بر دست گرفته اند به نام فمینیسم و پی غلط دیکته و انشا و گفتار و کردار کسانی دیگر می گردند غافل از اینکه ما متاسفانه در جهانی مردسالار می زییم و قرار نیست روزانه از مردسالاری این یا آن شگفت زده شویم، دیگر اینکه افشای نظم مردسالار را نباید با غلط گیری های روزمره و چوب بکن نکن بر سر ملت کوفتن اشتباه گرفت.

نکته ی دوم مربوط به نقد اثر هنریست. ما نمی توانیم در نقد یک اثر هنری به مولف اثر خرده بگیریم که چرا این واژه یا آن واژه را به کار بردی یا چرا به این گروه یا آن گروه توهین کردی. این نوع نگاه نقدی درون ماندگار اثر نیست بلکه بیشتر واکنشی ایدئولوژیک است. نقد اثر هنری باید نه خطاب به مولف آن بلکه خوانش آن اثر به عنوان متنی از بستر جامعه باشد.

نکته ی سوم اینکه به نظر من این ترانه ضد زن نیست.

و نکته ی آخر اینکه ترانه ی شاهین نجفی و محسن نامجو آنقدر ارزش هنری ندارد که بخواهیم سر خود را با آن درد بیاوریم.

 

 

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)

این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com