انقطاع از عالم مادّی

انقطاع از عالم مادّی (۱)

نوشتۀ مایکل کِرتوتی ‌(Michael Curtotti) (۲)

۲۹ ژوئن ۲۰۱۷
ترجمۀ مهرداد جعفری

حضرت بهاءُالله از پیروان خویش می خواهند که حیاتی روحانی داشته باشند ولی منظور از روحانی آن نیست که مانند مُرتاضان در اِنزوا زندگی کنند. همان طوری که در مقاله ای قبلاً اشاره گردید http://noghtenazar.org/node/1594 حضرت بهاءُالله نمی فرمایند دنیای مادی ذاتاً چیزِ نامطلوبی است. مجموعه ای است از بسیاری نکات که تدریجاً باید حیاتِ روحانی ما در آن رشد نماید و حقیقتِ مادّیات هم از عَوالِمِ روحانی با بشر سخن می گوید. ولی هدف بشر در این دنیا نباید حیاتی مادّی باشد. این عالَم یکی از عَوالِمِ سفرِ ماست.

«اَیْنَ الَّذینَ کانُوا قَبلَکُم وَ تَطوفُ فیٖ حَولِهِم ذَواتُ الجَمالِ… سَوفَ یَأتیٖ دُونَکُم وَ یَتَصَرَّفُ فیٖ اَموالِکُم وَ یَسْکُنُ فیٖ بُیوتِکُمْ» ۳ [مضمون به فارسی: کجایند آنانی که قبل از شما بودند و زیبارویان پیرامونِ ایشان می گشتند… بزودی غیرِ شما خواهد آمد و اموالتان را تصرّف خواهد کرد و در خانه هایتان ساکن خواهد شد.]

گرچه نه کاملاً ولی بشر حقیقت اشیاء را از طریق احساسات خویش دریافته و در بسیاری از موارد این احساسات حقائق را آن طور که باید و شاید منتقل نمی نماید.

«دنیا نمایشی است بی حقیقت، و نیستی است به صورتِ هستی آراسته، دل به او مبندید و از پروردگار خود مگسلید و مباشید از غفلتکنندگان. براستی می گویم که مَثَلِ دنیا مِثلِ سَرابی است که به صورت آب نُماید و صاحبانِ عَطش در طلبش جهدِ بلیغ نمایند و چون به او رسند بی بهره و بی نصیب مانند.» ۴

علی رغم این امر، حضرت بهاءُالله مایل نیستند پیروانشان ترکِ دنیا نموده بلکه برعکس باید سعی نمود برای نوع بشر مفید واقع شد. ۵

«یَنْبَغیٖ لِلاِنسانِ اَنْ یَظهَرَ مِنهُ مٰا یَنْتَفِعُ بِهِ العِبادُ» ۶ [مضمون به فارسی: شایستۀ انسان است که از او چیزی ظاهر شود که بندگان از آن نفع می برند.]

«امروز انسان کسى است که به خدمتِ جمیعِ مَنْ عَلَى الاَرضْ [اهلِ زمین] قیام نماید.» ۷

علاوه بر آن آرزوی حضرتشان آن چنین نیست که نوع بشر از عالمِ مادّی بهره ای نگیرند.

«اِنَّ الّذیٖ لَنْ یَمْنَعَهُ شَیْءٌ عَنِ اللهِ لابَأسَ عَلَیهِ لَوْ یُزَیِّنُ نَفْسَهُ بِحُلَلِ الأرضِ وَ زینَتِها وَ مٰا خُلِقَ فیهٰا لِأنَّ اللهَ خَلَقَ کُلَّ مٰا فِی السَّمواتِ وَ الأرضِ لِعِبادِهِ المُوَحِّدینَ کُلوا یا قَومُ مٰا اَحَلَّ اللهُ عَلَیکُم وَ لا تَحْرِمُوا اَنفُسَکُم عَنْ بَدایِعِ نَعْمائِهٖ ثُمَّ اشْکُرُوهُ وَ کُونُوا مِنَ الشّاکِرینَ» ۸ [مضمون به فارسی: بدرستی کسی که چیزی او را از خدا بازنمی دارد، اشکالی ندارد اگر خودش را به لباس های نیکو و زینت هایِ زمین و آنچه در زمین خلق شده آرایش بخشد چه که خداوند کلّ آنچه را که در آسمان ها و زمین است برای بندگانِ مُوحّدَش آفرید. ای قوم بخورید آنچه را که خدا برای شما حلال کرده و خودتان را از نعمت های بدیع و تازه اش محروم نکنید سپس او را شکر کنید و از شاکرین باشید.]

ولی تمامی علائم شاهد آن است که بشر توجّهِ خویش را به این عالم مادّی معطوف می سازد که نتیجۀ آن صدمه و درد است که نصیب خودش می گردد.

«لا تَفْرَحُوا بِمٰا اُوتیٖتُمْ مِنْ زینَهِ الأرضِ وَ لا تَعْتَمِدُوا عَلَیْهٰا… کَذلِکَ نَنْصَحُکُمْ بِالعَدلِ وَ نُذَکِّرُکُمْ بِالحَقِّ لَعَلَّ تَکُونُنَّ مِنَ المُتَذَکِّرینَ وَ لا تَحمِلُوا عَلَی النّاسِ ما لا تَحمِلُوهُ عَلیٰ اَنْفُسِکُم وَ لَنْ تَرْضَوا لِأحَدٍ ما لا تَرْضَوْنَهُ لَکُمْ وَ هذا خَیرُ النُّصْحِ لَوْ اَنتُم مِنَ السّامِعینَ.» ۹ [مضمون به فارسی: شاد مشوید به آنچه که از زینتِ زمین به شما داده شده و بر آن اعتماد نکنید… اینچنین شما را بعدل نصیحت می کنیم و براستی یادآوری می کنیم شاید از پندگیرندگان باشید. و آنچه را که بر خودتان تحمیل نمی کنید بر مردم تحمیل نکنید و هرگز برای احدی نپسندید آنچه را که آن را برای خود نمی پسندید. و این بهترین نصیحت است. اگر از شنوندگان باشید.]

حضرت بهاءُالله همچنین توجّه ما را به این اصل متوجّه می سازند که از روز اوّلِ تولّدمان ما سفرِ خود را از این دنیا شروع می کنیم.

«اِنْ کُنْتُمْ تُریدُونَ الدُّنیا وَ زُخْرُفَها یَنْبَغیٖ لَکُمْ بِأنْ تَطلُبُوها فِی الاَیّامِ الّتیٖ کُنتُم فیٖ بُطونِ اُمَّهاتِکُم لِأنَّ فیٖ تِلکَ الأیّامِ فیٖ کُلِّ آنٍ تَقَرَّبْتُمْ اِلَی الّدُّنیا وَ تَبَعَّدْتُمْ عَنْها اِنْ کُنْتُم مِنَ العاقِلینَ فَلَمّا وُلِدْتُمْ وَ بَلَغَ اَشُدَّکُمْ اِذاً تًبًعَّدْتُمْ عَنِ الدُّنیا وَ تَقَرَّبْتُمْ اِلَی التُّرابِ فَکَیْفَ تَحْرِصُونَ فیٖ جَمعِ الزَّخارِفِ عَلیٰ اَنْفُسِکُمْ بَعدَ الّذیٖ فاتَ الوَقتُ عَنْکُمْ وَ مَضَتِ الفُرصَهُ» ۱۰ [مضمون به فارسی: اگر دنیا و زینت آن را می خواستید بر شما لازم بود آن را در ایّامی که در شکم های مادرانتان بودید می طلبیدید. چه که در آن ایّام [درون شکم مادران] هر لحظه به دنیا نزدیک شدید و از آن [ایّامی که در شکم های مادرانتان بودید] دور شدید، اگر از عاقلان بودید. پس زمانی که به دنیا آمدید و بالغ شدید در این صورت از دنیا دور شدید و به خاک نزدیک شدید. پس چگونه است که در جمع زینت و زیور برای خودتان حرص می زنید و طمع می کنید بعد از این که مَجالِ شما تمام شد و فرصت گذشت.]

در جوهر و اصلِ مفهومِ انقطاع یک آگاهی نسبت به عالَمِ روحانی وجود دارد که ما را به سوی خویش می خواند.

«چشمی بَربَند و چشمی بَرگشا، بَربَند یعنی از عالَم و عالَمیان، بَرگشا یعنی به جَمالِ قُدسِ جانان.»۱۱

«به جمالِ فانی از جمالِ باقی مگذرید و به خاکدانِ تُرابی دل مبندید.» ۱۲

مناجاتِ زیر پژواکِ چنین ندائی است.

«قَلْباً طاهِراً فَاخْلُقْ فِیَّ یا إِلهیٖ، سِرّاً ساکِناً جَدِّدْ فِیَّ یا مُنائیٖ، وَ بِرُوحِ القُوَّهِ ثَبِّتْنیٖ عَلیٰ أَمْرِکَ یا مَحْبُوبیٖ، وَ بِنُورِ العَظَمَهِ فَأَشْهِدْنیٖ عَلیٰ صِراطِکَ یا رَجائِی، وَ بِسُلْطَانِ الرَّفْعَهِ إِلیٰ سَمآءِ قُدْسِکَ عَرِّجْنیٖ یا أَوَّلیٖ، وَ بِأَرْیاحِ الصَّمَدِیَّهِ فَأَبْهِجْنیٖ یا آخِریٖ، وَ بِنَغَماتِ الأَزَلِیَّهِ فَاسْتَرِحْنِی یا مُونِسیٖ، وَ بِغَنآءِ طَلْعَتِکَ القَدِیمَهِ نَجِّنیٖ عَنْ دُونِکَ یا سَیِّدیٖ، وَ بِظُهُورِ کَیْنُونَتِکَ الدَّائِمَهِ بَشِّرْنیٖ یا ظاهِرُ فَوقَ ظاهِریٖ وَ الباطِنُ دُونَ باطِنیٖ.» ۱۳ [مضمون به فارسی: قلب پاکی در من بیافرین ای خدای من، سرّی [ضمیر و وجدانی] آسوده و آرام در من تجدید کن ای امیدِ من، و به روحِ قوّت مرا بر اَمرت پایدار کن ای محبوبِ من، و به نورِ عظمت مرا بر صراط و راه خود حاضر و آشکار کن ای آرزوی من، و به قدرتِ رفعت و بزرگی ات مرا به سویِ آسمانِ قدست بالا بَر ای آغاز [و منشاءِ وجودِ] من، و به نسائمِ جاودانگی مرا شاد کن ای آخِرِ من، و به نغمه های ازلی مرا آرامش بخش ای همدم و مونسِ من، و به بی نیازیِ طلعتِ قدیمت مرا از غیرِ خودت رهایی ده ای سرور و آقای من، و به ظهورِ ذات و حقیقتِ جاودانی ات مرا مژده ده ای آشکارترینِ آشکارها و پنهان ترینِ پنهاه ها.]

پاورقی ها:
توجّه: برای «محفوظ بودن حقّ چاپ» به اصل مقاله به انگلیسی مراجعه فرمائید.
(۱). این مقالۀ شمارۀ ۸۴ نویسنده می باشد.
(۲).مایکل کِرتوتی به مناسبت جشن دویستمین سالگرد تولّد مبارک حضرت بهاءالله که در ۲۱\۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ برگزار می گردد تعهّد شخصی نموده که تا آن روز ۲۰۰ مقاله در مَواضیع مختلفۀ دیانت بهائی بنویسد. برای اصل این مقاله ها به: http://beyondforeignness.org/ مراجعه فرمائید.
(۳). منتخباتی از آثار حضرت بهاءُالله، شمارۀ ۱۲۳.
(۴).ایضاً، شمارۀ ۱۵۳.
(۵). مجموعه الواح نازله بعد از کتاب اَقدس، لوحِ مقصود.
(۶). ندایِ رَبُّ الجُنود، صفحۀ ۱۹.
(۷).مجموعه الواح نازله بعد از کتاب اَقدس، لوحِ مقصود، صفحۀ ۱۰۱.
(۸). منتخباتی از آثار حضرت بهاءُالله، شمارۀ ۱۲۸.
(۹).منتخباتی از آثار حضرت بهاءُالله، شمارۀ ۶۶؛ ندای ربُّ الجُنود، صفحۀ ۵۷.
(۱۰).ایضاً.
(۱۱). کلماتِ مکنونۀ فارسی، شمارۀ ۱۲.
(۱۲). ایضاً، شمارۀ ۱۴.
(۱۳). مجموعه مناجات و ادعیه از آثار حضرت بهاءُالله، شمارۀ ۱۵۵. اَدعیۀ حضرتِ محبوب، ص ۵۷. (ترجمۀ فارسی در فوق با استفاده از ترجمۀ انگلیسی حضرت شوقی ربّانی ولیِّ امرِ بهائی انجام شده است.)

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)