پاسخ شش رنگ به کاربران در خصوص کمپین به سبک چهارشنبه‌های سفید

در هفته گذشته بحث و تبادل نظری در اینستاگرام حول کمپین کردن برای همجنسگرایان شکل گرفت. بحث با سوال زیر آغاز شد:
«چرا ما همجنسگرایان کمیپن‌های آشکاری نداریم؟! چرا همواره در خبرهای داخلی محو هستیم؟! آیا نمی‌توانیم کمپینی مشابه چهارشنبه‌های سفید داشته باشیم؟! …»

کاربران ذیل این پست به خوبی به ارزیابی وضعیت فعلی، مقایسه شیوه‌های ممکن، و بررسی خطرات پرداختند. گفت‌وگویی که شکل گرفت ما را بر آن داشت به این انگیزه و علاقه برای فعالیت پاسخ دهیم.

در ابتدا یکی از کاربران «شنبه‌های رنگین‌کمانی» را پیشنهاد داد و گفت در مرحله اول تشکیل یک کمپین [مهم] است و اینکه سایرین بدانند این محدودیت‌هاست که ما را «اقلیت» کرده است. شخص دیگری با ابراز نارضایتی از وضع فرهنگی موجود و «استفاده ابزاری» برخی چهره‌ها از همجنسگرایان، گفت علت این است که رهبر نداریم.
کاربر دیگری به درستی با اشاره به سابقه برخورد قهری سیستم قضایی ایران با حرکات جمعی نه الزاما سیاسی، به اهمیت حفظ امنیت جامعه داخل ایران و مسئولیت سازمان‌ها در لحاظ کردن ریسک فعالیت‌هایی که به آن دعوت می‌کنند اشاره کرد.
نویسنده پست در پاسخ به نگرانی‌های امنیتی گفت که حرکات جمعی هیچ‌وقت باعث دردسر نمی‌شود. اما سایرین در ادامه با توجه به مجازات اعدام برای همجنسگرایان و حکومت مذهبی در ایران، چاره کار را به جای آشکارسازی، در «فرهنگ‌سازی تدریجی» از خانواده و پذیرا کردن جامعه در دراز مدت دانستند.

پیش از هر چیز، برای اعتماد به شبکه‌های اجتماعی بایستی حداقل هایی را ایجاد کرد. چهره های شناخته شده و علنی باید بتوانند باعث جلب اعتماد در فضای مجازی لااقل به لحاظ امنیتی شوند. شبکه هایی که توسط فعالین در داخل ایران شکل می‌گیرند و از چنین امکانی برای معرفی خود محرومند، نمی بایستی خواهان اطلاعات از اعضای کانال و یا گروه فیسبوکی شده و یا با ایجاد بحث‌هایی که باعث شناسایی افراد و ایجاد خطر برای آنان می‌شود به شناسایی فعالین کمک کنند. در این رابطه ما زیاد نوشته‌ایم و باز هم در مورد امنیت در فضای مجازی خواهیم نوشت.

این پیشنهادها برای راه انداختن کمپین‌هایی شبیه به چهارشنبه‌های سفید برای همجنسگرایان و توزیع گل سرخ با دستبند رنگین‌کمانی، نشان از روحیه و انگیزه بالای اعضای این جامعه و تلاشگران این حوزه دارد. اگر قرار باشد کمپین‌ها و حرکت‌های جمعی ستونی بسازد که بر پایه آن تغییرات دلخواه را بنا کنیم،‌ سنگ بنای این ستون اعضای این جامعه خواهند بود. تنها با گرد هم آمدن اعضای جامعه و هم‌اندیشی است که می‌توان ایجاد ارتباط و اتحاد کرد و گام‌های بعدی را برداشت. با این وجود پیشنهادهای ارائه شده نشان بی‌تجربگی در امر پیشبرد کمپین موفق و عمومی است. برنامه‌ریزی و پیاده‌سازی حرکات جمعی موفق نیازمند شناخت، دانش و تجربه است. در حال حاضر نیز کمپین‌هایی وجود دارند که به این قشر اجتماعی آشکاری ببخشند و در راستای فرهنگسازی تلاش کنند. کمپین «آری به تغییر» یکی از آن‌هاست که موفق شد با ایجاد موجی پیشرونده بسیاری را از درون و بیرون جامعه همجنسگرایان همراه خود سازد.

تحولات نه با شعار بلکه با چشم‌انداز مشخص از تغییری که می‌خواهیم آغاز می‌شوند. نیک می‌دانیم قدرت جامعه اقلیتی همجنسگرایان به تعداد اعضای آن نیست بلکه به اتحاد آن‌ها برای رسیدن به این چشم‌انداز است. با بیان آنچه رفت، شش رنگ از حرکاتی که در حال حاضر باعث ایجاد خطر امنیتی نشود حداکثر دفاع و پشتیبانی را می‌کند.

لینک به پست اینستاگرام: https://goo.gl/qjDmrk
#شش‌رنگ در شبکه‌های اجتماعی:
🏳️‍🌈 t.me/Iran6Rang
🏳️‍🌈 facebook.com/6rang.Iran
🏳️‍🌈 instagram.com/6rangiran
🏳️‍🌈 youtube.com/user/6rangIran
🏳️‍🌈 tribunezamaneh.com/archives/author/6rang-org‍
#شش_رنگ #همجنسگرایان #اقلیت_جنسی #ایران #کمپین#آری_به_تغییر

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)