نتیجه همه پرسی کردستان عراق، نقش ناتو و آمریکا در آینده آن، نقش سمبولیک آن و وحشت حکومت جمهوری اسلامی

این امر مهمی نیست که کشورهای ناتو امروز موافق همه پرسی در کردستان عراق  بلای حکومت تروریست جمهوری اسلامی زده نیستند.

‍‍مهم اینست که آنها از کردهای عراق در مقابل هر تهدید نظامی از طرف ترکیه، حکومت عراق، و حکومت جمهوری اسلامی و دست نشاندگان تروریستش باشدت مقابله کنند. امریکا هم در میانجیگریش از خواسته به حق و منطقی کردهای عراق که کوتاه کردن دست حکومت جمهوری اسلامی از عراق است پشتیبانی نماید. همه پرسی کردستان عراق سمبولیک برای ایرانیان هم بود که عدم رضایت آنها از حکومت جمهوری اسلامی را به نمایش گذاشت. عراق و عراقی هم چون ایران و ایرانی گرفتار حکومت جمهوری اسلامی شده اند. علت اینکه کردهای عراق میخواهند جدا شوند نفوذ مخرب حکومت جمهوری اسلامی در عراق است. نفوذی که داعش، طالبان، القاعده، بوکوحرام، و دیگر تروریست های اسلامی کوچک و بزرگ را نسیب دنیا کرده، والی برای کردها عراقی هیچ گونه دلیلی برای جدا شدن از عراق در این برهه زمانی نمیبود. کرد اصلیتش ایرانیست و ۹۳٪ ازآنها خواهان جدا شدن از عراق به دلیل رخنه حکومت جمهوری اسلامی در آنجاست این یعنی حداقل ۹۳٪ ملت ایران که مستقیم و نه مانند کردهای عراق غیر مستقیم مورد تهدید و ستم حکومت جمهوری اسلامی هستند این حکومت را نمیخواهند. این دلیل وحشت حکومتیون جمهوری اسلامی از نتیجه این همه پرسیست.

نقش سمبولیک آن و وحشت حکومت جمهوری اسلامی

همه‌پرسی حتی برای تعیین نوع حکومت آینده خواستی نیست که حکومت جمهوری اسلامی بتواند بطور منطقی با آن مخالفت کند. دلیل آنهم استفاده رفراندوم‌خواهان، از منطق ساده‌ای‌است، که خمینی بنیان‌گذار جمهوری اسلامی خود به‌درستی بر اساسش رفراندوم جمهوری اسلامی را موجه جلوه داد. خمینی گفت: حکومت پادشاهی را پدران ما برای ما انتخاب کردند و ما امروز چیز دیگری می‌خواهیم. ما رفراندوم خواهان هم همین را می‌گوئیم، با این تفاوت که بسیاری از آن پدران امروز زنده هم هستند و خود خواهان این رفراندوم. من نمی‌گویم حکومت جمهوری اسلامی، آماده رفتن زیر باراین رفراندوم است. بلکه می‌گویم حکومت جمهوری اسلامی برای رسیدن باین نتیجه در صورت استیصال دلیل شرعی دارد

شاید اگر به‌هر دلیلی، حکومتی کنونی جمهوری اسلامی بفرض محال، به‌سمت دموکراسی برود که لازمه آن در کل جدا کردن دین از حکومت و اجرای اصول اعلامیه حقوق بشر در قانون اساسیش میباشند، اکثریت ملت ضرورتی به‌ همه‌پرسی در مورد نوع حکومت آینده نبینند. در اینصورت وجود واژه اسلامی در برابر حکومتی که قرار است از هرگونه مذهب و عقیده مبرا باشد، بی مورد است و شاید مردم ایران دلیلی بر بودنش نبینند. البته اگر طرفداران نظام پادشاهی و هر نظامی دیگری بجز جمهوری، مخالف این امر هستند، بر اساس قانون اساسی تصیح شده جدید که مسلماً در این مورد اجازه را بر اساس شرایطی مهیا کرده، می‌توانند بآن بپردازند. به‌هر حال منطق خمینی در مورد حکومت‌های کنونی و انتخاب پدران، تا ابد صادق است و من حتی پیشنهاد می‌کنم در قانون اساسی آینده ایران به‌نوعی از آن به‌عنوان اصل اول و حق ابدی مردم ایران استفاده شود.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)