مقام پدری
با نزدیک شدن در آستانه‌ی روز پدر که مصادف با اول ماه سپتامبر است، همیشه انبوهی از ایمیل‌ها و تبلیغات از طرف روابط عمومی شرکت‌های جراحی پلاستیک و ترمیمی به روزنامه فایننشال می‌آیند. آن‌ها می‌خواهند داستان‌هایی درباره هدایایی که عمدتاً مردان را هدف قرار می‌دهند، منتشر کنند. این تحایفی است که مشمول لباس، ابزار، ساعت و مشروبات الکلی می‌شوند، امسال هم تعداد شگفت‌انگیزی از محصولات زیبایی به این موارد اضافه شده است. این احتمالاً بازتابی است بر تعداد مردانی که اکنون در مقام پدری هستند.
چرا این گونه است؟
ازاینکه مردان، به ویژه آن‌هایی که زیر سن چهل سال هستند، می‌خواهند زیبا و زیباتر به نظر برسند، و این هم یک موضوع جدیدی نیست. اما به نظر می‌رسد که بخشی از این تمایلات به دلیل نیاز به رعایت استانداردهای جدید جذابیت مردانه به شمار می‌رود. اکثریت مردان به دنبال راه‌حل کوچکی برای ظاهر خود هستند که در این خصوص تلاش می‌کنند و دست به هر اقدامی می‌زنند. در همین‌حال؛ هفته گذشته در یک مقاله‌ی تحقیفی در روزنامه تلگراف لندن اشاره شد که مردان قرن بیست و یک نسبت به ظاهر خود آنقدر نامطمئن هستند که به طور فزاینده‌ای از بوتاکس استفاده می‌کنند. داستان‌های دیگری نیز در مورد افزایش و ظهور محصولات زیبایی برای مردانی نامطمئن از ظاهر خود گزارش می‌شوند و چرا این گونه است!!!
تاثیر برنامه‌های زوم، اینستگرام و لاف‌آیلند
مایکل دیکن، در روزنامه تلگراف می‌نویسد که «مقصران اصلی این پدیده برنامه‌های مانند زوم، اینستگرام و لاف‌آیلند است. اما بیماری همه‌گیری کرونا نیز نقش خودش را در این مورد ایفا کرده است که مردم از آن هم بی‌نصیب نمانده است». متخصصان و کارشناسان درمانی جلدی و زیبایی معتقد هستند که افزایش تقاضای مردان برای استفاده از عمل بوتاکس به دلیل چند سال حضور پرشور آن‌ها در ملاقات‌ها و تماس‌ها در برنامه‌های زوم، اینستگرام و لاف‌آیلند بوده است. بنابراین؛ روز به روز، میلیون‌ها مرد با دیدن چهره‌ی خود در برنامه‌های مثل زوم، اینستگرام و لاف‌آیلند مواجه می‌شوند، و آنچه را که آن‌ها می‌دیدند و می‌بینند هرگز دوست نداشتند و ندارند. این موضوع هم می‌تواند که یک فرضیۀ قابل استماع برای استفاده از عمل‌های بوتاکس در مردان باشد. اما روند چندین دهه‌ای را که مردان قرن بیست و یک در معرض آن قرار گرفته‌اند نادیده می‌گیرد، مانند «جذابیت و عینیت بخشیدن به اندام و پوست مردان.
موهای زائد
کتاب بازی برای ایجاد ناامنی‌هایی که با خرید محصولات و خدمات قابل رفع است. اما در خرید محصولات بازار زنان دیگر کامل شده است و از مردان در این عرصه پیشی گرفته است. بنابراین؛ همان‌گونه‌ی که زنان برای خلاص شدن از شر موهای زائد بدنش و یا خرج کردن مبالغ چشم‌گیری برای کرم‌های ضد چین و چروک خودش را دست‌کاری می‌کنند و مورد استفاده‌های قرار می‌گیرند، مردها نیز با تصاویر زیبایی دست‌نیافتنی مردانه مورد هدفی از شرکت‌های بوتاکس و زیباسازی قرار می‌گیرند. فقط گذار و تحولی از تناسبات و قرینه‌های طبیعی دهه‌ی ۱۹۸۰ میلادی را در نظر بگیرید، به [جورج مایکل، هریسون فورد، کامرون دادو فکر کنید. مجسمه‌های مجسمه‌سازی شدۀ باشگاه‌های بدنسازی در دهه‌ی ۲۰۲۰ میلادی، مانند کریس همسورث، ادریس البا و مایکل بی جردن را در نظر بگیرید].
ناامنی‌های روحی و روانی
مردان جوان در سالیان اخیر به گونه‌ی بی‌وقفه به بازارهای به نام زیبایی عرضه شده‌اند. این چیزی است که اگر این پیام‌های تجاری را با دیدگاه‌های در حال تغییر نسبت به مردانگی و با رسانه‌های اجتماعی ترکیب کنید شرایط بسیار خوبی را برای شکار ناامنی‌های روحی و روانی در پی خواهید داشت. بنابراین، برنامه‌های مانند زوم، لاف‌آیلند و اینستاگرام در عجله مردان برای تزریق بوتاکس نقش بی‌سزایی دارند که آن‌ها را به سوی آن سوق می‌دهند. اما مقصران اصلی تجاران و کسب‌وکارهایی هستند که از کودکی آن‌ها را با تبلیغاتش بمباران کرده‌اند.
از خودبیزاری و سیستم سرمایه‌داری
امروز واقعیت این است که سیستم سرمایه‌داری راه‌هایی را برای تبدیل وضعیت انسانی و بشری به منابع درآمدهای خویش در دنیا تبدیل کرده است. با این‌وجود؛ کافی است که فقط به طبی‌شدن همه چیز از احساسات انسان‌ها گرفته تا اشتهای انسان‌ها که می‌تواند با داروهای گران‌قیمت به نام‌ها و اصطلاح‌های «مکمل‌های داروی» نواقص را مبدل به عوارض کرد. در نهایت؛ آن چیزی که در مورد تمامی این موضوع مضحک و ناراحت‌کننده است، این است که برابری جنسیتی به جای رهایی از رفتارهای کلیشه‌ای، یک احساس مشترک از خودبیزاری در برابر سیستم سرمایه‌داری است.
نویسنده: تئو چپمن
مترجم: اسدالله جعفری (پژمان)
روزنامه فایننشال
تئو چپمن؛ سردبیر برنامه آخر هفته به نام «وی‌کیند فین» در روزنامه فایننشال است. خانم تئو مطالب مکتوبی این برنامه را در فایننشال نیز ویراستاری می‌کند. او در زمینه‌های اقتصاد، علوم‌فناوری و هنرهای تجسمی در روزنامه فایننشال مقاله می‌نویسد.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.