همزیستی با ابتذال

Shabah

تحلیلی واقعی از بده بستان قدرت و نقش مردم در این فرایند موجودی را به تصویر در میآورد که مصایب و رنجهایش به وعدهٔ عدالت چون کالایی در حجره کسب و کار این یا آن جناح هر روز به نرخی مبادله میشود .و مشت برافروخته اش از خشم عدالت نایافته، مطاعی میشود درمعامله ای به قصد سود و پایداری عامل قدرت.
ماحصل :
موجودی است به کری و کوری سوق داده شده که رذالت را تاب آورده و زیبایی را دیگر ارج نمینهد. موجودی که زندگی و حیات انسانی را در خودبه تاخیر می انداز.
ْحصرْ گاه شمارتاریخی خلق این موجود در دههٔ اخیر بوده است .گاه شماری که فرجامش دیگرماحصل کنش وتلاش انسان برای بدست گرفت امور بدست خویش و به قصد بیرون شدن ازچرخهٔ معیوب باز تولید فلاکت نیست. بلکه وعدهٔ آن وعدهٔ جایگزینی ,فلاکت بارتر است.
وعدهٔ ترسناک وضعیتی است که بدون حضورعدالت و بدون حضور انسان به عنوان عاملی برای تغییرتحقق خواهد یافت.
عدالت اینبارنه از برای خیر بلکه از برای شر محقق میگردد.برای در امان ماندن ازرقییبی که انحصارقدرت شرورترین و بیمارترین افراد جامعه در دست اوست .
این نقطه همان موقعیت ترسناکی است که “شرارت ویا ویرانی “را به مثابه ی دو رویهٔ انتخاب در پیش رو قرار میدهد.و آن را به مثابه امری طبیعی و همگانی ومنطبق با حیات اکثریت اجتماع، عرضه میکند. ماحصل آن استحاله ی مردم به تماشاگران و بازیگرانی است که بدون ذره ای حس گناه یا عذاب وجود تحقق “شر متراکم” را ممکن میسازند.
ماحصل موجودی کر و کور و بیحس از همزیستی با ابتذال است.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)