درگذشت باورناکردنی نازنین دیهیمی: دلیل دیگری بر تراژیک بودن جهان

نازنین دیهیمی متولد ۱۳۶۷، در ۲۱ آبان ۱۳۹۶ درگذشت.او فرزند نازنین خشایار دیهیمی بود. مترجم و روزنامه نگاری توانا، که امید آینده بود. نازنین در ۲۵ بهمن ۱۳۹۰ به اتهام اخلال در نظم عمومی و اقدام علیه امنیت ملی به ۴ ماه حبس تعزیری و چهار ماه حبس تعلیقی بازداشت شد و به مدت دو ماه در زندان اوین در بازداشت موقت بود. او در ۱۰ آبان ۱۳۹۱ به همراه ۸ زندانی دیگر در اعتراض به یورش گارد ویژه در زندان اوین اعتصاب غذا کرد و پس از تنظیم شکایت از مأموران زندان، و با تعهد مسئولان حفاظت و بازرسی زندان اوین مبنی بر برخورد با مأموران خاطی و عدم تکرار در آینده به اعتصاب غذای خود پایان داد. در ۲۵ دی ۱۳۹۱ با پایان دوره محکومیتش از زندان اوین آزاد شد.نازنین عزیز یادگارهای فکری بسیار گرانسنگی از خود به جای گذاشته است.

خشایار دیهیمی را همه به عنوان یک متفکر برجسته و مترجم توانا می شناسند که در انتقال فرهنگ مدرن به ایران نقش مهمی داشته است. اما او در عین حال، یکی از زندانیان سیاسی دهه شصت بود و تا پای مرگ هم پیش رفت. خشایار دیهیمی عزیز، همیشه از حقوق بشر و حقوق مدنی همه شهروندان دفاع کرده است. او دوستی بسیار عزیز و نازنین است. نازنین عزیز تنها فرزند او بود.

چرا حافظ گفته است: “دور فلکی یکسره بر منهج عدل است”؟ این عدالت کجاست؟ بعد هم می گوید “خوش باش که ظالم نبرد راه به مقصود”. در این جهان تراژیک فاقد عدالت، ظالمان خوش می گذرانند و مظلومان “خون دل” خورده و جان می سپارند. نازنین عزیز در این سن می رود و همه را داغدار می سازد، اما ظالمان ۹۰ ساله می گویند حتی یک بیماری ندارند.

خشایار عزیز، همه دوستان و مشتاقانت را در این اندوه عظیم شریک بدان. یاد نازنین گرامی باد که واقعاً نازنینی بود که همیشه در قلب ما جای خواهد داشت. تسلیت.